نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی:
برپایی سفره‌های افطار به دور از تجمل و اسراف باشد
نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی گفت: افطاری و پذیرایی در صورتی ارزش دارد که از پیرایه‌ها پاک بوده و هدفش رضایت الهی و مسرور ساختن مؤمنان باشد.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی، نماینده ولی فقیه در خراسان شمالی و امام جمعه بجنورد، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، با اشاره به ضرورت فرهنگ‌سازی افطاری‌های ساده در جامعه، اظهار کرد: در این زمینه امام صادق (ع) می‌فرماید: «کسی که مؤمنی را افطاری دهد، کفاره یک سال گناه او شمرده می‌شود و کسی که دو مؤمن را افطاری دهد بر خداوند است که او را وارد بهشت سازد.»
وی اضافه کرد: هم‌چنین آن حضرت در روایتی دیگر فرماید: «فردی به نام سدیر، در ماه مبارک رمضان، بر پدرم امام باقر (ع) وارد شد. حضرت فرمود: ای سدیر، آیا می‌دانی در چه شب‌هایی قرار داریم؟ عرض کرد، آری، پدرم فدایت باد، شب‌های ماه مبارک رمضان است. امام فرمود: آیا می‌توانی در هر شب از این شب‌ها ۱۰ بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر گفت: پدر و مادرم فدایت باد این اندازه ثروت ندارم. امام فرمود: آیا می‌توانی نه بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر باز همان‌گونه جواب داد. حضرت یکی‌یکی کم کرد تا فرمود: آیا می‌توانی هر شب یک بنده از فرزندان اسماعیل را آزاد کنی؟ سدیر عرض کرد: این نیز در توانم نیست. امام فرمود: آیا می‌توانی هر شب مسلمانی را افطار دهی؟ مرد گفت: آری، بلکه ده مسلمان را نیز می‌توانم. پدرم فرمود: ای سدیر، من نیز همین را اراده کرده‌ام. اگر بتوانی یک برادر مسلمان را افطاری دهی (ارزش آن) چون آزاد ساختن یکی از فرزندان اسماعیل است.»
وی با تأکید بر اینکه برپایی سفره‌های افطاری باید به دور از اسراف و تجمل باشد، اضافه کرد: امیر مؤمنان (ع) و همسر بزرگوارشان و ائمه اطهار (ع) هم در طول حیات خود و نیز در عمل به این توصیه الهی و رفتار خیر، همواره از اسراف و ریا و خودنمایی به دور بودند و دیگران را نیز از این عمل پرهیز می‌دادند.
حجت‌الاسلام والمسلمین یعقوبی اظهار کرد: به‌عنوان نمونه امیر مؤمنان (ع) در نامه‌ای به عثمان بن حنیف که یکی از کارگزاران حضرت در بصره بود، نوشت: «ای فرزند حنیف، به من خبر رسیده که مردی از جوانان اهل بصره برای تو خوانی گسترد و تو نیز دعوتش را اجابت کردی، خوراک‌های رنگارنگ برای تو آوردند و قدح‌هایی در برابرت چیدند و تو نیز حریصانه از آن‌ها خوردی و استخوان‌های گوشت‌دار را با دندان پاک کردی. گمان نمی‌بردم، تو پذیرای دعوت چنین مردمی شوی و بر خوانی که بینوایان از آن‌ها محروم‌اند و توانگران پیرامونش حضور دارند، بنشینی. بنگر از این آخر دنیا چه می‌جویی؟! آنچه یقین نداری حلال است، دور افکن و از آنچه به‌یقین می‌دانی حلال است، استفاده کن.»
وی تصریح کرد: بنابراین افطاری و پذیرایی در صورتی ارزش دارد که از پیرایه‌ها پاک و هدفش رضایت الهی و مسرور ساختن مؤمنان باشد./9314//210/خ
ارسال نظرات