صلح امام حسن سبب حفظ ریشه اسلام و بقای تشیع شد

حجت‌الاسلام سید عباس لاجوردی، مدیر مؤسسه پژوهشی لیلة القدر در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا با اشاره به فرارسیدن سالروز شهادت امام حسن مجتبی(ع) به تبیین سیره ایشان پرداخت و گفت: روزی گروهی از امام صادق(ع) سوال می‌کنند شدت تقیه در دوران کدام یک از ائمه(ع) بیشتر بوده است؟ امام صادق(ع) در پاسخ می‌فرمایند«در دوران امام مجتبی(ع) و اگر نبود اقدامات ایشان شیعه به کلی نابود می‌شد».

وی ادامه داد: متأسفانه ما شیعیان نسبت به اقدامات انقلابی امام دوم(ع) موضع‌گیری مناسب نداشته و توجه نمی‌کنیم، ایشان در دوران پدر بزرگوار خود مجاهدت‌های فراوانی داشتند، بعد از شهادت امیرمومنان(ع) نیز در زمانی که امت اسلامی به سبب جنگ‌های طولانی در زمان امام علی(ع) بریده بودند موضع‌گیری بسیار مناسب داشته و امت اسلامی را هدایت کردند.

این استاد حوزه در ادامه به دلایل صلح امام حسن(ع) با معاویه اشاره کرد و بیان داشت: در زمان امام مجتبی(ع) بیشتر افسران و لشگریان، امام(ع) را تنها گذاشتند ، بیشتر مردم نیز نسبت به این امام بزرگوار بی‌مهری و بی‌احترامی کرده و حتی به ایشان می‌گفتند«ای ذلیل کننده مؤمنان»، معاویه دشمن قسم خورده شیعیان نیز درصدد بود تا از فرصت به دست آمده برای نابودی شیعیان استفاده کند، از این‌رو امام حسن(ع) صلح را پذیرفتند.

صلح امام حسن سبب بقای تشیع شد

وی اضافه کرد: همچنین پذیرش صلح از سوی امام مجتبی(ع) به زیان معاویه شد و اگر ایشان صلح را نمی‌پذیرفتند اثری از شیعیان و علویون باقی نمی‌ماند، در تاریخ نیز نقل شده وقتی امام حسن(ع) صلح را پذیرفتند به شیعیان گفتند«شما فکر می‌کنید تنها آخرت خود را از دست دادید در حالی که دنیا خود را نیز از دست دادید» و امام مجتبی(ع) در خطبه‌ای خطاب به مردم کوفه فرمودند«روزی را می‌بینم که فرزندان شما به سبب تشنگی و گرسنگی از بنی‌امیه آب و غذا طلب می‌کنند در حالی که یک جرعه آب و یک لقمه نان به آن‌ها داده نمی‌شود».

صلح امام مجتبی بی‌دینی معاویه را آشکار کرد

این استاد حوزه تصریح کرد: معاویه با ریاکاری، خود را فردی متدین نشان می‌داد و امام حسن(ع) با پذیرش این صلح بی‌دینی و کارشکنی او را برای مردم مشخص کردند.

حجت‌الاسلام لاجوردی بیان داشت: البته باید توجه داشت که امام مجتبی(ع) وقتی که صلح را پذیرفتند سکوت نکردند بلکه جریان انتقادی خود را حفظ کردند و ما این موضوع را در نفوذ معاویه در زندگی امام(ع) و به شهادت رساندن ایشان به خوبی می‌بینیم چرا که اگر امام حسن(ع) در حکومت و جریان فکری مردم اثرگذار نبودند دلیلی نداشته که معاویه ایشان را پس از پذیرش صلح به شهادت برسانند.

مدیر مؤسسه پژوهشی لیلة القدر در ادامه به تعریف مفهوم تقیه پرداخت و گفت: حفظ دوست و نفوذ در دشمن را تقیه می‌گویند و صلح امام حسن(ع) با معاویه نیز همانند صلح پیامبر(ص) در حدیبیه به سبب حفظ دین بوده است، همچنین باید توجه داشت که دین حق هیچ‌گاه به دنبال جنگ نبوده و نیست بلکه برای اصلاح امت است.

وی افزود: ائمه(ع) نور هستند و در برابر ظلمت و تاریکی می‌ایستند، امام حسن(ع) نیز با پذیرش این صلح موضع‌گیری مناسبی را در مقابل حکومت بنی‌امیه انجام داده و خود را به هدف اصلی که اصلاح امت است نزدیک کردند.

مقبولیت نظام در میان مردم رمز ماندگار آن است

حجت‌الاسلام لاجوردی پذیرش دین از سوی مردم و داشتن کادر قوی اجرایی را از دلایل ماندگاری و قوام یک حکومت اسلامی دانست و ابراز داشت: در زمان امام مجتبی(ع) مردم به سبب ضعف ایمان از دین اسلام بریده بودند، معاویه نیز با درهم و دینار افسران و نظامیان حکومت اسلامی را خریده بود از این‌رو امام‌ مجتبی(ع) صلح را پذیرفتند، همچنین ائمه(ع) اهداف خود را با استبداد پیش نمی‌بردند بلکه با ایجاد بصیرت در مردم و حمایت‌ مردم اهداف خود را عملی می‌کردند.

وی اضافه کرد: دلیل ماندگاری نظام جمهوری اسلامی ایران نیز به سبب پذیرش مردم و مقبولیت این نظام در میان مردم است، همچنین دارا بودن کادر قوی اجرایی که در رأس آن رهبر معظم انقلاب هستند از دیگر دلایل قوام این نظام است و اگر یکی از این دو رکن نباشد این نظام قوام نخواهد داشت.

صلح امام حسن سبب حفظ ریشه اسلام شد

مدیر مسؤول مؤسسه پژوهشی لیلة القدر اظهار داشت: صلح امام حسن(ع) سبب حفظ ریشه درخت اسلام شد، قیام اباعبدالله الحسین(ع) نیز سبب به ثمره نشستن این درخت مقدس شد و می‌توان گفت صلح امام حسن(ع) و قیام امام حسین(ع) همانند دو بالی هستند که سبب حفظ شیعه و گسترش آن شدند./993/ت302/ن