مشکل مسیحیت نداشتن شخصیتی همچون امام خمینی است
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حضرت آیت الله عبدالله جوادی آملی امروز در جمع علما و روحانیان حوزه علمیه در مسجد اعظم قم به ادامه تفسیر سوره مبارکه قصص پرداخت.
این استاد تفسیر حوزه علمیه با اشاره به عبارت «ما خطبکما» در آیه 23 گفت: به کار مهم و مشکل خطب می گویند، به هر سخنرانی هم خطبه گفته نمی شود بلکه سخنرانی مهم خطبه نامیده می شود، خطیب جمعه چنین گفت یعنی مطالب مهمی را در نماز جمعه بیان کرد، حضرت موسی علیه السلام به آن دو دختر کمک کرد تا گوسفندان خود را آب بدهند زیرا کسی که در کنار سفره احسان الهی نشسته خود را در مقابل مشکلات دیگران مسؤول می بیند، حضرت عیسی علیه السلام فرمودند «التارک لشفاء المجروح شریک لجارحه؛ کسی که مداوای مجروح را ترک کند در جرم مجروح کننده شریک است».
مفسر برجسته قرآن کریم با اشاره به حیای دختر حضرت شعیب علیه السلام در هنگام آمدن نزد حضرت موسی علیه السلام، گفت: این حیا یک دستور بین المللی اسلام است که «إن الدین عندالله الاسلام»، اختصاصی به شریعت حضرت خاتم صلی‌الله علیه وآله ندارد در دین موسی و عیسی و ابراهیم علیهم السلام هم همین طور بوده است، می بینید مسیحیت الان در این وضعیت عریان و نیمه عریان به سر می برد با این که وجود مبارک مریم سلام الله علیها همین که آن تهمت را شنید گفت ای کاش «مت قبل هذا و کنت نسیا منسیا» ای کاش من قبلا می مردم و از خاطره تاریخ رخت برمی بستم و این حرف ها را نمی شنیدم، این منطق مسیحیت است.
وی ادامه داد: اما الان مباشرت و معاشرت آزاد برای آنان یک تمدن است، مشکل مسیحیت آن است که امام را ندارند، اگر یک کسی مثل امام در مسیحیت قیام می کرد و مسیحیت آمریکایی را از مسیحیت ناب عیسوی جدا می کرد آنها هم مثل ما یک خاورمیانه آزاد و آباد داشتند، الان مشکل مسیحیت نداشتن امام است همین! حرف وجود مبارک حضرت مسیح همان حرف انبیای قبلی و بعدی است.
این استاد عالی حوزه علمیه قم با اشاره به این که کار در اسلام از پربرکت ترین امور است، گفت: در حضور پیامبر صلی الله‌علیه‌وآله اگر گفته می شد فلانی بی کار است «سقط من عینه» از چشم او می افتاد، بوسیدن دست کارگر توسط پیامبر صلی الله‌علیه‌وآله هم نشانه عظمت کار و کارگر است، کار و کارگر محترم آن است که برای خود کار کند نه مزدوری، مزدوری مکروه و منهی است و این نهی را فقها برای جمع بین ادله حمل بر کراهت کرده اند، «لقد کرمنا بنی آدم» با مزدوری جمع نمی شود.
وی خاطرنشان کرد: بدانیم اولا در مملکت باید کار باشد و ثانیا مزدوری نباشد؛ این می شود کرامت جامعه، این که بی صبرانه منتظر ظهور حضرت هستیم چون با کرامت جامعه را اداره می کند، اگر کسی برای دیگری مزدوری کند به او نگاه می کند و نان او نان کریمانه نیست، وقتی میهمان به خانه انسان می آید یک مقداری غذا و میوه به او می دهید مگر چقدر می تواند بخورد شما با اکرام از او پذیرایی می کنید نه با اطعام، خدا نمی خواهد جامعه با اطعام اداره شود پذیرایی با احترام است نه با اطعام.
اداره جامعه باید کریمانه باشد
حضرت آیت الله جوادی آملی در ادامه بیان داشت: آبروی ما در اختیار خود ما نیست که هر کاری خواستیم بکنیم اما این که مجبور به انجام کاری شویم حرف دیگری است، با این آیه و امثال این آیه استدلال کرده اند که حرام نیست اما کریمانه نیست، اداره جامعه اسلامی باید با کرامت باشد، ما واقع متحیریم که وجود مبارک حضرت بعد از ظهور چگونه جامعه را اداره می کند، یقینا با کشتار فراوان نیست، در روایات دارد وقتی حضرت ظهور کرد «وضع الله یده علی رؤوس الانام (الخلق) فجمع بها عقولهم وکملت به أحلامهم» عقل مردم بالا می آید، این به واقع از هر شق القمری حیرت انگیزتر است.
عضو جامعه مدرسین حوزه علمیه قم افزود: حضرت چکار می کند که عقل مردم بالا می آید؟ الان اگر این هفت میلیارد آدم عاقل باشند و 313 شاگرد هم مثل امام [خمینی] داشته باشد، حضرت به خوبی اداره می کند، اگر جامعه عاقل بود و مردم عاقل بودند اداره افراد عاقل سخت نیست اما تمام حیرت ما در این است که حضرت چگونه مردم را عاقل می کند؟ این عظمت و جلال و شکوه او چگونه است خدا می داند.
حضرت آیت الله جوادی آملی با اشاره به تحریم جمهوری اسلامی از سوی دشمن گفت: یک وقت انسان می گوید ما در فشاریم که خدا این استکبار و صهیونیست را به عذاب الیم گرفتار کند مخذول و منکوب کند، جلوی پیشرفت ما را گرفته اند این عذری است مقبول اما یک وقتی می خواهیم نظام اسلامی را معرفی بکنیم، نظام اسلامی با اطعام اداره نمی شود با اکرام اداره می شود.
وی در توضیح این مطلب ابراز داشت: این که اسلام و نظام اسلامی چیست یک جوابی دارد و این که کسانی که خدا آن ها را به عذاب الیم گرفتار کند راه ها را بسته اند یک راه دیگری دارد اما اصل اسلام با اکرام همراه است و اشخاص باید بدانند که فروتنی غیر از فرومایگی است، همه ما موظفیم فروتن و متواضع باشیم اما موظف هستیم که خود را مزدور دیگری نکنیم، به درایت و مدیریت برسیم که خودمان خودمان را تأمین کنیم. /913/پ201/ج