ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد
از ابتدا که در پای کوه میایستی قدرت اراده او را تحسین میکنی که برای رضای مقصودش بر روی تمام امیال خود پای نهاده و این راه صعب‌العبور و پر مشقت را انتخاب کرده است.
بیش از دو ساعت باید پیاده راه بروی آن هم با گرمای طاقت‌فرسای آن جا، البته به خاطر عبور و مرور افراد باز هم راه هموار شده است، کمتر از ساعتی از روز را میتوانی اوقات خلوت این مکان را ببینی، وارد که میشوی اگر هنوز از آن فطرت بارانیات چیزی باقی مانده باشد صدایش را می‌شنوی و بویش را استشمام میکنی؛
این چه صدایی است که چون خواندم قدرت تردید نمی‌ماندم
به او غبطه میخورم کسانی را در خود جای داده است که مایهی شرافت کائناتند، چه شبهایی که عرش را در کنار خود احساس کرده و صدای عرشیان را شنیده است، به او حسادت می‌کنم که صدای ناله و راز و نیاز اشرف مخلوقات را احساس کرده و زیباترین صحنههای هستی را تماشاگر بوده است.
این غار مکانی است که بشریت هدف خلقت خود را در آن میجوید و جایگاهی است که خداوند حجت خود را بر انسان آشکار میسازد و خداوند در شب مبعث در این غار که حرا نام دارد، خاتم پیامبران، حضرت محمد(ص) را به پیامبری و راهنمایی بشر تا قیامت مبعوث داشته است.
ستاره ای بدرخشید و ماه مجلس شد دل رمیده ما را انیس و مونس شد
نگار من که مکتب نرفت و خط ننوشت به غمزه مسأله آموز صد مدرس شد
مهم‌ترین رویداد تاریخ اسلام و جهان، آن هم در همه دورانها، مبعوث شدن حضرت محمد(ص)به پیامبری است چون این رویداد آغازی برای تکامل هر چه بیشتر انسان و پایانی برای تمام رذایل و جهالت‌ها بود. موضوع بعثت پیامبر اعظم(ص) موضوعی با اهمیت بسیار است که با توجه به اهمیت ویژه آن علامت‌ها، اشارات و نشانه‌هایی قبل از مبعوث شدن پیامبر در دیگر ادیان و اقوام موجود بود که حکایت از مبعوث شدن پیامبری با چنین خصوصیاتی می‌کرد که در کتب تاریخی روایی با آن خصایص اشاره شده است.
مصحف که بود شمه ای از مدح و ثنایش تورات و صحف منقبت ماه لقایش
انجیل که بنمود اشارت ز ولایش قرآن که ز هر کوی برافراشت لوایش
شد خاتمیت ثبت به امضای محمد(ص)
در قرآن کریم نیز در مورد اشاره تورات و انجیل به تصریح آیاتی ذکر شده است که حتی برخی از خصوصیات و نشانههای پیامبر اسلام(ص) در کتب دیگر ادیان نام برده شده است.
در طول تاریخ می‌توان افرادی را نام برد که مانند بحیرای راهب در انتظار ظهور پیامبر خاتم و امید دیدار او به هر منزلی سر زده و در مکان‌هایی که احتمال دیدار پیامبر(ص) را می‌داده‌اند ساکن شده بود و این خود دلیلی بر این ادعا است که از ظهور پیامبر (ص)در دیگر ادیان خبر داده شده است.
یکی از سرنوشت‌سازترین حوادث برای سعادت بشر بعثت نبی مکرم اسلام(ص) بود و به سبب وجود چنین واقعه عظیمی خداوند تربیت و پرورش آن حضرت را بر عهده گرفته تا وی را برای راهنمایی بشر به سوی سعادت آماده کند .
امام علی میفرماید: خداوند بزرگ‌ترین فرشته خود را از خردسالی پیامبر(ص) همدم و همراه ایشان ساخت و این فرشته در تمام لحظات شبانه روز با ایشان همراه بوده است .
وجود حالات و روحیات معنوی از یک سو و نظام فاسدی که بر آن روزگار عربستان خصوصاً در مکه حاکم بود از سویی دیگر پیامبر(ص)را بر آن داشت که برای تفکر و عبادت با خداوند یکتا از مردم فاصله گرفته و پاره ای از ایام را در بالای کوهی که در شمال شرقی مکه واقع حاکم است عزلت گزیند.
در این دوران نیز حضرت امیر(ع) که در خانه پیغمبر(ص) و پرورش یافته ایشان بود مانند مراحل دیگر زندگی پیامبر ایشان را همراهی می‌کرد این رویه برای عبادت پیامبر(ص) در غار حرا ادامه داشت تا این که در نهایت پیامبر در سن 40 سالگی به پیامبری مبعوث گشت تا خداوند بدین وسیله بندگان خویش را از ضلالت و گمراهی خارج نموده و به سعادت و رستگاری رهنمون گرداند.
به عقیده اکثر علمای شیعه، بعثت پیامبر(ص)در روز 27 ماه رجب، یعنی پنج سال بعد از تجدید بنای کعبه، اتفاق افتاد و پیامبر اکرم (ص) در این زمان، چهل سال داشتند.
پیامبر اکرم(ص)، طبق برنامه خود چند روزی بود که برای عبادت و تفکر به غار حرا آمده بود. در روز بیست و هفتم ماه رجب جبرئیل به سوی ایشان نازل شد. او به پیامبر گفت: ای محمد بخوان. پیامبر فرمود: چه بخوانم؟ جبرئیل آیات آغازین سوره علق را از جانب خداوند نازل نمود:
اقْرَأْ بِاسْمِ رَبِّکَ الَّذِی خَلَقَ *خَلَقَ الْإِنسَانَ مِنْ عَلَقٍ* اقْرَأْ وَرَبُّکَ الْأَکْرَمُ * الَّذِی عَلَّمَ بِالْقَلَمِ * عَلَّمَ الْإِنسَانَ مَا لَمْ یَعْلَمْ*کَلَّا إِنَّ الْإِنسَانَ لَیَطْغَى*أَن رَّآهُ اسْتَغْنَى
به همراه اولین نزول کلمات آسمانی، حوادثی بزرگ اتفاق افتاد که از آن جمله می‌توان، به شنیده شدن صدای ناله‌ای اشاره نمود. حضرت علی(ع) در این باره می‌گوید: صدای ناله شیطان را در هنگام نزول اولین وحی به حضرت شنیدم. عرضه داشتم: یا رسول الله این ناله چیست؟ فرمود: این شیطان است که از اطاعت شدن مأیوس و ناامید شده و چنین به ناله در آمده است." سپس رسول اکرم(ص) اضافه فرمود: تو می‌شنوی آنچه را من می‌شنوم و می‌بینی آنچه را که من می‌بینم الا اینکه تو مقام نبوت نداری و فقط وزیر و کمک کار من هستی و از راه خیر جدا نمی‌شوی.
حضرت علی(ع) در مواقع مختلف از جمله در دوران خلوت گزینی های پیامبر(ص) همراه حضرت بوده‌اند و این سخن امام علی(ع) در نهج‌البلاغه نیز به طور خاصی بیان می‌دارد که ایشان در لحظه نزول اولین وحی، در کنار پیامبر(ص) حضور داشته‌اند. البته مطالعات تاریخی بیان می‌نماید که تنها شخصی که در آن لحظات، پیامبر را همراهی نموده، امام علی(ع) بود و احدی جز ایشان، ادعای همراهی رسول اکرم(ص) در آن لحظات را ننموده است. جبرئیل پس از انجام وظیفه خود و ابلاغ آیات الهی، بار دیگر به آسمان بازگشت.
پس از این پیامبر(ص) از کوه پایین آمدند و به سمت مکه و خانه خویش رفتند، هنگامیکه به خانه رسیدند ماجرای بعثت خویش را برای همسر گرامیشان حضرت خدیجه(س) بازگو کردند. خدیجه(س) نیز که در سال‌های همسری با پیامبر (ص) آثار بزرگی و پیامبری در ایشان را دیده بود، گفت:به خدا دیر زمانی است که من در انتظار چنین روزی، به سر برده‌ام، و امیدوار بودم که روزی تو رهبر خلق و پیغمبر این مردم شوی.
در روزهای آغازین بعثت رسول خدا(ص) بود که در هنگام استراحت ایشان، جبرئیل برای بار دیگر بر پیامبر(ص) نازل شد و آیات نخستین سوره مدثر را بر ایشان خواند که:
اى کشیده رداى شب بر سر
برخیز و بترسان
و پروردگار خود را بزرگ دار
و لباس خویشتن را پاک کن
و از پلیدى دور شو
و منت مگذار و فزونى مطلب
و براى پروردگارت شکیبایى کن./979/ی704/ن