نگاهی بر کتاب «پیشوای مذهب حضرت امام جعفر صادق (ع)» + دانلود

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، انتشارات مجمع جهانی اهل‌بیت(ع)، کتاب «پیشوای مذهب؛ حضرت امام جعفر صادق(ع)»، نوشته سید منذر حکیم با همکاری سید عبدالرحیم موسوی و ترجمه کاظم حاتمی طبری را منتشر کرده است.

زندگی ائمه نیز در استمرار سیره پیامبر اسلام قرار داشت و مردم به آنان، چونان مشعل‌های فروزان هدایت رو می‌آوردند. معاونت فرهنگی مجمع اهل بیت(ع) درباره مجموعه (پیشوایان هدایت) و این کتاب چنین آورده است:

پژوهش ما با شرح زندگانی نبی اکرم(ص) آغاز و با بیان زندگی وجود مبارک خاتم اوصیا حضرت ولی عصر امام زمان(عج) پایان می‌پذیرد، امید اینکه خدای متعال، گیتی را به نور عدالتش روشن گرداند.

این کتاب به بررسی زندگی امام جعفر صادق(ع) ششمین امام از خاندان اهل بیت (ع) می‌پردازد. همانانی که خداوند بزرگ آنان را از هرگونه زشتی مبرّا و به تمام معنا پاک و مطهر قرارداده است.

امام صادق(ع) هشتمین معصوم از پیشوایان هدایت الهی در اسلام می‌باشند. همه مذاهب اسلامی مدیون علم و فقه ایشان می‌باشند، همان طور که تمدن بشری در عصر حاضر، همه دستاوردهای خود را در ذیل علوم و معارف ایشان می‌داند.

قسمت اوّل این کتاب از سه بخش با عنوان‌های: «امام صادق(ع) در یک نگاه»، «برداشت‌هایی از شخصیت امام صادق(ع)» و «جلوه‌هایی از زندگانی امام صادق(ع)» تشکیل شده است.

خصوصیت بارز حوزه علمی اهل بیت(ع) که ائمه اطهار به ویژه امام باقر و امام صادق(ع) بنیان‌گذار آن بودند همین اتصال به منبع وحی، و این حوزه علمیه، در واقع دانشگاه رسالت پیامبر اکرم(ص) بود که موفق به حفظ اصالت و خلوص این رسالت برای ما شده است، از این رو، نویسنده در صفحه 17 درباره مکتب علمی امام صادق(ع) چنین نگاشته است:

امام صادق(ع) پس از پدران بزرگوارش مرکزیت امامت شرعی را به دست گرفته و با نهایت صلابت بر قله های دانش صعود کرد، آن حضرت چشم‌ها را به خود خیره و دل‌ها را از هیبت خودش پر کرد به گونه ای که حتی در عصر حاضر هم دانشمندان به احترامش سرهای خود را فرود آورده‌اند.

همه مسلمانان، دانشمند و غیر دانشمند - آن حضرت را یادگار نبوت و بزرگ و پیشوای خاندانی می‌دانستند که خداوند پلیدی را از آنان دور گردانده و آنان را به خوبی پاک و پاکیزه داشته است. همان‌گونه که دانشمندان آن عصر نیز آن حضرت را به عنوان دریای جوشان علم، امامی که در دانش و معرفت آسیب را یارای هماوردی او نیست شناخته و به چشم یگانه استاد همه دانش‌هایی که بشر تا آن روز کشف کرده، به ایشان نگاه می‌کردند.

امام صادق(ع) به بنای جامعه ای صالح، که مسئولیت ریشه دار کردن خط اهل‌بیت(ع) را در میان امت اسلام به دوش کشید، همچنین به پایه گذاری دانشگاه اهل‌بیت(ع) و تربیت دانشمندانی در رشته های مختلف علوم به خصوص دانش دینی که بتوانند سلامت امت را در مسیری که در آینده نزدیک و حتی دور در پیش دارد، همت گماشت. به همین دلیل نویسنده درباره فعالیت‌های علمی عقیدتی امام صادق(ع) در دوران عباسی این گونه نوشته است:

رویکرد امام از مناقشات باز سیاسی به سمتِ تربیت علمی، فکری، عقیدتی و اخلاقیِ امت اسلام تغییر جهت داد؛ تربیتی که به رغم استمرار یافتن انحرافات سیاسی و فکری در میان جامعه اسلامی، بقای خط اصیل اسلام را در دراز مدت تضمین می‌کرد.

«کیسانیه»، «خوارج»، «اشاعره»، «معتزله» در آن زمان فرقه های بسیاری چون در سرزمین اسلام گسترده شده و میان آنها کشمکش و درگیری به شدت «زیدیه» و رواج داشت.

کفر و زندقه نیز جان تازه ای به خود گرفته و به فضای جامعه اسلامی نفوذ کرده بود؛ در چنین اوضاعی امام صادق(ع) عهده دارِ ردّ بر ملحدان از سویی و مقابله با فرقه های منحرف از سویی دیگر گردیدند.

قسمت دوم نیز شامل سه بخش با نام‌های «پرورش امام صادق(ع)»، «مراحل زندگی امام صادق(ع)» و «امام صادق(ع) در سایه سار جد و پدر» است.

در قسمت سوم این کتاب نیز دو بخش با عنوان‌های:‌ ویژگی‌های دوره امام صادق(ع)» و «نیازهای دوره امام صادق(ع)»  شرح داده شده است.

همچنین نویسنده  قسمت چهارم این کتاب را در سه بخش با عنوان های «پایان حکومت اموی و آغاز حکومت عباسی»، «حکومت منصور و شهادت امام صادق(ع)» و«میراث امام صادق(ع)» سامان داده است.

برهه آخر از حیات امام صادق(ع) با حکومت منصور، برهه تشدید مراقبت‌های حکومت از امام بود و در خلال این برهه چندین عملیات ترور صورت گرفت. نویسنده در صفحه 210 درباره فعالیت‌های اواخر عمر امام  صادق(ع) برای حفظ  وحدت مسلمانان و شیعیان چنین توضیح داده است:

امام  می‌دانست که منصور بر قتل او تصمیم گرفته است. به همین خاطر بود که چندین فعالیّت را به انجام رساند تا خطّ شیعه را پس از خود برای پیگیری راه آماده سازد.

فعالیّت اوّل: امام صادق(ع) سعی کرد تا صفوف شیعه را به هم پیوسته و عمل و فعالیّت آنها را متّحد کند. آن حضرت بر این نکته تأکید می‌کرد که اگر از طرف منصور کشته شده و به شهادت رسید، رهبری بعد از او به امام کاظم(ع) خواهد رسید.

آن حضرت راه را بر سودجویان و مدّعیانی که منتظر سوء استفاده از فرصت‌ها بودند بست؛ چرا که اسماعیل پسر امام صادق(ع) که پیش از آن از دنیا رفته بود، زمینه مناسبی برای اندیشه تفرقه‌افکنی میان صف شیعیان بود؛ چرا که او فرزند بزرگ‌تر و پرهیزگار امام صادق(ع) بود. اینجاست که امام صادق(ع) چندین گام برای حل این مشکل که در آینده باعث تفرقه شیعه می‌شد برداشت.

فعالیّت دوّم: علیرغم جنگ سردی که بین منصور و امام صادق(ع) بود، می‌بینیم که امام صادق(ع) برای اینکه امّت را حفظ کند و روح عدم پذیرش را در آنان زنده نگه دارد و حرکت آنان را تضمین نماید، به برقراری ارتباط با حکومت وقت می‌پرداخت؛ چرا که بیم آن داشت کارشکنی‌های منصور در شیعیان او حالتی از شکست در اجرای برنامه‌های آن حضرت ایجاد کند.

فعالیّت سوّم: این فعالیت امام صادق(ع) ارتباط برقرار کردن با شیعیان در این شرایط سخت و روش‌هایی بود که برای ارتباط با شیعیان به کار می‌گرفت.

گفتنی است، مجمع جهانی اهل بیت(ع)، کتاب «پیشوای مذهب حضرت امام جعفر صادق(ع)» را در 247 صفحه منتشر کرده است و علاقه‌مندان می توانند این کتاب از فایل ضمیمه دریافت کنند. /۹۹۸/ن۶۰۱/ش