خدا در دیدگاه عرفان های نوظهور

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام حمیدرضا مظاهری سیف، کارشناس مسائل اعتقادی، در برنامه راه و بیراه که از رادیو معارف پخش می‌شد، به ارائه بحث خدا در دیدگاه عرفان‌های نوظهور پرداخت و گفت: این مفاهیمی که در عرفان‌های کاذب و معنویت‌های نو ظهور به کار می‌رود، دارای یک نوع حیرت زایی و سرگشتگی هستند و معمولاً  از ادبیات و اصطلاحاتی استفاده می‌کنند که می‌توان از آن شکل‌های مختلفی را برداشت کرد.

وی افزود: در بسیاری از این جنبش‌های نوظهور می‌بینیم که از خدا صحبت نمی‌شود، و در برخی که از خدا  صحبت می‌کنند، وقتی وارد بررسی این مفهوم می‌شویم که به خدا چه نگرشی دارند؟ و چه حقیقت یا توهمی را در نظر گرفته‌اند که اسم خدا را روی آن می‌گذارند به این حیرت‌ها افزوده می‌شود، در مخاطبی نیز که می‌خواهد از این مطالب استفاده کند، همین حیرت‌ها و تزلزل‌ها در باور و اندیشه او به وجود می‌آید.

حجت الاسلام مظاهری سیف ابراز داشت: مفهوم حضور همه جا در عین واحد، مفهومی است که خود مبلغان و مروّجان عرفان‌های کاذب، زمانی که می‌خواهند دیدگاه‌هایشان را جمع بندی کنند ارائه می‌دهند، یعنی خدا را کنار می‌گذارند، چون می‌دانند این در خیلی جاها پاسخ‌گو نمی‌باشد، از این‌رو از تعبیر حضور همه جایی در عین واحد استفاده می‌کنند، نگرشی که به این مسأله دارند با نگاه و باور ما تفاوت بنیادین دارد.

این کارشناس مسائل اعتقادی ادامه داد: ما قائل به حضور همه جایی خدا، در عین واحد هستیم، اما تفاوت بنیادین ما این است که ما خدا آن سرچشمه بخشنده‌ هستی را، خیر محض و عشق بی پایان می‌دانیم، اما در معنویت‌های نو ظهور خدا تشکیل شده از تاریکی و روشنایی، خیر و شر یا خوبی و بدی است، این ترکیب آمیخته‌ای از هر دو بعد متضادی است، که ما ممکن است در عالم مشاهده ‌کنیم.

حجت‌الاسلام مظاهری در پاسخ به پرسش «آیا این گروه‌هایی که منکر خدا هستند، جایگزینی برای خدا قائل می‌شوند؟» گفت: این گرایش فطری انسان‌ها است، ما در عمق وجودمان خدا را می‌شناسیم و او را یک مبدأ بی‌کران و بی‌پایان و یک قدرت نامحدود می‌دانیم، همین جا است که این اصطلاح حضور مطلق، جایگزین می‌شود، یک حضور مطلق بی نام و نشان، بدون هیچ تکلیف و برنامه‌ای در جهان هستی، جایگزین خدا می‌گردد.

این کارشناس حوزوی در پاسخ به پرسش «چرا این حضور مطلق صاحب خیر و شر است؟» گفت: عدم ادراک درست و دسترسی نداشتن به منبع وحیانی، باعث این مشکل شده است، ما در اموری که بر روی زمین وجود دارد، از حس و عقل خودمان می‌توانیم استفاده کنیم، ولی در امور متعالی نمی‌توانیم وارد جزئیات مسائل شویم و نیاز به وحی داریم.

وی ادامه داد: حال اگر دست کسی از وحی کوتاه شود، از طرفی گرایش معنوی هم وجود دارد، آن سؤالات بنیادین انسان است که او را به کشف عوالمی فراتر از این عوالم مادی سوق می‌دهد، اینجا است که توهمات به وجود می‌آید، حرف این افراد این است که اگر این عالم یک مبدأ و پایه داشته باشد، این پایه باید این قدر عظیم و فراگیر باشد، که کل هستی را در خودش جای دهد.

وی در پایان بیان داشت: صاحبان این مکاتب با این نگرش سطحی به این نتیجه رسیدند که هستی هم خوبی دارد و هم بدی، پس باید همه‌ی این‌ها در آن مبدأ و شالوده اصلی وجود داشته باشد، پس آن حقیقت مطلقی که ساختار جهان از آن برآمده هم خیر است و هم شر. /9194/پ202/ن