سوره کافرون؛ اتمام حجت خدا با مشرکان

به گزارش خبرنگار خبرگزاري رسا در اصفهان، حضرت آيت الله حسين مظاهري در سلسله جلسات تفسير قرآن که هر روز صبح در مسجد اميرالمؤمنين(ع) جي برگزار مي شود، خطاب به برادران اهل تسنن، گفت: حضرت ابي طالب(ع) يک مسلمان واقعي بودند.

وي در ابتدا به تأثير خواندن چهار سوره اي که تحت عنوان چهار قُل مطرح هستند اشاره کرد و افزود: اين چهار قُل که در آخر قرآن جمع شده است، خواندنش در رفع بلا و گرفتاري بسيار مؤثر است، براي خودتان و خانوادتان هر صبح و هر شام اين سوره ها را بخوانيد.

حضرت آيت الله مظاهري ادامه داد: جمع اين چهار سوره محتواي بسيار بالايي دارد تا جايي که خواندنش رفع هرگونه بلا و گرفتاري را مي کند، به ویژه براي دفع چشم زخم بسيار مؤثر است، دليل اين هم که اين چهار سوره به چهار قُل معروف شده اند، کلمه قُل در ابتداي هر کدام از اين سوره ها است.

رئيس حوزه علميه اصفهان با اشاره به نخستین سوره از سوره هايي که تحت عنوان چهار قُل آن ها را مي شناسيم يعني سوره کافرون، ابراز کرد: اين سوره مي خواهد بگويد که پيامبر(ص) در اوايل بعثت هر چه تلاش کردند که اين کفار و مشرکان را به سمت وحدانيت و اسلام هدايت کنند، نشد و دليل نزول اين سوره پر محتوا مخالفت هاي شديدي است که از جانب کفار و مشرکان به ویژه خويشاوندان درجه يک پيامبر(ص) صورت مي گرفت.

وي حضرت ابي طالب(ع) را موحد و مسلمان واقعي دانست و گفت: در اوايل بعثت پيامبر(ص) به صورت مخفيانه کسي را نداشتند به جز حضرت ابي طالب(ع)، طبق نظر اهل تسنن حضرت ابي طالب(ع) اصلاً به پيامبر(ص) ايمان نياوردند ولي بر اساس نظر شيعه، بعد از جلسه اي که گرفته شد، قرار شد فقط سه نفر يعني پيامبر(ص)، اميرمؤمنان(ع) و حضرت خديجه(س) مسلماني خود را علني اعلام کنند و حضرت ابي طالب(ع) به صورت مخفيانه مسلمان شوند.

حضرت آيت الله مظاهري علني نشدن مسلماني حضرت ابي طالب(ع) را از مکايد پيامبر(ص) دانست و ادامه داد: در آن زمان به سبب شرايط خفقان موجود، حضرت ابي طالب(ع) نبايد دينشان را علني مي کردند و گرنه در اصل پايه ريزان دين اسلام چهار نفر بودند.

اين مرجع تقليد اذعان کرد: اميرمؤمنان(ع) در يکي از خطبه هاي نهج البلاغه مي فرمايند، من همانند فرزندي که مادر خود را رها نمي کند، به دنبال پيامبر(ص) حرکت مي کردم، به شما بگويم در اوايل بعثت مواظبت کردن از پيامبري که تازه مبعوث شده بود کار ساده اي نبود ولي اميرمؤمنان(ع) به خوبي از پسِ آن برآمدند.

وي با استناد به نقل هاي تاريخي ادامه داد: با اين که اميرمؤمنان(ع) در اوايل بعثت پيامبر(ص) نوجواني بيش نبودند ولي خداوند ترسي از اميرمؤمنان(ع) در دل کفار انداخته بود که وقتي ايشان تشريف مي آوردند، هر کسي قصد اذيت کردن پيامبر(ص) را داشت، به سرعت فرار مي کرد.

حضرت آيت الله مظاهري به تأثير بي بديل خدمات حضرت خديجه(س) اشاره کرد و گفت: آفرين بر اين زن، حضرت خديجه(س) آن قدر در بقا و ترويج دين اسلام مؤثر بودند که گفته اند، سه چيز اسلام را نجات داد، يکي اخلاق نيکوي پيامبر(ص)، دوم شجاعت اميرمؤمنان(ع) و سوم دارايي حضرت خديجه(س).

استاد اخلاق حوزه علميه با توجه به کمک هاي حضرت خديجه(س) در شعب ابي طالب تصريح کرد: در شعب ابي طالب زماني که تحريم اقتصادي بر پيامبر(ص) و مسلمانان تحميل شد، اگر کمک هاي مالي حضرت خديجه(س) نبود، اسمي از اسلام باقي نمي ماند، گفته اند روستاهايي به نام حضرت خديجه(س) بود و ايشان براي حفظ جان مسلمانان هر کدام از اين روستاها را با دو کيسه جو معاوضه مي کردند.

وي ابراز کرد: در اوايل بعثت، پيامبر(ص) با هر شيوه اي که مي شد، با اخلاق نيکو، با التماس کردن، با معجزه آوردن و با گريه و تضرع از کفار و مشرکان خواستند که ايمان بياوردند ولي آن ها اين رفتار پيامبر(ص) را با کتک و توهين جواب مي دادند، تا جايي که سوره کافرون نازل شد.

حضرت آيت الله مظاهري در تشريح مفهوم کلي سوره کافرون اظهار کرد: آن قدر آزار و اذيت پيامبر(ص) ادامه يافت، آن قدر لجاجت کفار و مشرکان در پذيرش اسلام ادامه يافت و آن قدر پيامبر(ص) را اذيت کردند که پيامبر(ص) از روي ناچاري به آن ها فرمودند، هر کس دين خودش را داشته باشد، کاري به کار من و مسلمانان نداشته باشيد./201/867/ب1