روش تفسیر قرآن به قرآن علامه طباطبایی دارای مبانی قرآنی، روایی و عقلی است
حجت الاسلام علی فتحی، از پژوهشگران علوم قرآنی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا، پیرامون نوآوری های علامه طباطبایی در علوم اسلامی گفت: تفسیر قرآن به قرآن که شیوه تفسیری علامه است، به معنای استفاده حداکثری از آیات در فهم معنا و مراد آیات قرآن، همواره مورد پذیرش قرآنپژوهان بوده است اما علامه طباطبایی این بحث را از قالب نظر به مرحله عمل رساند و با پرورش و پردازش در تفسیر المیزان تجلی داد.
این محقق حوزوی اظهار داشت: برخی به علامه طباطبایی اشکال کرده اند که علامه طباطبایی، روایات را در تفسیر دخیل نمی داند که باید این اشکال بررسی شود.
وی ادامه داد: علامه طباطبایی قائل هستند که قرآن تبیان لکل شی است و نوری است که نیاز به کسب نور ندارد، از همین رو فهم قرآن متوقف بر چیزی همچون روایات نیست اما قرآن در جایی که در صدد بیان یا تفصیل نبوده است، روایات در مقام بیان و تفصیل احکام مورد رجوع قرار می گیرند و ما در برخی جزئیات به روایت نیاز داریم و علامه بر رجوع به روایات تاکید دارد.
وی بیان داشت: یکی از مواردی که در تفسیر علامه طباطبایی به خوبی رعایت شده است، پرهیز از تحمیل پیش دانسته ها و پیش فرض ها بر قرآن است.
وی با بیان اینکه مبانی تفسیر قرآن به قرآن، قرآنی است، به یکی از مبانی قرآنی، این روش اشاره کرد و گفت: طبق آیه هفت آل عمران ، آیات بر دو قسم محکم و متشابه تقسیم میشود و اُمّالکتاب یعنی آیاتی که برای آیات دیگر مرجع واقع میشود، محکمات به تصریح قرآن، آیات مادر و مرجع هستند، با این ویژگی که خود هیچ ابهامی نداشته، برطرف کننده ابهام و تشابه از آیات متشابهند.
این دانش آموخته حوزه علمیه قم بیان داشت: بهترین روش برای رسیدن به مقصود آیات، روش تفسیری علامه طباطبایی است و نظریه پردازی دقیق قرآنی از این روش ممکن است.
وی گفت: تفسیر موضوعی از دریچه قرآن به قرآن می گذرد و باید یک موضوع به قرآن عرضه شود و تمامی مطالب مرتبط با یک موضوع قرآنی استخراج و به قرآن عرضه شود.
این محقق علوم حوزوی روش تفسیر قرآن به قرآن علامه را ممتازعنوان کردو گفت: روش تفسیر قرآن به قرآن اهل سنت بیشترمتمرکز بر ارتباط لفظی است اما روش علامه طباطبایی در قالب لفظ محصور نمانده است و به پیوند معنایی و مفهوم آیات توچه دارد.
وی در پایان تاکید کرد: روش قرآن به قرآن علامه طباطبایی دارای مبانی قرآنی، روایی و عقلی و روشمند است. /909/ ت302/ع