نوافل و مستحبات وسیله ای برای تقرب به خدا است

آیت الله سید محمد حسینی الموسوی زنجانی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، پیرامون شرح دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان با قرائت «أَللّـهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ وَ أَکْرِمْـنى فیـهِ بِاِحْـضـارِ الْمَسـائِلِ وَ قَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى اِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسائِلِ یـا مَنْ لا یَشْـغَلُهُ اِلْحـاحُ الْمُـلِحّـینَ» بیان داشت: امروز می گوییم خدایا، در این روز به اعمال نافله و مستحبات، مرا بهره وافر عطا فرما و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم کرم فرما و وسیله مرا بین وسایل و اسباب به سوى حضرتت نزدیک ساز، اى خدایى که سماجت و الحاح و اصرار بندگان تو را باز نخواهد داشت.

آیت الله زنجانی در فراز «أَللّـهُمَّ وَفِّرْ حَظّى فیهِ مِنَ النَّوافِلِ» بیان داشت: درخواست توفیق انجام نوافل و مستحبات که معمولا در رمضان بیشتر انسان مأنوس می شود با آنها در روزهای پایانی به عنوان دعا و حاجتی می طلبیم که در ادامه روزهای آینده و غیر رمضان هم بتوانیم انجام دهیم.

وی افزود: خدا اگر توفیق دهد و نوافل و مستحبات را انجام دهیم گویی میل و علاقه خود را به عبادت او و پرستش آن ذات یکتا نشان می دهیم و بر این اساس لذتی معنوی نصیب ما می شود در دل و چهره ما نور عبادت صفای باطن می دهد و عبادات را به عنوان یک عادت انجام نخواهیم داد بلکه به معنای واقعی آن یعنی پرستش خدا پی می گیریم.

ادامه داد: در حقیقت این نوافل و مستحبات انسان را به خدا نزدیک می کند و متوجه خدا می کند که این در زندگی سبب می شود هنگام خطا و گناه با یاد او دست از این عمل برداریم زیرا حضور او را حس می کنیم و حیا می کنیم در محضرش مخالف نظرش قدم برداریم.

استاد سطح عالی حوزه علمیه خراسان در فراز بعدی بیان داشت: با «وَ أَکْرِمْـنى فیـهِ بِاِحْـضـارِ الْمَسـائِلِ» از خدا می خواهیم که در این روز حضور همه مسائلی که وظیفه شرعی و یا وظیفه غیر شرعی ما می باشد و ما مسؤولیت داریم در آن مورد به طور کامل به آن رسیدگی کنیم و به اهداف خود برسیم و تا قبل از این که زمان پاسخگویی انسان فرا برسد نسبت به اعمالش بتواند جمع بندی و پاسخگویی داشته باشد.

وی افزود: فراز «وَ قَرِّبْ فیهِ وَسیلَتى اِلَیْکَ مِنْ بَیْنِ الْوَسائِلِ» درخواست وسیله ای را می کنیم که سبب تقرب و نزدیکی به ذات مقدسش شود و از هر وسیله ای بیشتر ما را به هدف راهنمایی و نزدیک کند.

وی ادامه داد: اعضا و جوارج ما در تابعیت از فرامین و دستورات شرع می تواند بهترین وسیله برای تقرب به خدا باشد زبان، چشم، دست و پا و دیگر اعضا اگر راهخطا در پیش نگیرد بلکه آنچه عبادت محسوب می شود را انجام دهد مثلا چشم به جای نگاه حرام نگاه محبت آمیز به پدرو مادر و همسر و فرزندان داشته باشد رضایت و رحمت خدا را در پی دارد و این خود وسیله ای برای نزدیکی و تقرب به سوی خدا می شود.

استاد خارج فقه و اصول خراسان در فراز پایانی «یـا مَنْ لا یَشْـغَلُهُ اِلْحـاحُ الْمُـلِحّـینَ» بیان داشت: در پایان این درخواست ها خدا را با نامی می خوانیم که هیچ وقت خواسته های مختلف و زیاد بندگان او را مشغول نمی کند که از باقی باز بماند.

وی گفت: همانطور که خدا تمام مخلوقاتش در زمین و آسمان و دریا را روزی می دهد همه را می بیند صدایشان و درخواست انها را می شنود و کفایت می کند بنابراین ما امروز از خدایی که چنین قادر و توانا است درخواست تقرب با نوافل و مستحبات و اسباب و وسایل را داریم که ان شاءالله به اجابت برسد./933/ت302/ب4