مراقبت از قلب، مراقبت از همه وجود است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان، کارشناس مسائل فرهنگی ـ اعتقادی، در برنامه بر بال سخن که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث حب و بغض الهی پرداخت و گفت: یکی از سرمایه‌های مهمی که خداوند متعال به ما عطا کرده، قلب است، کار مهمی که این قلب انجام می‌دهد، حب و بغض است، یعنی یک سری امور را دوست دارد و نسبت به امور دیگر بغض و کینه دارد.

وی ادامه داد: اصلاح و کنترل قلب و این‌که محبت‌ها و دشمنی‌های انسان برای خدا باشد، از بهترین مراقبه‌ها و اعمال صالح است، بهترین رشته پیوند انسان به خدای متعال، گر چه همه‌ شعب ایمان، انسان را به خدای متعال پیوند می‌دهد، اتصال انسان به خدای متعال از طریق ایمان  است، ولی محکم‌ترین رشته‌ها همین محبت برای خدا و دشمنی برای او است.

حجت‌الاسلام پناهیان ابراز داشت: در حدیثی که در اصول کافی نقل شده، پیامبر اکرم (ص) از مردم سؤال کردند، کدام یک از رشته‌های ایمان محکم‌تر است؟ بعضی در جواب گفتند: نماز، حج، زکات و جهاد، پیامبر فرمودند همه‌ این‌ها اعمال خوبی هستند، ولی محکم‌ترین رشته ایمان این است که انسان، همه‌ محبت‌ها و دشمنی‌هایش هم در راه خدا باشد، یعنی دوستی با دوستان خدا و دشمنی با دشمنان خدا.

وی بیان داشت: در زیارت عاشورا آمده است، خدایا من با این دو بال به  سوی تو پرواز می‌کنم، یکی برائت و دشمنی با دشمنان سیدالشهدا، دوم دوستی با دوستان خدا، بنا بر این قلب انسان بیش از همه چیز نیاز به مراقبت دارد، شیطان ممکن است، چشم،گوش و زبان انسان را تسخیر کند، اما اگر انسان قلبش مسخر شیطان شود، شیطان همه وجودش را تسخیر کرده است.

این کارشناس مسائل فرهنگی تصریح کرد: امیرالمؤمنان (ع) در نهج‌البلاغه می‌فرماید «عده‌ای هستند که شیطان را مبنای کار خودشان قرار می‌دهند، این افراد به جایی می‌رسند که شیطان آن‌ها را شریک و دام خودش قرار می‌دهد، با زبان‌ آن‌ها سخن می‌گوید و با چشم آن‌ها می‌بیند، ولی بدتر از همه این است که انسان قلبش مسخر شیطان شود»، در روایت دیگری داریم اگر قلب انسان پاک شود، همه‌ وجودش پاک می‌شود و اگر فاسد شود همه‌ وجودش فاسد می‌شود.

این کارشناس حوزوی اظهار داشت: در روایت دیگر امام علی (ع) می‌فرماید «کسی که گناه می‌کند، اول قلبش گناه می‌کند لذا مراقبه‌ قلب، مراقبه‌ همه‌ وجود است، و مهمتر این است، که قلب انسان، آرام آرام به سمتی برود که خدا را دوست داشته باشد و به اخلاص در محبت برسد و همه‌ محبت‌های دیگر فرع محبت خدای متعال شود.

حجت‌الاسلام پناهیان در پاسخ به پرسش «آیا انسان می‌تواند مخلوقات را دوست داشته باشد و مومن باشد؟» گفت: اگر محبت، مستقلا محبت خود مخلوقات باشد، این شرک در محبت است، ولی اگر انسانی به محبت خدا رسید، خدای متعال قلبش را پر از رحمت می‌کند، آن وقت او مؤمنان را دوست می‌دارد، پیامبر اکرم (ص) همه‌ مؤمنان را دوست داشتند و بالاتر از این یک نوع رحمتی نسبت به همه داشتند.

وی در پایان ادامه داد: این نوع محبت، عین توحید است، اما آن محبت‌های دنیایی، شهوانی و مادی، حجاب انسان هستند، کسی که دنیا را دوست دارد، در عباداتش هم حب دنیا هست، حضرت علی (ع) در نهج‌البلاغه وقتی خودشان را معرفی می‌کنند، می‌فرماید «من از آن قومی هستم که یک اوصافی دارند، یکی از آن‌ اوصاف این است، که وقتی در دنیا کار می‌کنند، قلبشان در بهشت است». /9194/پ202/ن