مغالطه ناشیانه یا بی مسئولیتی عامدانه

به گزارش خبرگزاری رسا، سال‌هاست که علی رغم تاکیدات مقام معظم رهبری مبنی بر تهاجم فرهنگی و تبیین آن توسط نخبگان این عرصه، این سوال در ذهن متبادر می‌شود که آیا در مقابله با شبیخون فرهنگی دشمن و هجمه گسترده به هویت و فرهنگ مردم کشور عزیزمان، چه راهبردی توسط مسئولین امر اتخاذ و یا تدارک دیده شده است.

آنچه که پیش روی ماست حاکی از گسترش روزافزون تبلیغات مسموم و هلاک کننده دشمن در عرصه‌های مختلف و عملیات روانی دشمن بر ضد ارزش‌های انسانی و دینی بوده و نبود استراتژی مشخص و بهره گیری از ظرفیت‌های گوناگون درونزای کشور به‌خصوص نیروی انسانی جوان در امر فرهنگ، به نوعی وادادگی در این عرصه را مشهود ساخته تا جایی که رهبر معظم انقلاب در دیدار رمضانی با دانشجویان در سال ۹۶، به همه هسته‌های فکری و عملی جهادی دستور آتش به اختیار را بعنوان راه حل برون رفت از وضعیت فرهنگی کشور عنوان نمودند.

به همین جهت در شرایطی که جمهوری اسلامی و نظام اسلامی با یک جنگ نرم مواجه بوده و هم اکنون نیز دشمن با فشار‌های همه جانبه از طریق جنگ اقتصادی تلاش می‌کند تا سرمایه‌های اجتماعی نظام و انقلاب را مورد هدف قرار داده و پایه‌های مستحکم نظام اسلامی را از طریق تغییر باور‌ها سست کند، توجه و تلاش در جهت فهم این موضوع را بیش از پیش مورد توجه و تاکید فراوان قرار داده است.

اما نکته‌ای که حتی از دشمنی دشمنان خارجی در این حوزه نگران کننده‌تر است، هم‌صدایی افراد معلوم الحال داخلی است که در جهت حرکت در راستای منافع دشمنان این مرز و بوم و خدشه دار نشان دادن پایه‌های فرهنگی و دینی مردم و انعکاس آن در رسانه‌های گوناگون و زنجیره ای، در خوش بینانه‌ترین حالت به تعبیر رهبر معظم انقلاب مغالطه‌ای است ناشیانه که یا از سر غفلت است یا کم سوادی.

اما نگاه دیگری نیز وجود دارد که عدم پویایی و عدم مبارزه با هجمه‌های دشمن توسط دستگاه‌های مسئول دولتی که دارای ساختار‌های اداری عریض و طویل و بودجه‌های کلان در کشور هستند، این سوال را در ذهن ایجاد می‌کند که آیا بی توجهی به تذکرات مکرر رهبری و مشاهدات عینی، وادادگی در این عرصه، مغالطه‌ای بیش نیست یا بی مسئولیتی عامدانه است؟

در این خصوص حمایت‌های ساکت از تریبون‌های دشمن در داخل، زمینه ساز بروز ناهنجاری‌های پیش رو است. از این‌رو لازمه مقابله چریکی در عرصه فرهنگ و هنر در مقابل دشمنی دشمنان در این زمینه، تلاش در جهت هویت‌سازی، حمایت از حرکت‌های خودجوش، عدم دخالت شیوه‌های سیاسی و سیاستمداران در عالم فرهنگ، تولید پیام و رساندن آن به ذهن مخاطب، گسترش کمی و کیفی، انسجام حرکت‌های مسئولیت آور و برنامه ریزی مطلوب و مناسب در جهت انجام کار تشکیلاتی با محوریت به کار گیری جوانان متعهد انقلابی در این حوزه است. /۱۰۱/۹۶۹/م