به مناسبت سالروز میلاد حضرت عباس؛
ویژه‌نامه «قمر بنی‌هاشم» در فضای مجازی منتشر شد
خبرگزاری رسا ـ ویژه‌نامه «قمر بنی‌هاشم» به مناسبت سالروز میلاد حضرت عباس(ع) در فضای مجازی منتشر شد.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، ویژه‌نامه «قمر بنی‌هاشم» شامل بخش‌هایی همچون مقالات، زیارت تصویری آنلاین حضرت اباالفضل علیه‌السلام، متن زیارت حضرت اباالفضل علیه السلام به همراه صوت، متن زیارت عاشورا به همراه صوت، مولودی، کلیپ و تصاویر ویژه ولادت حضرت اباالفضل علیه‌السلام در پایگاه اینترنتی دانش‌آموختگان جامعةالمصطفی منتشر شد.
از مقالات این ویژه نامه می‌توان به موضوعاتی همچون خلاصه ای از زندگی حضرت ابوالفضل علیه السلام، کودکی و نوجوانی حضرت ابوالفضل علیه السلام، قهرمان علقمه، ویژگی‌های روحی حضرت ابوالفضل علیه السلام، شخصیت حضرت ابوالفضل علیه السلام، دانش و آگاهی حضرت ابوالفضل علیه السلام، کرامت کربلایی، بلاغت در تبار حضرت ابوالفضل علیه السلام، حضرت ابوالفضل علیه السلام و دیدگاه‌ها، رمز جاودانگی حضرت ابوالفضل علیه السلام، عرض حاجت به باب الحوائج علیه السلام، در آستانت ای قمر بنی هاشم، حکایت های کوتاه و پیامک به مناسبت میلاد حضرت ابوالفضل علیه السلام اشاره کرد.
خلاصه‌ای از زندگی نامه حضرت ابالفضل العباس علیه السلام
در این مقاله از ویژه‌نامه قمر بنی‌هاشم می‌خوانیم: در سال 26 هجری قمری، حضرت عباس (ع) پایه عرصه گیتی نهاد، مادر گرامیش فاطمه، دخت حزام بن خالد بن ربیعه بن عامر کلبی و کنیه‌اش(ام البنین) بود.
چند سال پس از شهادت حضرت فاطمه(س) بود، که امیرمؤمنان(ع) از برادرش عقیل، که به اصل و نسب قبایل آگاه بود، درخواست کرد زنی را از دودمانی شجاع برای او خواستگاری کند و عقیل، فاطمه کلابیه(ام البنین) را برای آن حضرت خواستگاری کرد و ازدواج صورت گرفت.
امیرمؤمنان(ع) از این بانوی گرامی، صاحب چهار پسر به نام‌های عباس، عثمان، جعفر و عبدالله شد.
عباس (ع) ازبرادران دیگرش بزرگتر بود و هر چهار برادر به امام خویش، حسین(ع) وفادار بودند و در روز عاشورا در راه آن امام جان خود را نثار کردند.
ارادت قلبی ام البنین(س) به خاندان پیامبر(ص) آنقدر بود که امام حسین (ع) را از فرزندان خود بیشتر دوست می داشت، به طوری که وقتی به این بانوی گرامی خبر شهادت چهار فرزندش را دادند فرمود: مرا از حال حسین(ع) باخبر سازید و چون خبر شهادت امام حسین(ع) به او داده شد، فرمود رگ‌های قلبم گسسته شد، اولادم و هر چه زیر این آسمان کبود است، فدای امام حسین(ع).
دوران کودکی حضرت ابوالفضل علیه‌السلام
در مقاله دیگری از این ویژه‌نامه آمده است: در روزهاى کودکى عباس، پدر گرانقدرش چون آیینه معرفت، ایمان، دانایى و کمال در مقابل او قرار داشت و گفتار الهى و رفتار آسمانىاش بر وى تأثیر مىنهاد، او از دانش و بینش على(ع) بهره مىبرد، حضرت درباره تکامل و پویایى فرزندش فرمود: «ان ولدى العباس زق العلم زقا؛ همانا فرزندم عباس در کودکى علم آموخت و به سان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذا مىگیرد، از من معارف فرا گرفت».
در آغازین روزهایى که الفاظ بر زبان وى جارى شد، امام(ع) به فرزندش فرمود: بگو یک، عباس گفت: یک، حضرت ادامه داد: بگو دو، عباس خوددارى کرد و گفت: شرم مىکنم با زبانى که خدا را به یگانگى خواندهام، دو بگویم.
پرورش در آغوش امامت و دامان عصمت، شالودهاى پاک و مبارک براى ایام نوجوانى و جوانى عباس فراهم کرد تا در آینده نخل بلندقامت استقامت و سنگربان حماسه و مردانگى باشد، گاه که على(ع) با نگاه بصیرت آمیز خود آینده عباس را نظاره مىکرد، با لبخندى رضایت آمیز، سرشک غم از دیدگان جارى مىکرد و چون همسر مهربانش از علت گریه مىپرسید، مىفرمود: دستان عباس در راه یارى حسین(ع) قطع خواهد شد.
آنگاه از مقام و عظمت پور دلبندش نزد خداوند چنین خبر مىداد، پروردگار متعال دو بال به او خواهد داد تا بسان عمویش جعفر بن ابىطالب در بهشت پرواز کند، محبت پدرى گاه على(ع) را بر آن مىداشت تا پاره پیکرش را ببوسد، ببوید و با آداب و اخلاق اسلامى آشنا سازد، از این‌رو لحظهاى عباس را از خود دور نمىساخت، فرزند پاکدل على(ع) در مدت 14 سال و چهل و هفت روز، که با پدر زیست، همیشه در حرب و محراب و غربت و وطن در کنار او حضور داشت.
در ایام دشوار خلافت، لحظهاى از وى جدا نشد و آنگاه که در سال37 هجرى قمرى جنگ صفین پیش آمد، با آن که حدود دوازده سال داشت، حماسهاى جاوید آفرید.
مقام علمی حضرت ابوالفضل علیه السلام
در این مقاله از ویژه نامه نکاتی درباره مقام علمی حضرت عباس(ع) نقل شده که به این شرح است: حضرت عباس(ع) در خانه‌ای زاده شد که جایگاه دانش و حکمت بود، آن جناب از محضر امیرمؤمنان(ع) و امام حسن(ع) و امام حسین(ع) کسب فیض کردند و از مقام والای علمی برخوردار شدند.
از این رو از خاندان عصمت(ع) درباره حضرت عباس(ع) نقل شده است که فرموده‌اند: «زق العلم زقا؛ یعنی همان طور که پرنده به جوجه خود مستقیما غذا می‌دهد، اهل بیت(ع) نیز مستقیما به آن حضرت علوم و اسرار را آموختند.
علامه محقق، شیخ عبدالله مامقانی، در کتاب نفیس تنقیح المقال، در مورد مقام علمی و معنوی ایشان گفته است: آن جناب از فرزندان فقیه و دانشمندان ائمه(ع) و شخصیتی عادل، مورد اعتماد، با تقوا و پاک بود.
مقام حضرت ابوالفضل نزد ائمه علیه‌السلام
اگر بخواهیم مقام و منزلت حضرت عباس(ع) را از دیدگاه امامان معصوم(ع) دریابیم، کافی است به سخنان آن بزرگوار درباره حضرت عباس (ع) توجه کنیم.
در شب عاشورا، وقتی دشمن در مقابل کاروان امام حسین(ع) حاضر شد و در رأس آنها عمربن سعد شروع به داد و فریاد کرد، امام حسین(ع) به حضرت عباس(ع) فرمود: «برادر جان، جانم به فدایت، سوار مرکب شو و نزد این قوم برو و از ایشان سؤال کن که به چه منظور آمده‌اند و چه می‌خواهند.
در این ماجرا دو نکته مهم وجود دارد یکی آنکه امام به حضرت عباس می‌فرماید: «من فدایت شوم، این عبارت دلالت بر عظمت شخصیت عباس(ع) دارد، زیرا امام معصوم العیاذ بالله سخنی بی‌مورد و گزاف نمی‌گوید و نکته دوم آنکه، حضرت به عنوان نماینده خود عباس(ع) را به اردوی دشمن می‌فرستد.
روز عاشورا هنگامی که حضرت عباس(ع) از اسب بر روی زمین افتاد، امام حسین (ع) فرمودند: »الان انکسر ظهری و قلت حیلتی؛ اکنون پشتم شکست و چاره‌ام کم شد»، این جمله بیانگر اهمیت حضرت عباس(ع) و نقش او در پشتیبانی از امام حسین(ع) است.
امام زمان(ع)، در قسمتی از زیارتنامه‌ای که برای شهدای کربلا ایراد کردند، حضرت عباس(ع) را چنین مورد خطاب قرار می‌دهند: «السلام علی ابی الفضل العباس بن امیرمؤمنان المواسی اخاه بنفسه، الاخذ لغده من امسه، الفادی له، الوافی الساعی الیه بمائه، المقطوعه یداه لعن الله قاتله یزید بن الرقاد الجهنی و حکیم بن طفیل الطائی».
امام زین العابدین(ع) به عبیدالله بن عباس بن علی بن ابی طالب(ع) نظر افکند و اشکش جاری شد، سپس فرمود: «هیچ روزی بر رسول خدا(ع) سخت‌تر ازروز جنگ احد نبود، زیرا در آن روز عموی پیامبر، شیر خدا و رسولش حمزه بن عبدالمطلب کشته شد و بعد از آن روز بر پیامبر هیچ روزی سخت از روز جنگ موته نبود، زیرا در آن روز پسرعموی پیامبر جعفر بن ابی طالب کشته شد»، سپس امام زین العابدین(ع) فرمود: «هیچ روزی همچون روز مصیبت حضرت امام حسین(ع) نیست که سی هزار تن در مقابل امام حسین(ع) ایستادند و می‌پنداشتند، که از امت اسلام هستند و هر یک از آنها می‌خواستند از طریق ریختن خون امام حسین(ع) به نزد پروردگار می‌انداخت و ایشان را موعظه می‌فرمود و کار را تا آنجا کشاندند که آن حضرت را از روی ظلم وجور و دشمنی به شهادت رساندند.
آنگاه امام زین العابدین(ع) فرمود: «خداوند حضرت عباس(ع) را رحمت کند که به حق ایثار کرد و امتحان شد و جان خود را فدای برادرش کرد تا آنکه دو دستش قطع شد، از این رو خداوند عزوجل در عوض، دو بال به او عطا کرد تا همراه ملائکه در بهشت پرواز کند، همان‌گونه که به جعفر بن ابی طالب(ع) هم دو بال عطا فرمود و به تحقیق، حضرت عباس(ع) نزد پروردگار مقام و منزلتی دارد که روز قیامت همه شهدا به آن مقام و منزلت غبطه می‌خورند».
ویژه‌نامه «قمر بنی‌هاشم» به مناسبت سالروز وفات عقیله بنی‌هاشم با تهیه و تنظیم سعیدبوداقی در فضای مجازی دانش‌آموختگان جامعةالمصطفی به نشانی اینجا منتشر شده است./907/ت302/پ
ارسال نظرات