راه می‌رفتم و نمی‌دانم، که عمود هزار و چندم شد

باشگاه نویسندگان حوزوی خبرگزاری رسا، سید علی حسینی ایمنی

خواب دیدم پرنده ام؛ اما
عوض آسمان به جاده زدم
کاروانِ پیاده راهی بود
در دل کاروان به جاده زدم

من که در فکر آسمان بودم
بر زمین سمت ماه می‌رفتم
پا به پای پرنده‌ها با شوق
جای پرواز راه می‌رفتم

بال پرواز داشتم انگار!
من که عمری ز عشق دم زده ام
عشق یعنی فقط به نام حسین
روی این خاک‌ها قدم زده ام

مانده بودم که پای بی رمقم
چقدر چابک و جوان شده است!
آسمان آمده است سمت زمین؟
یا زمین شکل آسمان شده است؟!

راه می‌رفتم و نمی‌دانم
که عمود هزار و چندم شد
که نبودم میان جمعیت
رد من بین زایران گم شد

ناگهان خواب از سرم که پرید
دیدم از آسمان جدا ماندم
حسرت اربعین به قلبم ماند
باز هم از قبیله جا ماندم

اربعین فصل عاشقی است؛ حسین!
کاش می‌شد به من نگاه کنی!
کاش می‌شد برای این عاشق
سفر عشق روبراه کنی!

/918/ی702/س