نظر وارده؛
تباه شدن سرمایه کشور شادمانی ندارد
خیلی سر حال می‌آییم که فلان نماینده در مجلس به آن یکی اتهام زده و آن دیگری هم حسابی از خجالتش درآمده است. اما نمیدانیم این "از خجالت در آمدن" چه قدر برایمان آب میخورد.
باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا | محمد هادی سمتی
یکم:
ساعت ۵۵: ۱۰ صبحِ ۴ خردادِ ۱۳۵۹ است. مصادف با ۱۰ رجب ۱۴۰۰ قمری.
سه روز مانده به زادروز امیرالمؤمنین و امام روح‌الله برای سخنرانی در حسینیه ساده و بی‌آلایش جماران آماده‌شده است.
رهبر بزرگ انقلاب نخست از فخرالدین حجازی فراوان گله می‌کند که چرا تعابیر و تعاریف غرورانگیز را درباره ایشان به‌کاربرده است.
سپس امام خمینی آیه ۵۵ سوره ذاریات (فَانّ الذِّکْری تَنْفَعُ الْمُومِنینَ) را می‌خواند و سخنش را ادامه می‌دهد.
حاضران در این دیدار نمایندگان ملت هستند که به فراخور آغاز به کار نخستین دوره مجلس شورای اسلامی در جماران گردآمده‌اند.
امام راحل رضوان‌الله علیه در این سخنرانی که پانزده بار واژه خدمت را به‌کار برده است خاطره‌ای از زمان رضاشاه پهلوی نقل می‌کند و می‌گوید:
"من در بعضی مجالس زمان رضا خان رفته‌ام در مجلس به عنوان تماشاگری و مجالس دیگری هم که از آن زمان تا اخیر بوده است شنیده‌ام. آنجایی که من دیده‌ام، مجلس، مجلس شورا نبوده است، مجلس مبارزه بین افراد در آمال خودشان بود؛ جنگ و نزاع بود. "
حضرت روح‌الله راست‌گویی و خدمت را مایه تربیت مردم می‌داند و نمایندگان را آگاه می‌سازد که با سلاح اخلاق اسلامی وارد مجلس بشوند.
امام چند رهنمود برجسته را خطاب به نمایندگان به زبان می‌آورد.
سفارش نخست این است که مجلس شورای اسلامی باید محل مشورت و گفتگو درباره مسائل مربوط به ملت و اسلام باشد.
ایشان در ادامه نمایندگان را از پرداختن به غرض‌های شخصی پرهیز می‌دهد و مجلس را شایسته تصفیه حساب نمی‌داند.
امام رعایت قانون و حدودِ کار‌های نمایندگی را هم به نمایندگان گوشزد می‌کند.
امام امت در واپسین فراز‌ها آرزو می‌کند که مجلس شورای اسلامی از جهت اخلاقی کامل باشد و نمایندگان معلم جامعه و ملت باشند.
دوم:
بر پایه گزارش وب‌سایت اقتصاد ۲۴، هر جلسه نمایندگان در مجلس هزینه‌ای برابر تجهیز گرمایش ۱۷ هزار کلاس درس را دارد یعنی چیزی بیش از ۵ میلیارد تومان ناقابل. اگر فکر می‌کنید این رقم خیلی نجومی است میزان کارکرد آب و برق و هزینه‌های نگهداری و دیگر پول‌هایی که باید هزینه شود را در نظر بگیرید تا باورش آسان‌تر باشد.
اگرچه این آمار مربوط به قبل است و معلوم نیست اکنون چه رقمی بر دوش کشور تحمیل می‌شود.
حتی اگر بر فرض محال روزی یک‌میلیون هم هزینه اداره مجلس باشد آیا می‌توان پذیرفت که وقت نمایندگان ملت صرف دعوا‌های شخصی و جناحی بشود؟
ما هم بسیار ذوق‌زده می‌شویم و سر حال می‌آییم که فلان نماینده در مجلس به آن‌یکی اتهام زده و آن دیگری هم حسابی از خجالتش درآمده است.
حواسمان هم نیست که این "از خجالت در آوردن" چه قدر دارد از جیب خودمان کم می‌کند و سرمایه ما و نسل بعدی را بر باد می‌دهد./918/ی704/س
ارسال نظرات