بذل و بخشش با کدام سیاست مالیاتی؟

به گزارش خبرگزاري رسا، پس از انتشار لایحه بودجه سال ۹۹ کل کشور، فعالان اقتصادی انتقادات بسیاری به نحوه برخورد دولت با دریافت مالیات از بخش‌های شفاف اقتصادی داشته و معتقدند اکنون که دولت افزایش درآمدهای مالیاتی خود را تدارک دیده، به طور قطع، آن را از بخش‌های شناسنامه‌دار و شفاف اقتصاد ایران دریافت کرده و فراریان مالیاتی را همچنان در حاشیه امن قرار می‌دهد. جلیل کاربخش راوری، نائب رییس اتاق بازرگانی استان کرمان در یادداشتی که در اختیار خبرگزاری ما قرار داده، به این موضوع پرداخته است که از نظرتان می گذرد:

مدتهاست که کارگروهی در وزارت اموراقتصادی و دارایی پیرامون موضوع مالیات بر عایدی سرمایه در حال بررسی و ارائه یک لایحه جدید مالیاتی هستند. مقامات مالیاتی نیز کرارا بحث لغو معافیت های مالیاتی را در پشت لفافه ساماندهی معافیت مطرح و صراحتأ بحث لغو معافیت فعالیت های کشاورزی و صادرات هم مطرح شده است؛ اما ظاهرا آقایانی که دل به سفته بازی و ثروت کاغذی دلخوش کرده اند، حتی حاضر نیستند در لفظ هم، موضوع شمولیت مالیات بر سهم بازی که مصداق واقعی سفته بازی است را هم مطرح نمایند.

در این میان دولت نیز، موضوع معافیت هنرمندان و بازیگران را رسما پس گرفته که برای مردم عادی و قشر زحمتکش و فعالان اقتصادی  جای این سئوال کماکان باقی است که اگر قرار است معافیت فعالیت کشاورزی و صادرات حذف شود؛ چرا باید هنرپیشه‌ها و بازیگران میلیاردی و سلبریتی ها مالیات نپردازند؛ مگر آنکه فکر کنیم، آقایان دلخوش کرده اند که سلبریتی ها موقع انتخابات وارد گود رای آنان شوند. جالب آنکه روابط عمومی سازمان برنامه و بودجه در توجیه اقدام رئیس سازمان  مدیریت و برنامه ریزی در پس گرفتن لایحه شمولیت مالیات هنرپیشه هاو سلبریتی ها مدعی شده «این تصمیم به منظور حمایت از هنرمندان، کمک به بهبود صنایع فرهنگی و تقویت مشاغل فرهنگی و هنری اتخاذ شده است».

در نگاه نخست ممکن است معافیت مالیاتی اصحاب فرهنگ و هنر تصمیمی درست و مترقی در جهت حمایت از فرهنگ قلمداد شود؛ اما با نگاهی دقیق‌تر متوجه ‌اشکالات جدی این تصمیم می‌شویم و جای تردید نمی‌گذارد که معافیت مالیاتی بازیگران تبعیضی ناروا است. مطابق این تصمیم، آن خواننده‌ یا بازیگری که درآمد میلیاردی دارد، از پرداخت مالیات معاف می‌شود اما فرهنگیان که عموما درآمدی کمتر از ۵۰ میلیون تومان در سال دارند مالیات می‌پردازند. آیا این تبعیضی ناروا نیست؟

همین مثال به تمامی افرادی که در کشور مالیات می‌پردازند قابل تعمیم است. چرا یک کاسب جزء باید مالیات بدهد اما یک بازیگر با درآمد میلیاردی از پرداخت مالیات معاف باشد؟ افراد آگاه به بازار محصولات فرهنگی و هنری می‌دانند گردش مالی این بازار در کشور ما بسیار بالا است که البته مانند عموم مشاغل دیگر عادلانه در میان دست‌اندرکاران این حوزه توزیع نمی‌شود؛ اما راه‌حل آن معافیت همه اصحاب فرهنگ و هنر نیست بلکه می‌توان مانند تمامی مشاغل دیگر به منظور اخذ مالیات برای آن کف درآمد در نظر گرفت. مثلا گفته شود افرادی که در سال درآمدی کمتر از ۵۰ میلیون تومان دارند از پرداخت مالیات معاف هستند، نه‌ آنکه همگی را از پرداخت مالیات معاف کنند! آنان که دلخوش کرده اند معافیت صادرات و کشاورزی را حذف کنند ،

آیا مسئولان می توانند پاسخ این سئوال را بدهند که  چگونه میتوان تصورکرد کارکنان و کشاورزان زحمتکشی که در بیابان های گرم و هوای میرنده جنوب که در معدن، پتروشیمی ها و مزارع خشک به صنعت و کشاورزی اشتغال دارند، مشمول مالیات باشند اما قشر خاص نورچشمی دولت از مالیات مستثنی شوند. کدام بخش از هنر و هنرپیشگی توانسته تا کنون حتی یک دلار به درآمدارزی کشور بیافزاید که آقایان دل نگران و دلواپس آنان شده اند مگر آنکه این قشر اساسامنابع درآمدی خودرا در خارج مصروف می نماید؟

اگر موضوع باز گشت ارزهای صادراتی به کشور مطرح بوده، باز هم  سیاست دولت می تواند مورد بازخواست قرار گیرد تا صادرکنندگان هر روز با صدور بخشنامه های ضد و نقیض مواجه هستند که موجبات بی اعتمادی فعالان اقتصادی را فراهم می نماید؛ به علاوه اینکه قرار نیست صاحبان کسب و کار هزینه بی تدبیری وزیان ناشی از اعمال سیاست های نابخردانه دولت را از طریق ارز صادراتی جبران نمایند.

حجم محصول پسته که بعنوان مهمترین قلم صادراتی خشکبار تلقی می‌شود از ۲۰۰ الی ۲۵۰ هزار تن در سالهای اخیر حتی به ۵۰ هزار تن در سال گذشته هم رسید اما امان از یک همدردی دولت تا چه رسد کمک مالی به خسارت دیدگان اما همین که حجم صادرات، آن هم نه با سیاست های حمایتی که با مرتفع شدن قهر طبیعت افزایش یافت ، شمشیر مالیات از غلاف بیرون کشیده شده است.

بعنوان یک فعال اقتصادی هشدار می دهم تداوم فعالیت های خیزشی برای اخذ مالیات به هر قیمت حتی تا سقف ۲۰۰ هزار میلیاردتومان ( رقمی حدود ۲ بابر حجم فعلی ) آن هم در شرایط که موتور اقتصاد از کار افتاده و تیغ تحریم زیر گلوی فعالان اقتصادی قرار دارد ، سیاستی تنش زا خواهد بود و دولت و کشور را با آسیب مواجه خواهد شاخت.

پس تنها راه افزایش مالیات در شرایط کنونی اتفاقا اخذ مالیات از فعالیت های سفته بازی و فعالیت هائی که اساسا مولد نیستند و حمایت همه جانبه از صنعت و کشاورزی است که در غیر این صورت رشد منفی ۹ درصدی به بیشتر از ده درصد خواهد رسید./1360//101/خ