با جریمه، قانون را به حراج می‌گذاریم!
به گزارش سرویس پیشخوان خبرگزاری رسا، کم‌کم قوانین آنقدر کامل شدند که کار به جریمه کردن عابران پیاده هم رسید. هرچند رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ در مورد جریمه عابران پیاده به سبب تخلفاتی که انجام می‌دهند، گفته «فعلاً به جای جریمه عابران پیاده از عنصر و قابلیت اقناع آنان استفاده خواهیم کرد» اما حتماً چند صباحی بعد، جریمه عابران هم در دستور کار قرار خواهد گرفت و چپ و راست، جریمه‌هایی است که با ثبت عکس به در منازل ارسال خواهد شد.
می‌گویند «جریمه کردن، همان فروختن قانون است!» حال اگر این جمله درست باشد چرا ما در کشور قانون را فقط با اعمال جرائم، آن هم از نوع نقدی و بالا بردن میزان آنها اجرا می‌کنیم و معتقدیم اگر از جیب متخلف پولی خارج شود، حتماً متنبه خواهد شد؟ اگر چنین چیزی درست است، پس چرا تاکنون در هیچ یک از زمینه‌ها به نتایج مورنظر نرسیده‌ایم؟
رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی تهران بزرگ گفته «در حال حاضر به جز توصیه و تذکر و درخواست از عابران برای رعایت قوانین اقدام دیگری انجام نخواهیم داد و جریمه ریالی عابران پیاده منتفی است.»
اما سؤال اینجاست که عابران بر اساس کدامین آیین‌نامه باید رفتار کنند که در صورت تخطی از آن جریمه شوند؟ و آیا در این جرائم هم برای گروهی خاص! استثنائاتی گنجانده شده است؟
بی‌شک در ارتباطات اجتماعی و آمد و شدهای روزانه شهروندان هزاران عیب و ایراد وجود دارد ولی خوب است قبل از صحبت کردن از جرائم به علت و عوامل به‌وجود آمدن چنین شرایط و موقعیت‌هایی بیندیشیم و اینکه با رفع آنها شاید یک‌بار دیگر بتوان شهری منظم با شهروندانی قانونمند را متصور شد.
این یک حقیقت است که گروهی از شهروندان به‌جای استفاده از پل عابر پیاده، ترجیح می‌دهند درست از زیر آن عرض خیابان را طی کنند. بی‌توجهی به چراغ راهنمایی و رانندگی و وضعیت سبز و قرمز بودن آن در بسیاری نقاط به امری عادی تبدیل شده است.
خط عابر پیاده دیگر مفهومش را از دست داده و پریدن از روی میله‌ها و گاردریل‌های وسط خیابان‌ها و حتی اتوبان‌ها مسئله‌ای عادی است اما آیا برای جلوگیری از این نوع رفتارها باید چاره کار را در جریمه کردن‌ها جست‌وجو کرد؟
هم اکنون در بسیاری از خیابان‌ها و تقاطع‌ها، اولویت مأموران راهنمایی و رانندگی با عبور و مرور خودروهاست به همین دلیل برخی از مأموران زمان چراغ قرمز برای عابران را آنقدر بالا می‌برند که دیگر کسی حوصله ایستادن پشت چراغ را ندارد.
شاید شما هم بارها و بارها عدد 199ثانیه را دیده‌اید که حتی مدت‌ها روی همین عدد ساکن مانده و سپس شمارش معکوس شروع می‌شود. عدد 199 ثانیه یعنی سه دقیقه اما این عدد به نوبه خود آنقدر بزرگ و طولانی جلوه می‌کند که کمتر کسی خود را ملزم به صفر شدن آن برای عبور از عرض یک خیابان چند متری بداند.
یک عابر پیاده حتماً وقتی پشت فرمان اتومبیلش بنشیند، همان راننده‌ای است که باید به قوانین راهنمایی و رانندگی احترام بگذارد و در زمان استفاده از وسایل نقلیه عمومی در نقش مسافر و در استادیوم‌های ورزشی در هیبت یک تماشاگر ظاهر می‌شود. با این تفاسیر برای قانونمند کردن یک شهروند، باید به یک کار فرهنگی فکر کرد نه جریمه کردن که اگر این راه جواب می‌داد، حتماً الان وضعمان خیلی بهتر بود./997/د102/ب6
منبع: روزنامه جوان