آثار علامه حلی منبعی مناسب برای تحقیق و تدریس است

حجت‌الاسلام علی عباسی، معاون تهذیب حوزه علمیه قزوین در گفت‌و‌گو با خبرنگار خبرگزاری رسا در قزوین درباره جایگاه علامه حلی گفت: علامه حلی از جمله علمایی است که در فقه صاحب مبنا و بیشتر شهرت وی نیز در همین علم است.

معاون تهذیب حوزه علمیه در ادامه افزود: روشن ضمیری و استفاده از اوقات برای تحول دینی و علمی از جمله صفات این عالم بزرگوار است، علامه حلی از طایفه‌ای است که در حله عراق متولد شدند و بیشتر آنان اهل علم و دانش هستند و دیدگاه و جایگاهشان اعتبار فراوانی دارد.

وی با بیان این‌که مناظره یکی از راه‌های کشف حقیقت است ابراز داشت: مناظره یکی از راه‌ها برای کشف حقیقت و راه درست‌تر در مواردی است که افراد دارای اختلاف دیدگاه هستند، اثر مناظره نیز روشنگری و هدایت در مورد فردی است که در مورد موضوع مورد مناظره در جایگاه پایین‌تری قرار دارد، در حقیقت کسی که در مناظره کلام حق را می‌پذیرد هدایت می‌شود.  

حجت‌الاسلام عباسی با اشاره به مناظرات علامه حلی بیان کرد: در زمان علامه حلی گاهی شبهاتی نسبت به مبانی و دیدگاه‌های علمی و فقهی شیعیان مطرح می‌شده که علامه حلی در مناظرات خود نقاط تاریک آن شبهات را روشن می‌ساخت.

وی درباره میزان آشنایی افراد با شخصیت و جایگاه علامه حلی گفت: در محافل علمی هنگامی که افراد نظریات علمای صاحب مبنا را مطرح کنند از علامه حلی به عنوان شخصیت تحول گر و دارای فضل و کمال نام می‌برند و از کتاب‌های او استفاده می‌کنند، اما در جامعه، عموم افراد او را در حد اسم می‌شناسند.

این استاد حوزه علمیه با اشاره به میزان و نحوه استفاده از کتاب‌ها و آثار علامه حلی ابراز داشت: محققین از کتاب‌های علامه حلی به عنوان منابع تحقیق در پژوهش‌ها و پایان نامه‌ها حتی در زمینه حقوق استفاده می‌کنند، همچنین نظرات او  می‌تواند برای تدریس به عنوان دیدگاهی قوی راه گشا باشد.

وی ادامه داد: از آن‌جایی که کتاب‌های علمای پیشین برای تدریس نوشته نشده بودند، در حال حاضر نیز در تدریس به صورت مستقیم مورد استفاده قرار نمی‌گیرند و استفاده از آن‌ها به طور مستقیم بیشتر در راستای تحقیق و پژوهش است.  

حجت‌الاسلام عباسی در پایان با بیان این‌که استفاده غیر مستقیم از متن کتاب‌های علمای گذشته از جمله علامه حلی برای تدریس کفایت می‌کند گفت: در حال حاضر کتاب‌های قدیمی را با ویرایش به کتاب‌های درسی تبدیل می‌کنند، بنابراین برای تدریس استفاده غیر مستقیم از کتاب علمای پیشین کافی است و متن خوانی و استفاده مستقیم از کتاب سلیقه شخصی پژوهشگر است./955/ت302/ق