وقتی به روایتی مجهول استناد می شود
به گزارش خبرگزاری رسا، کانال های تلگرامی امروز خبری را منتشر کردند که حراستِ یکی از شهرداری‌های کشور، طیّ ابلاغیۀ رسمی، به رانندگان آژانس اخطار کرده که چنان‌چه در محلّ کار خود از لباس آستین کوتاه (که آن را مغایر شئونات اسلامی دانسته) استفاده نمایند از فعالیّت‌شان جلوگیری شده و اخراج خواهند شد.
قسمت عجیب ماجرا اینجاست که این کانال ها با ذکر روایتی مدعی شده اند امام جعفر صادق(ع) در روایتی که از وی در تفسیر آیۀ «ولا یبدین زینتهنّ إلا ما ظهر منها» که مربوط به مواضع جایز الکشفِ زنان! است وارد شده، پوشش ذراعان یعنی ساعد را لازم ندانسته و در واقع لباس آستین کوتاه را، حتّی برای زنان نیز روا می‌شمارد.
متن این روایت از امام صادق این است که «عن أبی‌عبدالله فی قوله جلّ ثناؤه الا ما ظهر منها قال: الوجه والذراعان (مستدرک الوسائل ش ۱۶۷۰۱ ، حجاب شرعی در عصر پیامبر ص ۶۸۱).»
این در حالی است که روایت مذکور مجهول و مجعول است به طوری که استناد به این روایت از چند جهت نا استوار است؛ نخست ایـن کـه حـدیث مرسـل بوده و فاقد سند می‌باشد.
دوم این که کتاب های ناقل آن نیز از اعتبـار برخـوردار نیسـتند: مکـارم الاخـلاق طبرسی که صرفا روایاتی بی‌سند را برای استفاده اخلاقی جمع‌آوری کـرده، و مسـتدرک الوسـائل کـه جمـع کننده روایات از منابعی بوده است که به طور غالب صاحب وسائل آنرا معتبر نمی‌دانسته و بدین جهـت در حقیقت «مستدرک» وسائل به شمار نمی‌رود و به همین سبب امام خمینی در تحلیلـی کلـی از کتابهـای محدث نوری و بویژه مستدرک چنین می‌فرماید: «کان کتبه لایفید علما و لا عملا» (خمینـی، انوارالهدایـه، ۱ /۲۴۴ (
سوم این که روایت یاد شده در تعارض با روایات صحیحه کـافی شـریف است که به فرض اعتبار این روایت نیز، ترجیح با روایات کافی است که نتیجه روایات یاد شده آن است که مکشوف بودن خصوص وجه و کفین (شامل مچ دسـت) استثنا شده است./۹۶۹//۱۰۲/خ
منبع: مهر