خاص‌ترین «خانه شهید» تهران
به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از شبستان، «شرف المکان بالمکین»؛ یعنی ارزش هر مکانی به آدم‌هایی است که در آن قرار گرفته‌اند، مثل همان‌هایی که آبروی خانه‌ها، کوچه‌ها و شهرمان شدند و پروازشان هویت یک کشور را پدید آورد. خانه‌هایشان کوچک، اما دلهایشان بزرگ بود، از پس دلهایشان با فکرهای بلند قدم‌های بزرگی برداشتند و امروز به برکت نامشان می‌توانیم سر عزت را بالا بگیریم و بگوییم جای جای شهر ما شهیدآباد است.
هنوز هم رنگ و بوی کوچه‌ها و خیابان‌های جنوب شهر تهران، جایی مثل محله عباسی خاطره جوان‌هایی که با یک اشاره روح خدا کوله‌هایشان را به دوش گرفتند و راهی عرش شدند، به یاد دارند. همین کوچه‌ها روزی شاهد قدم‌هایی بود که جوانان این سرزمین برای یاری دین خدا آن را ترک کردند و مزین به نام جبهه شد؛ ولی رد پایشان تا امروز ماند تا امروز که در جایی مثل خانه شهید «علیرضا قدمی» با سبک و سیاقی دیگر بروز و ظهور پیدا کرد.
خانه کوچک؛ میراث 40 ساله یک شهید
کوچه شهید خشم‌فر واقع در خیابان شهید قدمی محله عباسی، کوچه باریک چند متریست که به سه خانه کوچک منتهی می‌شود. پیدا کردن منزل شهدا در محله‌های قدیمی کار چندان دشواری نیست، کافیست اسم شهید را به زبان بیاوریم تا هم محله‌ای‌های شهید راه با به ما نشان دهند. دو خانه‌ای که در کوچه قرار دارد، مربوط به یک شهید است. درب سمت چپ متعلق به خانه شهید قدمی است. خانه ای که خودش را از ساخت و سازهای تهران در امان نگه داشته است تا میراث‌دار صاحبش باشد. کنار خانه شهید قدمی خانه شهید خشم‌فر قرار دارد.
نزدیک به 40 سال است که این خانه لحظه‌های تلخ و شیرین زیادی را به خود دیده است، از روزهای حضور شهید در خانه با همسر و فرزندانش تا زمانی‌که خانواده بعد از شهادت شهید آن را ترک کردند و خانه به حسینیه تبدیل شد و حالا که وارث خانه یعنی پسر شهید قدمی آستین‌های همتش را بالا زده تا میراث‌دار پدر در عرصه جهادی دیگر باشد. او خانه پدری‌اش را به مرکز فرهنگی برای اهالی محل تبدیل کرده تا پس از این در خانه کوچکشان شاهد اتفاقات بزرگی باشند.
ایده تاسیس مرکز فرهنگی آن هم در خانه شهید از آنجا کلید خورد که یک روز خانواده و دوستان شهید قدمی در جمعی دوستانه بحث آتش به اختیاری مقام معظم را مطرح کردند که در کنار این مرکز فرهنگی، موزه‌ای از آثار شهید نیز تعبیه شود تا شرح حالی عینی از زندگی این رزمنده‌ی معلم باشد. در ادامه حدود 30 نفر از دوستان در یک کار تیمی و با هزینه‌های شخصی اقدام به بازسازی خانه کردند.
حسین قدمی فرزند شهید علیرضا قدمی از تجربه‌های دیگر خانه‌هایی با این سبک و سیاق و تقاوت‌های این مرکز فرهنگی با خانه موزه‌های شهید می‌گوید: «خانه‌های شهید ایده شهرداری برای شهدای شاخص بود که چون هزینه زیادی برای شهرداری در بر داشت اقبال پیدا نکرد و طرح اجرایی نشد. ما جدای از فعالیت نهادها و سازمان‌های دولتی به عنوان یک خانواده این کار را شروع کردیم، دست به دست هم دادیم تا خانه شهید قدمی خانه‌ای خاص باشد. در کنار این خانواده تمایل داشت علاوه بر موزه کار فرهنگی نیز انجام شود.»
اینجا موزه است
ابتدای خانه دفتر مجموعه قرار دارد، گوشه این دفتر ویترین فلزی از آثار شهید شامل دست‌نوشته‌ها، کارت‌ها و بخشی از وسایل شخصی شهید در معرض دید قرار داده شده است. بخش کوچکی که پیش از بازسازی خانه آشپزخانه محسوب می‌شد، حالا به موزه کوچکی از آثار شهید تبدیل شده است. تصاویری از شهدای چند دهه انقلاب اسلامی در کنار تصویری از شهید قدمی و 2 شهید دیگر این خانواده به طرز زیبایی با نورپردازی‌های جذاب روی دیوار نصب شده است. گوشه‌ای دیگر بخشی از لباس‌های شهید و کیف جبهه او برای بازدید قرار داده شده است.
یک اتاق کوچک با میز و صندلی و تابلو، محل برگزاری کلاسهاست؛ کلاس‌هایی که برگزاری آن از اواسط تابستان آغاز شده است. روزهای زوج مخصوص حضور خانم‌ها و روزهای فرد مخصوص حضور آقایان در کلاس هاست. به رسم پدر پنجشنبه‌ها مراسم قرائت زیارت عاشورا در خانه برپا می‌شود. پله‌های بزرگی بخش پایین مجموعه را با اتاقی در طبقه بالا وصل می‌کند. اتاقی که روزی کتابخانه و محل مطالعه شهید قدمی بوده است. هنوز کتاب‌های کتابخانه و میز کار شهید دست نخورده مانده است. در کنار فضای آموزشی کلاس آثاری باقی‌مانده از روزهای حضور شهید در خانه به چشم می‌خورد.
کلاس‌های فرهنگی با مبنای کارآفرینی در خانه شهید
طی سال‌هایی که مقام معظم رهبری تاکید بر اقتصاد ملی و تولید داخلی داشته‌اند، مبنای کار آموزشی مجموعه فرهنگی شهید قدمی کارآفرینی است، به همین منظور کلاس‌ها براساس درآمدزایی تشکل می‌شوند، مثل کلاس‌های گرافیک و مبانی طراحی گرافیک که هنرجوها می‌توانند در طول آموزش با قبول پروژه و تحویل آن درآمد داشته باشند.
حسین قدمی درباره دیگر اهداف خانه می‌گوید: «10 هدف برای خانه شهید قدمی تعریف شد که 2 هدف در قالب تاسیس خانه اجرایی شده است. یکی دیگر از اهداف ایده پردازی فرهنگی است. از آنجا که خود شهید نیز همیشه سعی داشت تا یک قدم جلوتر از بقیه باشد انجمن اسلامی معلمان را راه اندازی کرده بود.»
سرباز جنگ نرم
بخشی از مرکز فرهنگی شهید قدمی نگاه ویژه‌ای به فضای مجازی دارد، آن‌ها با این شعار که در زمان دفاع مقدس سلاح رزمندگان اسلحه بود و امروز باید در مقابله با دشمن از ابزار فرهنگی استفاده کنیم، بخشی از برنامه‌های آموزشی و فرهنگی خود را با محوریت فضای مجازی اجرا می‌کنند. فرزند شهید قدمی در این رابطه می‌گوید: «دوره آموزشی سرباز جنگ نرم شامل کلاس‌های عکاسی، فتوشاپ، گرافیک، خبرنگاری و یادداشت نویسی در این کلاس‌ها آموزش داده می‌شود. در بحث فضای مجازی وارد کار بر روی هوش مصنوعی شده‌ایم.»
قرار است، هر کدام از تیم‌های آموزشی در آینده کارگاهی تولیدی را تاسیس کنند تا کسانی که مرکز آموزش می‌بینند مشغول به کار شوند. بچه‌های مرکز فرهنگی آموزشی شهید قدیمی امیدوارند تا در سالگرد افتتاح این مرکز بتوانند ثمره کارکارگاه‌های کارآفرینی را ببینند.
من خانه دارم
چندی پیش در سالگرد شهادت شهید قدمی مراسم سالگرد با حضور اهالی محل در پارک نزدیکی خانه شهید برگزار شد. مراسمی که باعث شد بسیاری از قدیمی‌های محل بار دیگر دور هم جمع شوند و دیدارها را تازه کنند. در همان روز مرکز شهید قدمی با حضور خانواده شهید و اهالی محل برگزار شد. امیر نظری از اعضای مرکز فرهنگی آموزشی شهید قدمی در خصوص برنامه سالگرد شهید قدمی می‌گوید: «از مدت‌ها قبل در حدود 20 نفر از جوانان محله برای اجرای برنامه سالگرد فعالیت می‌کردند. در کنار استرس کار شوق و لذت خاصی را می‌توانستیم در چشمان بچه‌ها ببینیم. همه جوانانی که جنگ و دفاع مقدس را تجربه نکردند وجودشان پر از عشق به شهادت بود. برنامه در بوستان شهید هاشمیان برگزار شد و پس از آن اهالی برای افتتاح مرکز فرهنگی به منزل شهید رفتند.»
خانه شهید قدمی از همان روزی که گام‌های شهید را به خودش دید تا به امروز که پس از شهادتش به محلی برای انجام کارهای فرهنگی تبدیل شده است، رونق خودش را دارد، رونقی که آن را از آدم‌های ساکنش گرفته است، در زمانی که شهید قدمی در این خانه زندگی می‌کرد نامه‌ای از دفتر کار مبنی بر اینکه زمینی بزرگ به وی تعلق گرفته به دستش می‌رسد شهید در جواب نامه می‌نویسد من خانه دارم، زمین را به کسی بدهید که خانه ندارد. با اینکه او دیگر در این دنیا حضور فیزیکی ندارد؛ ولی روح معنوی شهید و تفکراتش هنوز در خانه کوچک 40 متری در در جریان است./۱۳۲۵//۱۰۳/خ