سخنی با دولت یازدهم/ قرار است چه کسانی را منزوی کنید
رییس‌جمهور دولت یازدهم با شعارهای زیبای «اعتدال و تدبیر و امید» در انتخابات به پیروزی دست یافت؛ شعارهای جدید برای بعضی این ذهنیّت را ایجاد کرد که شاید خط بازی و جناح‌گرایی، جای خود را به عقل و منطق داده و این گروه جدید، خردمندانه از دلسوزان نظام با هر سلیقه و هر گرایشی برای پیشبرد اهداف کشور استفاده کنند.
در همین مدت کوتاه نگرانی‌های زیادی به وجود آمد، که برای رعایت حال افراد جدید، سعی کردیم دعواهای جناحی را به خودشان واگذاریم و گفتیم شاید پس از شعف پیروزی، آقایان به خود آیند و کمی تعدیل شوند و برای مردم امیدواری ایجاد کنند، اما از آن‌جا که تعرّض به مرز ارزش‌ها احساس گردید، بنا را بر این گذاشتیم که در حدّ توان، تذکراتی را بیان و به تکلیف دینی خود بپردازیم، زیرا در مورد ارزش‌های دینی با کسی تعارف نمیکنیم:
1. اولین حرکت که نشان دهنده جهتگیریهای کلان مدیریتی دولت‌ها است، تعیین وزراء میباشد؛ در این حرکت (معرفی وزراء به مجلس) بحث‌های مفصلی در صحن علنی و در حواشی مجلس مطرح گردید که از جمله آنها حسّاسیّت درباره ارتباط افراد معرفی شده با فتنه سال 88 بود که وزرای معرفی شده تا چه اندازه طرفداری از فتنهگران داشتهاند و در نهایت اگر فردِ معرفی شده، جزء باند اصلی فتنه نبود، با رأفت مورد پذیرش قرار میگرفت.
در این‌جا بایسته و شایسته آن بود که کسانی به عنوان مسؤولین کلیدی نظام انتخاب شوند که در کوران حوادث و خطرات نظام، مردانه و با ایمان از نظام و خون شهداء دفاع کرده و بدخواهان را منکوب کرده باشند و در این معرکه لازم بود برای کسانی که در دوران بروز فتنه سیاست، سکوت کرده و یا رویه «یکی به نعل و یکی به میخ» را پیشه کرده بودند، جایگاهی نباشد. در این حرکت آغازین و مبنایی (معرفی وزراء) هیچ جایگاهی برای مدیران شایستة جناح مقابل در نظر گرفته نشد.
2. از تعیین وزراء به راحتی میشد فهمید که بناست کشور به دست چه کسانی بیفتد؛ از اینرو انتصاب افراد مسئلهدار در بخش‌های بعدی دولت ادامه یافت به گونهای که گویا مدال پیروزی به طرفدارن «فتنه» اهداء میگردد.
از سویی نیروهای جناح مقابل خیلی سر سخت و باسرعت حذف میگشتند و از سوی دیگر تواضع در مقابل دشمنان ملّت آغاز گردید؛ دشمنانی که خون صدها هزار شهید انقلاب بوسیله آنان بر زمین ریخته شده بود. در این رویکردِ کاملاً جدید، به جای اعتماد به توانمندی‌های داخلی، به دست‌های دشمنان چشم دوخته شد، تا شاید گره از کار آنان باز کند.
مناسب است در موضوع «رفتار با دوستان و دشمنان»، خط و مشی اساسی و کلان را از آیات قرآنی جویا و از معارف قرآن بهره گیریم؛ گرچه در این باره آیات و روایات فراوانند، لیکن از باب نمونه به دو آیه و یک روایت اشاره میکنیم: خداوند متعال در قرآن مجید میفرماید: «محَُّمَّدٌ رَّسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلىَ الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنهَُمْ»؛ «محمد پیامبر خدا، و کسانى که با او هستند بر کافران سختگیر و با یکدیگر مهربان.»[1]
در آیه دیگر میخوانیم: «لَّا یَتَّخِذِ الْمُؤْمِنُونَ الْکَافِرِینَ أَوْلِیَاءَ مِن دُونِ الْمُؤْمِنِینَ وَ مَن یَفْعَلْ ذَالِکَ فَلَیْسَ مِنَ اللَّهِ فىِ شىَْءٍ إِلَّا أَن تَتَّقُواْ مِنْهُمْ تُقَئةً وَ یُحَذِّرُکُمُ اللَّهُ نَفْسَهُ وَ إِلىَ اللَّهِ الْمَصِیرُ»؛ «نباید مؤمنان، کافران را به جاى مؤمنان به دوستى برگزینند. پس هر که چنین کند او را با خدا رابطهاى نیست. مگر اینکه از آنها بیمناک باشید. و خدا شما را از خودش مىترساند که بازگشت به سوى اوست.»[2]
امید آنکه به جای دوستی با دشمنان کمی با خودمان مهربان باشیم. و بجای امید بستن به دشمن، سخن امام صادق علیه‌السلام را سرلوحه زندگی قرار دهیم؛ که آن حضرت در توصیف «شیعه واقعی» میفرماید: «شِیعَتُنَا... لَا یُجَاوَِرُونَ لَنَا عَدُوّاً وَ لَا یَسْأَلُونَ لَنَا مُبْغِضاً وَ لَوْ مَاتُوا جُوعاً؛ شیعیان ما ... با دشمن ما همسایگی نکنند و از بد خواه ما گدایی نکنند، گر چه از گرسنگی بمیرند.»[3]
3. رییس جمهور محترم در گزارش صد روزه فعالّیت‌های دولت (که چندان شباهتی به گزارش نداشت) مطالبی مطرح کردند که احساس میشد آنها را به عنوان فعّالیّت‌های افتخار آمیز خود قلمداد میکنند؛ از جمله آنها، آزادسازی فیلم‌های ممنوع شده بود! شاید ایشان احساس کردند این فیلم‌ها خیلی ارزشی و فرهنگ‌ساز بوده که ممنوع شده و برای دفاع از ارزش‌ها سعی نمودهاند که این فیلم‌ها را آزاد کنند، در حالی‌که همه میدانند این برداشت بیشتر به طنزی مضحک میماند تا حقیقت. پس اگر این حرکت در راستای دفاع از ارزش‌ها و اعتقادات مردم نیست (که همه میدانند نیست) از چه روی رییس جمهور محترم به آن افتخار میکنند.
4. ایشان از سریع القلم کردن ممنوع القلم‌ها یاد کرده و به آن میبالند؛ مطلبی که در مورد فیلم‌ها گفته شد دقیقاً در مورد قلم‌ها هم صادق است، گرچه بد نبود ایشان از ممنوع القلم‌ها که به آزاد سازی آنان پرداخته بودند، نام میبردند تا مردم بدانند آیا چنین افرادی وجود خارجی دارند یا نه و یا اینکه اگر فردی هم یافتند، معلوم شود، چه کسی است؟!
5. رییس جمهور در تبلیغات انتخاباتی و در ابتدای ریاست جمهوری، درباره اهمّیّت قانون و مجلس سخنان زیادی ایراد و دولت سابق را به شدت در این مورد مقصر نشان دادند، گرچه در مواردی هم انتقاد ایشان وارد بود، اما هنوز چند ماهی از ورود به کاخ ریاست جمهوری نگذشته، به جمع اصحاب هنر رفته و مطالبی بیان فرمودند که در بخش‌هایی قابل تأمّل است؛ از اتهامات ایشان نسبت به نظام اسلامی و تعاریف جعلی میگذریم، لکن این جمله که فرمودند: «خیلی کارت زرد برای این دولت نگران کننده نیست و من به امثال آقای جنّتی به عنوان مدافع حقوق هنرمندان و آزادی افتخار میکنم»، نمیتوان گذشت.
بد نیست بدانیم برخی از نزدیکان رییس جمهور هم به انحاء مختلف مجلس و نمایندگان را تهدید میکنند، که این‌گونه تهدید مجلس و بی اعتنایی به نگرانی‌های نمایندگان، عجیب بنظر نمیرسد؟! اگر این رویه با ییاعتنایی به مجلس، که تنها مرجع قانونگذاری نظام است، ادامه یابد، به کجا خواهیم رسید؟!
6. رییس جمهور محترم در فراز دیگری از سخنان خود فرمودند: «ما با همه توان میخواهیم افراطیون را به انزوا برانیم» این مطلب در حالی مطرح میشود که عدّهای از مجموعه ایشان به طرفداران فرقههای خائن، همانان که از سویی از نظام اسلامی باج میگیرند و از سوی دیگر توسط اجانب بهطور گسترده حمایت میشوند، امتیاز داده و با قول‌های مساعد سعی در آشتی کردن با آنان دارند! دوستان و همکاران ایشان با دلجویی از فتنهگران و اعطای ریاست‌های ریز و درشت به آنان مدال افتخار میدهند.
شعار ایشان «آشتی و وحدت در بین آحاد ملت» است. سؤال این است که رییس جمهور چه کسانی را تصمیم گرفتهاند به انزوا برانند؟
آیا همانان نیستند که هشت سال در برابر دشمن با تمام وجود ایستاده، صدها هزار شهید و معلول تقدیم انقلاب کردند؟
آیا همانان نیستند که در کوران حوادث انقلاب برای دفاع از نظام با همه هستی، پا در میدان نهاده و در برابر دشمنان، هزاران سختی و مشکل را تحمّل و با خونِ دل جمهوری اسلامی را بر پا کردند تا عدّهای ریاست‌های آن را بر عهده گیرند؟
آیا همانان نیستند که در فتنة سال 88 در برابر توطئة هماهنگ خائنان داخل و همه کشورهای خون‌خوار ایستادند؟
7. در کلمات رییس محترم جمهور و عدّهای از مسؤلین جدید، مطالبی در نقد دولت نهم و دهم مطرح میشود که از باب نمونه به چند مورد از سخنان رییس جمهور محترم اشاره میکنم:
* «عمده مشکلات اقتصادی به‌خاطر بی‌تدبیری بود».
* «در سال 91 ما تورم بالای 40 درصد و رشد اقتصادی منفی داشته‌ایم».
* «درآمد دولت‌های نهم و دهم، بی‌سابقه بوده است».
* «دولتی که پولدارترین دولت بوده، بدهکارترین دولت نیز بوده است».
* «فقط 32 درصد تعهّدات سفرهای استانی دولت قبل انجام شده است».
* «بخش بزرگی از تورم ما، از مسکن مهر نشأت می‌گیرد».
* «آیا از مردم اجازه گرفته شده است که از جیب فقرا بگیریم و برای عده‌ای مسکن درست کنیم؟».
* «روابط دولت با دنیا در گذشته در حد بسیار پایینی بود».
در پاسخ به این سخنان، باید گفت: گرچه ما دولت نهم و دهم را به هیچ وجه دور از کاستی و اشتباه نمیدانیم و در زمان همان دولت هم از باب نقد مطالبی را نوشتیم اما:
الف. اگر هر دولتی که بر اَریکه قدرت مینشیند، دولت‌های قبل را بیکفایت نشان دهد، مردم را به این نتیجه نمیرساند که در نظام جمهوری اسلامی هیچ خدمتی اتفاق نیفتاده و همگی ناتوان و ضعیف بودهاند؟ در حالی‌که خلاف حقیقت بودن آن بر هر فرد منصفی واضح است.
ب. در این صورت آیا سخنان مسئولین ما همانند سخنان ضد انقلاب نخواهد بود؟ آیا هم‌صدا همگی بر طبل نفی کارایی نظام اسلامی نمیکوبند؟
ج. آیا این‌گونه رفتارها با سخنان رییس جمهور در مورد اعتدال و آشتی ملی منافات ندارد؟
د. اگر رویه تخریب این‌گونه باز شود، که در این دولت بسیار گستردهتر از قبل انجام میشود، آیا در دولت‌های آینده، همین نوع قضاوت درمورد دولت اعتدال انجام نخواهد شد؟
هـ. آیا در کلمات بسیاری از مسؤولین جدید، کینه جویی و انتقام‌گیری احساس نمیشود؟ که اگر چنین احساس شود، برای محبوبیّت آنان مضرّ و در بین مردم با فرهنگ ایران، بزرگوارانه تلقّی نمیشود.
در پایان در مفهوم روایت مولای متّقیان امام علی علیه‌السلام تأمّل میکنیم که آن حضرت فرمودند: «اَقْبَحُ اَفْعَالِ الْمُقْتَدِرِ اَلْاِنْتِقَامِ؛ زشتترین رفتار فردی که به قدرت رسیده، انتقام‌گیری است.»[4]
-------------------------
پی نوشت:
[1]. 1. فتح/ 29.
[2]. 2. آل عمران / 28.
[3]. تحف العقول، ابن شعبه حرّانی، نشر جامعه مدرسین، قم، 1404 ق، ص 303.
[4]. غرر الحکم و درر الکلم، تمیمی آمدی، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامی، قم، 1366ش، ص346./919/د102/ج