۲۱ مهر ۱۳۹۵ - ۲۲:۵۹
کد خبر: ۴۵۵۱۱۶
نقدی بر افراط و تفریطهای عزاداری؛

شام غریبان غریب

درست آن زمان که بساط عزا برمی چینیم، هنوز پیکر اباعبدالله(ع) و سایر شهدا بر زمین تفتیده کربلاست و تازه شروع مصیبت است؛ مصیبتی که این بار قهرمانش زینب(س) است و سوگی بس عظیم تر را می طلبد.
شام غريبان امام حسين در قم

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا در مشهد، لحظاتی است بس جانکاه و در عین حال، وصف ناپذیر. . . شام غریبان است و خیل جمعیت عزادار؛

کوچک و بزرگ،

زن و مرد،

پیر و جوان،

مقید و غیر مقید

و . . .

با شکوهی بی منتها

رو به سوی حریم بهشتی مولای رئوفمان داریم

برای عرض تسلیت؛

گنبد و بارگاهشان را که می بینم

سنگینی بار غم این شام، هزاران برابر می شود روی قلبم

به این می اندیشم که

غم ما که تنها حاصل شنیدن کربلاست، اینگونه وجودمان را متلاشی می کند،

حال، غم حاصل از دیدن کربلا چه می کند با دل

زینب(سلام الله علیها)

امام رضا(علیه السلام)

و امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ؟!

اینجاست که از ته دل و با تمام وجود

می لرزم و می بارم

و زمزمه می کنم:

«امان از دل زینب(س) . . . . آجرکِ الله یا بنت امیرالمؤمنین(ع) یا عقیلة العرب»

 

گلایه ای از سوگواران حسینی

عزاداران اباعبدالله! انصافا دست مریزاد . . . غمگنانگی ها و همدردی هاتان در سوگ سالار شهیدان مقبول ان شاءالله؛

اما

دو سؤال دارم که هر چه فکر می کنم به پاسخی منطقی و عقلانی برایشان نمی رسم؛

  1. بانوان(اعم از محجبه و غیرمحجبه) و آقایانی که در مراسم های عزاداری سیدالشهدا(ع) و حتی روز عاشورا با نهایت آرایش و پوشش های زننده (اعم از مشکی و سایر رنگ ها) حاضر می شوید، صادقانه بگویید عزا آمده اید یا عروسی؟ اگر عزاست که این اطفارها چیست؟ انصافا شما در عزای عزیزانتان اینگونه حاضر می شوید؟!! مگر نه این است که «النّبیُّ اولی بِالمؤمنین مِن أنفُسِهِم»؟؟؟ پس چگونه است که در عزای پسر رسول خدا(ص) اینگونه اید؟!

2.   هیأت ها و هیأتی ها و ..... شما را چه می شود که دوسه روز بعد از عیدالله الاکبر(عید غدیرخم)،عَلم و خیمه عزا به پا کرده و شهر را سیاهپوش می کنید و روز و شب عزادارید اما همین که غروب عاشورا شد، بار می بندید و می روید تا اربعین و برخی هم تا محرم آینده؟! (طبق رسم اهل بیت(ع)، خیمه و علم و سیاه پوشی و استقبال باید از شب اول محرم و حداقل تا پایان این ماه باشد).

و نیز کاسب هایی که هنوز غروب عاشورا به شب نکشیده، درب مغازه هایتان گشوده می شود! آیا برای رفتگان خود هم، همینگونه عزا به پا می کنید که پیش از رحلت آنان، عزا بگیرید و بر سر و سینه بزنید اما همین که از دنیا رفتند، به حال خود رهایشان کنید و همه چیز تمام؟!!

هیچ اندیشیده اید که این شیوه عزا و همراهی حسین(ع) فقط تا قتلگاه، شیوه پیروان اوست یا قاتلانش؟!

درست آن زمان که شما بساط عزا برمی چینید، هنوز پیکر اباعبدالله(ع) و سایر شهدا بر زمین تفتیده کربلاست و تازه شروع مصیبت است! مصیبتی که این بار قهرمانش زینب(س) است و سوگی بس عظیم تر را می طلبد!

شما را به خدا قدری تأمل!

استحباب عدم کسب درآمد و اشتغال به امور دنیوی در روز عاشورا

در همین زمینه، حجت الاسلام محمدهادی مشیری، دبیر اتاق فکر تبلیغ دفتر تبلیغات اسلامی خراسان رضوی نیز معتقد است: در متون دینی توصیه شده است روز عاشورا را روز ذخیره درآمد و کارهای مادی قرار ندهید بنابراین شایسته نیست انسان جز در موارد ضرورت و ناچاری، در این روز اشتغال به کار داشته باشد.

وی اضافه می کند: اشتغال به تجارت و کسب درآمد در روز عاشورا اگر با هدف دنیاگرایی و رسیدن به سود بیشتر انجام شود، مورد نهی بوده و موجب بی برکتی مال می شود.

دبیر اتاق فکر تبلیغ خراسان رضوی با تأکید بر استحباب عدم کسب درآمد و اشتغال به امور دنیوی در روز شهادت امام حسین(ع) و اقامه عزا تا غروب و شام غریبان، می گوید: در سیره بزرگان نیز مشاهده می کنیم که بعضا در روز عاشورا حتی استخاره هم نمی گرفتند زیرا معتقد بودند چون منفعت مادی دارد، جزء امور دنیوی است که در روز عاشورا از آن نهی شده است./200/930/ب1

ارسال نظرات