قرض گرفتن هم‌پایه کفر است
خبرگزاری رسا ـ از رسول خدا(ص) شنیدم که مىفرمودند: «پناه به خدا مىبرم از کفر و قرض»، محضر مبارکش عرض شد: آیا قرض را معادل و در عرض کفر قرار مىدهید؟ فرمودند: «آرى».
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا به نقل از تبیان، انسان جماعت روحیه عجیبی دارد اگر دنیا را هم داشته باشد سیر نمی‌شود و هر چه بیشتر داشته باشد بیشتر حریص می‌شود، بلند پروازی ما انسان‌ها و آرزوهای دور و درازمان شده است بلای جان خودمان، از صبح تا شب یک سره دوندگی و کار و کار و حرص و جوش خوردن‌های متعدد، برای داشتن بهره بیشتری از این دنیا، حاضریم برای هر چه بیشتر داشتن، از تمام سرمایه‌های وجودی خود مایه بگذاریم سرمایه‌هایی چون سلامتی، عزت و آبرو، خانواده و دیگر سرمایه‌ها.
می‌دانیم و به خوبی همه با هم لمس کرده‌ایم که شرایط اقتصادی بدی داریم و این «بحران‌ها و گرانی‌ها» تسمه از گُرده مردم کشیده است، الآن در هر محیطی صحبت از نداشتن‌هاست، صحبت از گرانی و مشکلات مالی است ، ما هم نمی‌خواهیم نمکدان برداشته و بر این زخم‌های کهنه و جدید بپاشیم.
در این مقاله می‌خواهیم در مورد کسانی صحبت کنیم که بیشتر از بقیه آرامش خود را از دست داده‌اند، همان کسانی که خیال داشتن خانه‌ای کوچک یا بزرگ را در سر دارند و پول کافی ندارند و همان‌هایی که مدت‌هاست هوس کرده‌اند ماشینشان را عوض کنند و جیبشان خالی است و هزار یک خواست دیگر هم دارند و از نداشتن «مایه» آه از نهادشان بلند می‌شود ، و شرایط وام همه بانک‌ها و مؤسسات مالی و اعتباری را از بر هستند و خلاصه به غریب و آشنا هم رو انداخته‌اند، بله صحبت ما در مورد خودمان هم هست ، همه ما که تا خرخره زیر بار قسط وام و بهره و قرض هستیم.
مایی که حس می‌کنیم اگر قرض نکنیم نمی‌توانیم زندگی کنیم ، اما آیا قرض گرفتن و مقروض بودن مورد رضایت خداوند هست؟
حضرت على(ع) فرمودند:«از قرض کردن دورى کنید زیرا سبب ذلت در روز و حزن در شب و پرداختن آن در دنیا و آخرت است».
خیلی از ما بیشتر به دنبال آرزوهای دراز و طمع به مال دنیا یعنی همان عامل بدبختی دین و دنیا خودمان را درگیر قرض و بدهی می‌کنیم .
امام علی(ع) در این زمینه یک هشدار جدی به ما می‌دهد و می‌فرماید:«از فریب آرزوها بپرهیزید، چه بسیار کسانی که آرزو داشتند روزی را در آغوش ناز و نعمت بگذارنند و هرگز به آن نرسیدند، چه بسیار کسانی که خانه و قصری ساختند ولی هرگز در آن ساکن نشدند و چه بسیار کسانی که اموال زیادی اندوختند ولی هرگز از آن نخوردند.
ما به وعده های خداوند بدبینیم و درخواست از بنده خدا را مؤثرتر از خود خداوند می دانیم، و بسیاری از مشکلات ما هم از همین ناحیه برمی‌خیزد، ما به خداوند بدبینیم از بنده او حاجت می‌خواهیم و او هم ما را به حال خودمان رها می‌کند تا به اشتباه خودمان پی ببریم و از همین جهت است که رسول اکرم(ص) قرض گرفتن را هم پایه کفر می‌دانند ، دیگر کفر از این آشکارتر که ما بنده را از خداوند متعال تواناتر بدانیم.
احمد بن محمد، از پدرش، از محمد بن احمد، از یوسف بن حارث از عبد اللَّه بن یزید، از حیاة بن شریح از سالم بن غیلان از دراج، از ابى الهیثم، از ابى سعید خدرى، نقل می‌کند: از رسول خدا(ص) شنیدم که مىفرمودند: «پناه به خدا مىبرم از کفر و قرض».
محضر مبارکش عرض شد: آیا قرض را معادل و در عرض کفر قرار مىدهید، فرمودند: آرى.
البته در زمینه این روایت این توضیح لازم است که :
ما دو نوع نهی داریم اول نهی تحریمی که از نظر فقه در امری حکم بر حرام بودن آن شده است.
دوم نهی تنزیهی یعنی نهی عملی که سبب نقصان ثواب در عبادات و یا نهی از عملی است که شایسته و درخور شأن نباشد و دستور بر ترک آن عمل باشد.
نهی حضرت(ص) در این روایت نهی تنزیهی است و ایشان در صدد هستند که شدت قبح امر را برسانند، برای تقریب ذهن است نه این که مثلا کسی قرض که بگیرد کافر شناخته می‌شود و منکر خداست.
قرض گرفتن نه تنها آرامش را از ما گرفته و فکر پس دادن آن و حساب و کتاب‌های دائمی آسودگی را از ما سلب می‌کند که خطری است بسیار جدی برای آخرت ما .
از حضرت ابى جعفر(ع) نقل شده که فرمودند: «هر گناهى را کشته شدن در راه خدا جبران مىکند مگر قرض که هیچ جابر و کفارهاى ندارد مگر آن که بدهکار آن را پرداخته یا رفیقش از جانب او پرداخت کند و یا صاحب قرض وى را ببخشد».
مرگ ما که دست خودمان نیست، هر آن ممکن است فرا برسد اگر ما به بانک بدهکار باشیم حتما ضامنی داشته‌ایم که وی باید پاسخگو باشد اگر به اطرافیان بدهکار باشیم که این دین اگر پرداخت نشود تا ابد بر گردنمان خواهد ماند ، به بازماندگان هم نمی‌توانیم دل خوش داریم ، اگر ما خودمان به فکر عاقبتمان نباشیم دیگران هم نخواهند بود.
نبى اکرم(ص) فرمودند: «تا مادامى که مؤمن قرض دارد نفسش گرفتار و ناراحت است».
باز از ایشان نقل شده که فرمود: «روز قیامت بدهکار را در حالى که از همّ و حزن شکایت مىکند مىآورند، در صورتى که اعمال حسنه داشته باشد آن‌ها را براى طلبکارش منظور مىکنند و اگر افعال و اعمال نیک نداشته باشد سیّئات و قبایح طلبکار را براى وى حساب می‌کنند.
رسول خدا(ص) فرمودند: «دردى نیست مگر درد چشم و رنج و تعبى نیست مگر تعب و رنج قرض» و همچنین فرمودند: «قرض و دین علامت خداى تعالى در زمین است و وقتى خدا بخواهد بندهاى را ذلیل کند آن را در گردنش قرار مىدهد.
ترغیب به یادداشت کردن بدهکاری‌ها:
رسول خدا(ص) یادداشت نکردن وام مدت‌‌دار به دیگران را مانع استجابت دعای طلبکار دانسته فرمودند: «چند گروهند که دعاهایشان مستجاب نمی‌شود، از جمله این گروه‌ها کسانی هستند که وام مدت دار از کسی می‌گیرند، اما آن را یادداشت نکرده، برای آن شاهدی نمی‌گیرند.»
علاوه بر همه این‌ها خداوند متعال برای انسان ارزش و شرافت والایی قائل شده و دوست ندارد که بنده ای عزت و شأنش را زیر پا گذارده برای متاع ناچیز دنیا جلوی دیگران گردن کج کند و التماس کند.
البته در ابتدای مقاله هم عرض کردیم نمی‌گویم مردم مشکل ندارند و اوضاع بر وفق مراد است و از سر خوشی و آسودگی خود را درگیر می‌کنند، در اسلام سفارشان زیادی بر دادن قرض به نیازمند شده است، و نباید دست رد به سینه کسی زد که از سر ناچاری از ما طلب قرض می‌کند.
منظور ما این است که متوجه باشیم که نباید برای چشم و هم چشمی‌ها، بلند پروازی‌ها، طمع و دیگر مسائل خود را در قرض و بدهی بیندازیم و در دنیا و آخرت خود را گرفتار کنیم.
نکته پایانی :
آنچه که خیلی از ما درگیر آنیم واقعا نیاز نیست، حرص و طمع است، آرزوی دراز است، هوی و هوس است، همان چیزهایی که روزگارمان را سیاه کرده و می‌رود که آخرتمان را هم بسوزاند./907/د101/ن
ارسال نظرات