استاد حوزه علمیه خراسان شمالی:
عرفه موعد ویژه خضوع و خشوع در برابر عظمت الهی و توفیق توبه است
استاد حوزه علمیه خراسان شمالی گفت: همایش عظیم عرفه برای هر عبرت گیرنده‌ای، صحنه‌ای درس‌آموز برای خضوع و خشوع در برابر عظمت الهی و توبه و بصیرت است.
حجت‌الاسلام علیرضا احمدی، استاد حوزه علمیه خراسان شمالی، در گفت‌وگو با خبرنگار خبرگزاری رسا در خراسان شمالی، با گرامیداشت نهم ذی‌الحجه و روز عرفه، به تبیین جایگاه عظیم این روز پرداخت و اظهار کرد: روز عرفه، نمودار و ترسیمی از روز قیامت است.
وی ادامه داد: زیرا در روز عرفه همه حجاج با رنگ‌ها، شغل‌ها و مقام‌های گوناگون در یک مکان جمع می‌شوند و به راز و نیاز با خداوند می‌پردازند.
حجت‌الاسلام احمدی خاطرنشان کرد: انسان وقتی آن جمعیت عظیم را در صحرای عرفات می‌بیند، به یاد صحرای محشر روز قیامت می‌افتد، این همایش عظیم برای هر عبرت گیرنده‌ای، صحنه‌ای درس‌آموز برای خضوع و خشوع در برابر عظمت الهی و توبه و بصیرت می‌شود.
وی اظهار کرد: حکمت وقوف در عرفات در خارج از مکه نیز از زبان حضرت علی (ع) به این موضوع اشاره دارد که می‌فرماید: «عرفات خارج از مرز حرم است و مهمان خدا باید بیرون دروازه، آن‌قدر تضرع کند تا لایق ورود به حرم شود.»
حجت‌الاسلام احمدی اضافه کرد: هم‌چنین ایشان در اهمیت و عظمت صحرای عرفات، می‌فرماید: «برخی گناهان چنان سنگین هستند که فقط در عرفات بخشیده می‌شوند.» به همین دلیل، در این سرزمین بیابانی، اما مقدس، زائران در روز عرفه امید فراوانی به عفو و بخشش خداوند دارند.
این استاد حوزه علمیه در ادامه گفت: طبق روایت امام صادق (ع)، در این روز بوده است که حضرت آدم ابوالبشر (ع) پس از خروج از جوار خداوند و فرود به دنیا، چهل روز هر بامداد بر فراز کوه صفا با چشم گریان در حال سجود بود، جبرئیل بر آدم فرود آمد و پرسید: «چرا گریه می‌کنی ای آدم؟»
وی ادامه داد: آن حضرت پاسخ داد: «چگونه می‌توانم گریه نکنم در حالی که خداوند مرا از جوارش بیرون رانده و در دنیا فرود آورده است.» جبرئیل به او گفت: «ای آدم به درگاه خدا توبه کن و به‌سوی او بازگرد.» حضرت آدم سؤال کرد: «چگونه توبه کنم؟».
حجت‌الاسلام احمدی اضافه کرد: جبرئیل در روز هشتم ذی‌حجه آدم را به منی برد، آدم شب را در آنجا ماند و صبح با جبرئیل به صحرای عرفات رفت، جبرئیل بهنگام خروج از مکه، احرام بستن را به او یاد داد و به او لبیک گفتن را آموخت و چون بعدازظهر روز عرفه فرارسید تلبیه را قطع کرد و به دستور جبرئیل غسل نمود و پس از نماز عصر، آدم را به وقوف در عرفات واداشت و کلماتی را که از پروردگار دریافت کرده بود به وی تعلیم داد.
وی افزود: این کلمات عبارت بودند از: «سبحانک اللهم و بحمدک لا اله الا انت عملت سوء و ظلمت نفسی و اعترف بذنبی اغفر لی آنک انت الغفور الرحیم» آدم (ع) تا بهنگام غروب آفتاب همچنان دستش رو به آسمان بلند بود و با تضرع اشک می‌ریخت، وقتی که آفتاب غروب کرد همراه جبرئیل روانه مشعر شد و شب را در آنجا گذراند و صبحگاهان در مشعر بپا خاست و در آنجا نیز با کلماتی به دعا پرداخت و به درگاه خداوند توبه گذاشت.
حجت‌الاسلام احمدی اظهار کرد: این‌گونه بود که آدم از پروردگارش کلماتی دریافت داشت و با آن به‌سوی خدا بازگشت و خداوند، توبه او را پذیرفت: «فَتَلَقی آدَمُ مِنْ رَبِّه کلماتُ فتابَ عَلیهِ اِنَّه هو التَّوابُ الرّحیم»./9314/ت310/ب1
ارسال نظرات