نظر آیت الله جوادی آملی در مورد فال حافظ

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از گروه اینترنتی رهروان ولایت، فال ، اطلاع دادن از آینده و شناختن حوادث (بد یا خوب) از راه شنیدنی ها و دیدنی هاست.

فالگیر معمولا با توجه به سخنی که از کسی میشنود یا چیزی که می بیند درباره حادثه ای که به زعم او در آینده روی خواهد داد اظهار نظر می کند.(1)

آیت الله جوادی آملی در کتاب ارزشمند مفاتبح الحیاة میفرمایند : آنچه امروزه درباره فال و فالگیری مرسوم است یک نوع پیش گویی و غیب گویی است که در اسلام برای افراد عادی ممنوع و حرام است و پذیرفتنی نیست؛ ولی فال نیک گرفتن در برابر فال بد زدن در اسلام پذیرفته شده است.(2)

درباره پیامبر خدا صلی الله علیه واله وسلم نقل شده است که آن گرامی (درباره کارها) فال نیک را می پسندید و فال بد را نمی زد.(3) خود آن حضرت برخی امور را به فال نیک می گرفت؛ از جمله در واقعه حدیبیه نام سهیل بن عمرو را که شنید، به تناسب هم خانواده بودن دو واژه سهیل و سهل (آسان) آن را به فال نیک گرفت و به صلح حدیبیه انجامید و واقعه، فرنجام نیک یافت.(4)

آنچه در میان مردم مرسوم است که در زمان های خاص مانند شب یلدا، اشعار حافظ را می خوانند و به آن تفال می زنند، یک نوع سرگرمی است و اگر خاطری را مشوش نکند و برای پیشرفت و کمال وی مانعی ایجاد ننماید و بی جهت امید به زندگی را از او نگیرد اشکالی ندارد.(5)

1) دایرة المعارف تشیع، واژه فال

2) بحار الانوار، ج92، ص2

3) بحار الانوار ج19، ص 140

4) بحار الانوار ج20، ص333

5) به نقل از مفاتیح الحیاة ، آیت الله جوادی آملی، چاپ 71، ص 758، 759

 /924/د102/ج