پیشینه تقلید به زمان ائمه طاهرین باز می‌گردد
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، برخی تحصیل کردگان جامعه امروز، مسأله تقلید و پیروی از مراجع تقلید را زیر سؤال برده و می‌گویند «در دنیای امروز که علم و دانش پیشرفت چشم‌گیری کرده، نیازی به تقلیدکردن از دیگران احساس نمی‌شود. تقلید کار جاهلان و بی‌سوادان است؛ مگر ما بی‌سوادیم که از دیگری تقلید کنیم؟»
همچنین از جمله شبهاتی که در خصوص مسأله تقلید مطرح می‌شود این است که «امروزه همه افراد می توانند با مراجعه به قرآن احکام دینی خودشان را به دست بیاورند و نیازی به تقلید کردن نیست».
مرکز مطالعات و پاسخ گویی به شبهات حوزه علمیه قم در پاسخ به سؤال خبرنگار رسا مبنی بر «تاریخ و پیشینه تقلید از مجتهد در احکام و مسایل شرعی و چرایی آن» چنین پاسخ داد:
تقلید در مسائل دینی در مذهب شیعه از زمان حیات امامان معصوم(ع) و به دلیل فاصله زیاد میان شهرها، فراهم نبودن امکانات ضروری برای مسافرت مردم و در نتیجه دشواری دسترسی به امام، آغاز شد.
در صفحه 10 تفسیر نجاشی آمده است که امامان معصوم(ع) همان‌گونه که برخی از اصحاب خاص خود را به حضور در مساجد و مراکز عمومی برای فتوا دادن و ارشاد مردم تشویق می‌کردند.
بر اساس مطالبی از جلد هفتم و هشتم کتاب حر عاملی، اهل‌بیت معصومین(ع)سایر پیروانشان را نیز برای فراگیری مسایل شرعی به راویان حدیث یا یاران نزدیک خود مانند زراره بن اعین، یونس بن عبدالرحمان، ابان بن تغلب، زکریا بن آدم، محمد بن مسلم و ابوبصیر ارجاع می‌دادند.
ذیل مدخل تقلید در دانشنامه جهان اسلام، اثر رحمان ستایش آمده است، در عصر غیبت کبری نیز مسأله تقلید همواره در میان شیعیان مطرح بوده و در دوره‌های گوناگون کمتر در مورد ضرورت داشتن آن تردید شده است./997/ت303/س