شاعر حوزوی مطرح کرد؛
ضرورت پرورش استعدادهای ادبی در حوزه
خبرگزاری رسا ـ شاعر حوزوی با اشاره به وجود استعداد سرودن شعر و استعداد های سرشار هنری در طلاب گفت: تشویق و ترغیب شاعران جوان باید از همان سال‌های اولیه اتفاق بیافتد.
میثم حمیدی، شاعر حوزوی در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا، با اشاره به انتظارات موجود در راستای شعر حوزه و عدم توجه کافی طلاب به شعر و فعالیت در این عرصه گفت: نخستین مسأله در مواجهه با شعر حوزوی باید پرسید چه انتظاری از شعر حوزه وجود دارد، آیا به شاعر حوزه که اولین مشغله ذهنی او دروس حوزوی است باید مانند دیگر شاعران جدی این عرصه نگاه کرد؟ شعر مساله اصلی شاعر حوزه نیست و در کنار زندگی و دغدغه‌های اصلی او جریان دارد.
وی با اشاره به این نکته که شعر از دغدغه های اصلی شاعر حوزه نیست و تلاش در این عرصه در حاشیه دروس است، یادآور شد: اگر نگاهی سطحی و بدون دغدغه به شعر حوزه داشته باشیم می‌توان وضعیت امروز شعر حوزوی را خوب ارزیابی کرد؛ اما با این نگاه که دغدغه اصلی در زندگی شاعر حوزوی غیر از خود شعر است نمی‌توان جریان ساز نبودن شعر حوزوی را توجیه کرد و وضع امروز شعر حوزه را خوب دانست و تکلیفی را بر عهده شاعر و هنرمند حوزوی ندید.
شعر حوزه در جایگاه واقعی خود قرار ندارد
شاعر حوزوی با توجه به جایگاه ویژه شعر بین عالمان شاعر، نگاه به عرصه شعر را نیازمند توجه بیشتری دانست و خاطرنشان کرد: شعر نزد عالمان شاعر مانند سید رضی، سید مرتضی، ادیب الممالک فراهانی و دیگران از جایگاه ویژه‌ای برخوردار بوده و البته طبیعی‌ست که بین نگاه عالمان شاعر نسبت به کاربرد شعر در عرصه دین و آن چه که امروز شاعر حوزوی به آن می‌پردازد اختلاف زیادی وجود دارد؛ اما اگر به میزان اهمیت و اهتمام به شعر و هنر نزد عالمان نگاهی بیندازیم پی می بریم امروزه شعر حوزه در جایگاه واقعی خود قرار ندارد.
حمیدی پیشرفت برخی از شاعران حوزوی را مدیون جلسات شعر حجره دانست و اظهار داشت: برای شاعر حوزوی فضای چندانی در حوزه های علمیه در راستای پرورش استعدادها فراهم نشده است و اگر پیشرفتی هم وجود دارد، در جلساتی مانند جلسات شعر حجره که در چند سال اخیر برگزار می‌شود، اتفاق افتاده است و حضور منظم در این گونه جلسات بسیار مؤثر است.
وی خاطرنشان کرد: تشویق و ترغیب شاعران جوان باید از همان سال‌های اولیه اتفاق بیافتد و حوزه علمیه در صورت داشتن نگاه جدی به این عرصه با برنامه‌ریزی و تعیین بودجه می‌تواند نقشی پررنگ در این عرصه داشته باشد، البته اگر ترغیب ذهن شاعر به داشتن رویکردی ویژه در ایجاد محتوا‌هایی معین با تسلط نوعی نقد خاص در محتوا و فرم صورت بگیرد نه تنها باعث رشد استعداد نمی‌شود، بلکه زمینه را برای دور شدن بسیاری شاعران جدی از این فضا فراهم می‌آورد.
هنر دینی نیازمند انتشار نشریات مختص دین است
حمیدی انتشار نشریه های تخصصی در باب هنر دینی را گامی برای پیشرفت در عرصه هنر حوزه دانست و گفت: شعر هنر کم‌هزینه‌ای است و شاعر اگر در فضای ذهنی مناسبی قرار داشته باشد با شعر ارتباط می گیرد و برای پرورش طبع شعر طلاب برگزاری جلسات در داخل مدارس علمیه و انتشار نشریه‌هایی تخصصی در باب هنر دینی در حوزه علمیه می‌تواند بسیار مؤثر باشد.
وی به بهره گیری عالمان دینی از شعر برای تبلیغ دین اشاره کرد و اظهار داشت: بسیاری از عالمان شاعر و یا علاقه‌مند به شعر از این هنر به عنوان وسیله‌ای برای تبلیغ دین استفاده کرده‌اند؛ اما این که امروزه چقدر شاعران حوزوی به بیان معارف دین می‌پردازند جای بحث جدی دارد.
شعر که به انسان الهام شود ارتباط نزدیکی با دین دارد
شاعر حوزوی بیان معارف و مسائل دین در قالب زبان و ادبیاتی نزدیک به جامعه مدرن امروز توسط حوزه های علمیه را کمکی برای پرورش شعر دینی بیان کرد و گفت: اگر نگاه دین را در مسائل اخلاقی، انسانی و عرفانی در شعر بررسی کنیم می‌بینیم بسیاری از شاعران بزرگی مانند سعدی و حافظ و شاعران معاصری مانند قیصر امین‌پور بدون اشاره‌ای مستقیم شعری دینی سروده‌اند و حتی سهراب سپهری در شعر «و به پرواز کبوتر از ذهن واژه‌ای در قفس است» به خوبی از فرم بیانی آیات قرآن بهره می‌برد بنابراین اگر حوزه علمیه بتواند معارف و مسائل دین را به خوبی در قالب زبان و ادبیاتی نزدیک به نحو و جامعه مدرن امروز بیان کند، شاعر حوزوی می‌تواند در ارائه این تفکر در قالب و محتوای شعری اصیل مبلغ دین باشد به عبارتی دیگر شعری که خاستگاهش سرچشمه الهام باشد ارتباط بسیار نزدیکی با دین برقرار می‌کند.
وی پرورش روح شاعر را زمینه ای برای سرودن اشعاری دینی بیان کرد و ابراز داشت: اگر مضامین دینی در جان و روح شاعر و هنرمند بنشیند لاجرم هنر برخاسته از ذات او هم هنری دینی می‌شود./1322/ت301/س
ارسال نظرات