نیاز نوجوانان به تکریم و محبت دیگران

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام سید علیرضا تراشیون، کارشناس مشاوره کودک و نوجوان در برنامه پرسمان تربیتی کودک و نوجوان که از رادیو معارف پخش می‌شد، گفت: یکی از نیازهای دوره نوجوانی، تکریم و محبت نوجوانان است، نوجوانان بیش از بزرگسالان نیاز به تکریم و محبت دارند.

وی افزود: نوجوانان معتقدند هر کس به ما علاقه دارد ما را مورد احترام و محبت قرار می دهد گاهی نوجوانان دوست دارند به خانه برخی اقوام بروند و به خانه دیگری نمی‌روند، یعنی معاشرتشان بستگی به علاقه و احترام به آنها دارد.

نوع محبت به نوجوان
این کارشناس حوزوی ابراز داشت: نوع محبت و تکریم نوجوانان با محبت کودکان فرق دارد، وقتی نوجوان وارد محیطی می شود نباید مثل بچه ها با او رفتار کرد، بلکه باید نوع محبت ما مردانه یا در دختران زنانه باشد آنها دوست دارند مثل یک انسان بزرگ و وارسته با آنها برخورد شود.

زمان محبت به نوجوان
حجت‌الاسلام تراشیون اظهار داشت: شاید بهترین زمان، زمانی است که احساس می کنیم فرزند ما یک خلا و نیاز عاطفی دارد، معمولا زمانی این خلا احساس می شود که بچه ها با مشکلاتی مواجه می شوند، مثلا امتحانی را داده و انرژی او گرفته شده حالا از آن محبت ها و تکریم های زنانه یا مردانه به او داشته باشیم این بهترین برای محبت کردن است.

وی افزود: نوجوانان مانند آتش زیر خاکسترند باید مواظب باشیم که برافروخته نشوند، وقتی امتحانی داده و انرژی اش تخلیه شده و وارد خانه می شود نباید از او بپرسیم امتحان چه طور بود؟ کجا بودی؟ دیر کردی، وارد خانه که می شود نباید برای او دادگاه تشکیل دهیم بلکه مانند یک مهمان باید او را تکریم کنیم و بعد، از اتفاقات بیرون خانه از او سوال کنیم.

حجت‌الاسلام تراشیون در پاسخ به سوال «بچه ها در درس خواندن منضبط نیستند باید آنها را به سمت درس خواندن هل بدهیم تا کی باید همراه آنها باشیم و پا به پای آنها درس بخوانیم؟» گفت: امروزه دغدغه ای که بزرگترها دارند همین است که وقتی سال تحصیلی شروع می شود انگار پدر و مادرها هم سال تحصیلی شان شروع شده باید پا به پای بچه ها ورود پیدا کنند.

وی ادامه داد: اصل این موضوع نادرست است، معمولا پدر و مادرهایی که این گونه فرزندانشان را همراهی می کنند اراده نوجوان را می گیرند، یعنی این بچه ها مانند ماشین بدون بنزینی هستند که تا هلشان می دهند جلو می روند اما وقتی ولشان می کنند می ایستند، دلیلش بحث اراده است ما به جای اینکه اراده آنها را تقویت کنیم همراهی شان می کنیم پدر و مادرها به جای اینکه اراده آنها را تقویت کنند و به جای اینکه یک نظارت اجمالی و گاهی اوقات مستقیم روی درس بچه ها داشته باشند آنها را در درس خواندن همراهی می کنند و بچه ها را وابسته به خودشان بار می آورند.

وی ادامه داد: پدر و مادر باید تدریجا نظارت‌های خودشان را مستقیم یا غیر مستقیم از روی درس و مشق بچه ها بردارند محیط را برای درس خواندن بچه ها مهیا کنند. فضای خانه را برای انجام تکالیف بچه ها مهیا کنند، بهترین راه ارائه الگو به فرزندان است یعنی زمانی را قرار دهیم که همه مشغول مطالعه باشند نه اینکه مادر در آشپزخانه باشد پدر مشغول تماشای تلویزیون باشد و فرزند هم بخواهد تکالیفش را انجام دهد. فضای خانه را علمی کنیم مادر قرآن یا کتاب بخواند پدر روزنامه بخواند و بچه های کوچک هم می توانند نقاشی کنند. در این فضا بچه خود به خود مشغول انجام تکالیفش می شود.

وی در پایان تاکید کرد: گاهی به سایر نیازهای بچه ها توجه شود، بچه که مدرسه می رود تمام زندگی اش مدرسه می شود، این درست نیست بچه ها در خانه بخشی از وقتشان را برای تکالیفشان می گذارند، بخشی را می توانند بازی کنند، بخشی را می توانند تلویزیون و برنامه مناسب را ببینند ما به نیازهای فرزندانمان به خوبی پاسخ دهیم فرزندان هم به نیازهای ما و حرفهای ما پاسخ می دهند./919/پ202/ن