صدامیان بیش از هر چیز عمامه‌ها را نشانه می‌گرفتند
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، محمدرحیم فتحی فرزند رحیم سال 1343 در روستای ساقصلو از توابع شهرستان نمین به دنیا آمد؛ بین سال‌های 1353 و 1355 دوران راهنمایی را با نمرات عالی گذراند؛ در دوران دبیرستان در انجمن اسلامی فعالیت داشت.
سال 1361 در دبیرستان جهان علوم دیپلم گرفت، همان سال به جبهه رفت و با تنی مجروح برگشت. قبل از این‌که کنکور بدهد سال 1361 به مدرسه ولی عصر(عج) تبریز قدم گذاشت؛ شش بار به جبهه رفت و پنج سال در حوزه درس خواند؛ محمدرحیم فتحی بالاخره بیست و هفتم دی ماه 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه بر اثر انفجار گلوله توپ و اصابت ترکش به شهادت رسید و در گلزار شهدای بهشت فاطمه 3 اردبیل به خاک سپرده شد.
مبارزه
دیر وقت با سر و وضع آشفته و سر و صورتی کبود به خانه آمد؛ طبق معمول حرفی نزد؛ فردا پس فردا متوجه شدیم با چند نفر از گروهک منافقین که اعلامیه پخش می‌کرده‌اند درگیر شده، زده و خورده.
مدرسه ولی عصر(عج)
سی و یکم مرداد 1361 به جبهه رفت اواسط مهر زخمی برگشت و مدتی در خانه بستری شد؛ دوستانش می گفتند در عملیات مسلم بن عقیل 2 زخمی شده است؛ چند باری با هم رفتیم زخم هایش را در بهداری پانسمان کردند. زخمش که خوب شد گفت برای طلبگی به تبریز می رود؛ به خاطر هوش بالایش انتظار داشتیم به دانشگاه برود ولی با مدرک دیپلم در مدرسه عالی علوم دینی ولی عصر(عج) تبریز اسم نوشت.
قنوت آسمانی
مهر ماه 1364 من هم راهی مدرسه ولی‌عصر(عج) شدم. در دوران طلبگی ام دیدم محمدرحیم قسمتی از کارهای مدرسه و مدیریت داخلی را به عهده دارد؛ بارها در تاریکی روشنای صبح به صدای زمزمه هایش از خواب بیدار شدم؛ در قنوت از زمین کنده می شد و نجواهایش هنوز هم در گوشم است! بارها شنیدم با زاری و گریه می گوید: اللهم ارزقنا توفیق الشهاده.
نشانه
طلاب جوانی که سادات بودند، با عمامه مشکی و بقیه هم با عمامه سفید در عملیات‌ها شرکت می کردند؛ قبل از عملیات، بچه ها عمامه آنها را گِلی می کرد تا در سیاهی شب استتار شود. عراقی‌ها معمولاً عمامه ها را نشانه می گرفتند. شنیده‌ام عمامه محمد رحیم فتحی را نشانه گرفته‌اند و سر و قسمتی از شانه و بازویش را ترکش برده است.
گرچه قبل از عملیات بچه‌ها به آنها اصرار می کردند عمامه خود را بردارند ولی بیشتر آنها می گفتند عمامه نشانه حضرت امام صادق(ع) است./978/ت303/ف