وجود امثال بانو بوسعدی نشان‌دهنده قدرت نفوذ انقلاب اسلامی است

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از روابط عمومی و بین الملل، حجت الاسلام والمسلمین سیدمحمود مدنی در آیین بزرگداشت بانو محرزیه بوسعدی معروف به «خدیجه انقلاب» که در امامزاده جمال قم برگزار شد بیان داشت: در روزگاری که جامعه ما و جامعه جهانی به شدت نیازمند الگویی در فضائل انسانی استّ برگزاری مراسم تجلیل از این بانوی فداکار که با تاسی از حضرت خدیجه علیهاالسلام همه دارایی اش را وقف انقلاب اسلامی کرد جای بسی قدردانی دارد.

مدیر جامعه الزهرا علیهاالسلام هنر یک مکتب و یکی از معیارهای قدرت و عظمت آن را میزان نفوذ در قلوب پیروانش دانست و گفت: اسلام به عنوان یک مکتب در کنار شاخص هایی چون حقانیت، فطری بودن و سهولت، دارای یک شاخص بسیار مهم است که آن منطقه نفوذ کلمه اسلامی است.

وی افزود: در جامعه ای که عواطف انسانی آنقدر سقوط کرده که پدری حاضر می شود دختران خود را زنده به گور کند پیامبر اسلام ظهور می کند و مکتبش چنان در قلب مردم نفوذ می کند که ماجراهای فراوانی از ایثار، رشادت و از خودگذشتگی پیروان این آیین در تاریخ ثبت و ضبط شده است.

عضو شورای سیاستگذاری حوزه های علمیه خواهران ادامه داد: افتخار ما این است که انقلاب اسلامی به عنوان یک فرع از خورشید تابان اسلام توانسته است دلهایی را از سراسر جهان به خود جذب کند آنچنان که یک طلبه آفریقایی را به قم می کشاند و از او شیخ زکزاکی می‌سازد که وقتی سه فرزندش را می‌کشند بدون هیچ تزلزلی بر جنازه آنها نماز می‌خواند و به کار خود ادامه می‌دهد.

وی بیان داشت: در جریان دستگیری شیخ زکزاکی حدود 5600 نفر از جوانان علاقه مند به این عالم بزرگوار دور منزلش حلقه می‌زنند و اعلام می کنند که برای دستگیری شیخ باید از روی جنازه ما عبور کنید که مزدوران بسیاری از آنها را شهید یا زخمی می‌کنند تا می توانند شیخ زکزاکی را دستگیر کنند، این جوانان نتیجه نفوذ اسلام و انقلاب اسلامی در دل های آنهاست.

حجت الاسلام والمسلمین مدنی اظهار داشت: این از افتخارات انقلاب اسلامی است که بانو محرزیه بوسعدی در حالی که در فرانسه در رفاه به سر می‌برد و با وجود مکنت مالی فراوان، یوسف وار ندای «رَبِّ السِّجْنُ أَحَبُّ إِلَيَّ مِمَّا يَدْعُونَنِي إِلَيْهِ» سر می دهد و همه دارایی اش را هزینه انقلاب می‌کند تا جایی که به زندان می‌افتد و در آخر عمر در حالی چشم از این دنیا فرو می‌بندد که مالی برایش نمانده است.

وی در پایان با توصیه به اینکه ما نیز برای ادامه دادن این راه و بخاطر ایده ها، ارزش ها و عقایدمان باید پا روی منافع، لذت‌ها و هوس‌های خود بگذاریم، رعایت حجاب، دست درازی نکردن به بیت المال و سوء استفاده نکردن از قدرت را نمونه هایی از مجاهدت در راه انقلاب معرفی کرد.

گفتنی است، خدیجه انقلاب بانوی تونسی الاصلی است که در 28 ژانویه 1937 در خانواده ای اصیل و ثروتمند متولد و در دوران جوانی به فرانسه مهاجرت و با عبدالمجید لائیب ازدواج کرد.

بانویی که هویتی جز «پیرو خمینی»، برای خویش قائل نبود و هزینه سنگین این پیروی را نیز با جان‌ودل پرداخت و تمام افتخارش هم این بود که امام خمینی (ره) شخصا با یک استکان چای با دست مبارکش از وی پذیرایی کرده است.

جمعه‌ای در مسجد جامع پاریس، نزدیک ورودی مسجد جامع که دانشجویان مسلمان انقلابی ایرانی بساط عرضه کتاب را پهن می‌کردند و گاه بین نمازگزاران اعلامیه پخش می‌کردند، نشانی کانون اسلامی را در پای اعلامیه‌ای خوانده و خواسته بود که به کانون اسلامی بیاید تا با مسلمانان شیعه نیز آشنا گردد.

وی پس از اینکه چهره نورانی حضرت امام در دهکده نوفل لوشاتو را از تلویزیون فرانسه دید و با ایشان دیدار کرد، چنان شیفته سیره آن حضرت و آموزه‌های انقلاب اسلامی شد که همزمان با پیروزی انقلاب اسلامی به مذهب تشیع گرویده و تمام ثروتش را نیز به پیروی از حضرت خدیجه کبری (س) خالصانه وقف اسلام کرده و در مسیر انقلاب از هیچ تلاشی فروگذار نکرد که البته در این مسیر با موانع و سختی های متعددی روبرو شد، تا جایی که حتی به اتهام های واهی، ماه ها محکوم به حبس در زندان و بارها بازداشت شد. اما ایشان در زندان نیز دست از فعالیت هایش در راه اسلام برنداشت و در همان زندان هم زنان زندانی فرانسوی و عرب را با اسلام آشنا کرد که در پی آن بسیاری از آنها به دین اسلام روی آوردند.

خانم لائیب پس از رهایی از بند و زندان، با وجود اینکه تحت نظر مراکز امنیتی و انتظامی فرانسه زندگی و مورد تهدید قرار می‌گرفت، تا جایی که توان داشت تلاش‌های بی‌وقفه خود را در راه اسلام و تبلیغ ارزش‌های انقلاب اسلامی ادامه داد و در زمان جنگ تحمیلی نیز برای رزمندگان مجروح دارو می‌فرستاد.

وی سرانجام در سال 1394 هجری شمسی در سن 79 سالگی در فرانسه از دنیا رفت و البته وصیت کرد تا پیکرش به ایران منتقل و دفن شود. این چنین بود که پیکر پاک این بانوی ایثارگر در کمال بی خبری و گمنامی به ایران منتقل و در آرامستان بقیع قم به خاک سپرده شد.