محرم و حکایت شهادت امام حسین(ع) در اندونزی
از زمان گسترش اسلام در اندونزی طی قرن‌های ۱۳ تا ۱۵ میلادی شناخته شده بود و در این قرون حکایت‌نویسی آن به زبان مالایی آغاز شد.
به گزارش خبرگزاری رسا، در اندونزی داستان شهادت امام حسین(ع)، که در متن مالایی به نام «امیرحسین» یاد شده است، از زمان گسترش اسلام در این کشور در قرن‌های ۱۳ تا ۱۵ میلادی شناخته شده بود و در این قرون حکایت‌نویسی آن به زبان مالایی آغاز شد.
شهادت غم‌انگیز امام حسین(ع) با بدن خونین، دستان مقطوع و سر جدا از بدن در جهان اسلام شناخته شده است که همواره از سوی بسیاری از مسلمانان یاد می‌شود. به مناسبت روز شهادت آن حضرت در دهم محرم در بسیاری از کشورها، چه اکثریت آن اهل تسنن و چه شیعه، آیین‌هایی برگزار می‌شود. همه این‌ها نشان می‌دهد که حادثه کربلا معنای ویژه‌ای برای مسلمانان دارد.
در اندونزی داستان شهادت امام حسین(ع) که در متن مالایی به نام «امیرحسین» یاد شده است، از زمان گسترش اسلام در اندونزی در قرن‌های ۱۳ تا ۱۵ میلادی شناخته شده بود و در این قرون حکایت‌نویسی آن به زبان مالایی آغاز شد.
معروف‌ترین نسخه‌ها به عنوان منابع نسخه‌نویسی سایر آثار پس از این دوره دو نسخه «حکایت محمدعلی حنفیه» و «حکایت حضرت حسین» بوده است که اولی در قرن ۱۴ یا ۱۵ میلادی براساس منبع فارسی و دومی در حدود قرن ۱۷ میلادی در «آچه» نوشته شد.
بنا به اعلام رایزنی فرهنگی ایران در اندونزی، در این حکایت‌ها اهمیت مراسم دهم محرم و نیز نحوه اجرای آن توضیح داده شده است. اما در واقعیت خارجی دو اشکال مختلف از اجرای آن وجود داشته است. شکل اول عبارت است از مراسم ساده‌تر و انعطاف‌پذیرتر، همان‌گونه که در آچه، جزیره جاوا، مادورا و سولاوسی جنوبی برگزار می‌شود./983/ب
منبع: ایکنا
ارسال نظرات