متن کامل «طرح برگزاری همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین»

به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری رسا، رهبر انقلاب چهارشنبه ۱۶بهمن ۱۳۹۸ در دیدار اقشار مختلف مردم  با اشاره به تلاش مستکبران برای پیشبرد طرح موسوم به معامله قرن، راه علاج آن را «ایستادگی و مقاومت شجاعانه» خواندند  و گفتند:  عقیده‌ی من این است که سازمانهای مسلّح فلسطینی خواهند ایستاد، مقاومت را ادامه خواهند داد. ایشان در ادامه علاج اصلی مسئله‌ی فلسطین را راه‌حل «اصولی، اعلام‌شده و ثبت‌شده» جمهوری اسلامی ایران در مراکز جهانی یعنی «نظرخواهی از مردم فلسطینی‌الاصل» دانستند.

به همین مناسبت پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR متن کامل «طرح برگزاری همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین» را که اخیراً توسط نماینده جمهوری اسلامی ایران، در سازمان ملل متحد ثبت شده است، منتشر میکند.

نمایندگی دائم جمهوری اسلامی ایران نزد سازمان ملل متحد

بسم الله الرحمن الرحیم

شماره: ۱۱۲۲۸۴

تاریخ: ۱ نوامبر ۲۰۱۹

 عالیجناب

مایه‌ی نگرانی عمیق است که پس از هفت دهه، مسئله‌ی فلسطین همچنان لاینحل باقی مانده و جامعه بین‌المللی در حل‌و‌فصل این بحران پیچیده و قدیمی ناکام بوده است. بدین وسیله، جهت توجه آن جناب، متن طرحی که از سوی دبیرخانه کنفرانس بین‌المللی فلسطین در خصوص همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین ارسال شده، پیوست به این نامه می‌گردد.

موجب امتنان است، این نامه و پیوست آن را به عنوان سندی در اختیار اعضای شورای امنیت قرار دهید. عالیجناب، لطفا احترامات فائقه اینجانب را پذیرا باشید.

مجید تخت روانچی

سفیر، نماینده دائم

گیرنده:

جناب آقای آنتونیو گوترش

دبیر کل سازمان ملل، نیویورک

رونوشت:

خانم کارن پیئرس

رئیس شورای امنیت سازمان ملل، نیویورک

 بسم الله الرحمن الرحیم

طرح برگزاری همه‌پرسی ملی در سرزمین فلسطین

 * مقدمه

مسئله‌ی فلسطین قدیمی‌ترین و پیچیده‌ترین بحران جهانی در مدت بیش از هفت دهه‌ی گذشته است. در نتیجه استمرار سیاست‌های توسعه‌طلبانه و همچنین اقدامات غیرقانونی و غیر انسانی رژیم صهیونیستی، مردم مظلوم فلسطین از حقوق مسلم و لاینفک خویش محروم بوده و شرایط زندگی آنان روز به روز رو به وخامت گذاشته است. این سیاست‌ها و اقدامات که ناقض اهداف و اصول منشور ملل متحد و قوانین حقوق بین‌الملل بویژه حقوق بین‌الملل بشردوستانه و حقوق بشر می‌باشد، به دلیل ناکامی جامعه بین‌المللی در اتخاذ اقدامات عملی جدی برای حل مسئله‌ی فلسطین، روند فزاینده‌ی نظام مندی داشته است.

مردم فلسطین در راستای احقاق حقوق اساسی خود بویژه حق تعیین سرنوشت و دفاع مشروع در مقابل اشغالگری و غصب غیرقانونی سرزمین خود، مقاومت کرده و در ابعاد مختلف، تلاش‌های شایان توجه و ارزشمندی داشته‌اند. با این حال، به دلیل عدم وجود یک ابتکار جامع و عملی با طرحی متناسب با واقعیتها و ریشه‌های تاریخی، مسئله‌ی فلسطین لاینحل باقی مانده است.

با توجه به پیامدهای مخرب استمرار اشغال سرزمین فلسطین و آوارگی مردم این سرزمین و وضعیت بغرنج کنونی برای مردم مظلوم فلسطین و تهدیدات ناشی از این وضعیت برای صلح و امنیت منطقه ای و بین‌المللی و با عنایت به واقعیتهای تاریخی و گاهی از عدم کارایی طرح های مطرح شده برای حل مسئله‌ی فلسطین، جمهوری اسلامی ایران بر این باور است که تنها راه حل ممکن، برگزاری همه پرسی ملی با مشارکت تمامی فلسطینیان اعم از مسلمانان، مسیحیان و یهودیان و فرزندان آنان است و بر همین اساس طرح خود را تحت عنوان «همه پرسی ملی در فلسطین» به سازمان ملل متحد ارائه می دهد.

ضروری است که همه پرسی یادشده با رعایت معیارهای اصولی منطبق با واقعیت‌های تاریخی و منطبق با اصول مردم سالارانه و حقوق اساسی و خدشه ناپذیر مصرح در اعلامیه جهانی حقوق بشر، میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیز میثاق بین‌المللی حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و رعایت استانداردهای بین‌المللی در خصوص انتخابات برگزار شود.

براین اساس، چنین همه پرسی ای می تواند مبنایی مستحکم برای حل مسئله‌ی فلسطین باشد.

عنوان طرح

همه پرسی ملی در سرزمین فلسطین

هدف طرح

هدف طرح «همه پرسی ملی در سرزمین فلسطین» فراهم آوردن زمینه‌هایی برای مردم فلسطین جهت اعمال حق تعیین سرنوشت است.

 مبنای حقوقی طرح

بدنبال اقدامات غیرقانونی بریتانیا در دوره قیمومیت، رژیم صهیونیستی در سال ۱۹۴۸ در حالی مورد شناسایی ایالات متحده آمریکا و سپس کشورهایی همچون شوروی سابق قرار گرفت که هیچگاه نظر مردم سرزمین فلسطین درباره سرنوشت خود خواسته نشد. در واقع، رژیم صهیونیستی در حالی شکل گرفت که مردم بومی سرزمین فلسطین، حق تعیین سرنوشت خود را اعمال نکرده بودند.

اقداماتی که منجر به تشکیل رژیم صهیونیستی گردید، برخلاف مقررات حقوق بین‌الملل در همان زمان بود. بر اساس ماده ۲۲ میثاق جامعه ملل، بریتانیا از حاکمیتی بر فلسطین برخوردار نبود و باید حق تعیین سرنوشت را در آن منطقه اجرا می کرد که به معنای برگزاری انتخاباتی آزاد و با مشارکت تمامی ساکنان فلسطین بود. حتی پس از تشکیل سازمان ملل متحد، در حالیکه منشور ملل متحد (فصل یازدهم، مواد ۷۳-۷۴) از قواعد کاملا مشخصی برای سرزمین هایی مانند فلسطین برخوردار بود، این قوانین مورد توجه قرار نگرفت. حتى قطعنامه اول ۱۸۱ مجمع عمومی سازمان ملل در نوامبر ۱۹۴۷ نیز در خصوص برنامه تقسیم بندی فلسطین اجرایی نشد، زیرا اعراب فلسطین با آن مخالف بودند. به این ترتیب، در زمان تشکیل رژیم صهیونیستی، حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین کاملا نادیده گرفته شد.

همچنین در مذاکرات مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۴۸، نماینده دولت ایران در کنار تعدادی از نمایندگان کشورهای عربی، با دو تکه شدن فلسطین مخالفت کرده و آن را زمینه ای برای جنگ و منازعه بیان داشت.

در واقع حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین نه در زمان اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در سرزمین های اشغالی فلسطین و نه بعد از آن، تاکنون اجرا نشده است. بر اساس ماده ۱ مشترک میثاق حقوق مدنی و سیاسی و میثاق حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، همه ی مردم حق دارند سرنوشت سیاسی خود را تعیین نمایند. همچنین بر اساس مواد ۱ و ۳ اعلامیه ملل متحد در مورد حق تعیین سرنوشت مردم بومی، مردم بومی یک سرزمین حق برخورداری کامل از این حق را دارا هستند.

دیوان بین‌المللی دادگستری در نظر مشورتی ۹ ژوئیه ۲۰۰۴ خود در خصوص «پیامدهای حقوقی ساخت دیوار در سرزمین فلسطین اشغالی» به صراحت بر لزوم رعایت حق تعیین سرنوشت مردم فلسطین تاکید نموده و بر تعهدات رژیم صهیونیستی برای احترام و رعایت آن تصریح می کند. همچنین لزوم اجرای حق تعیین سرنوشت توسط مردم بومی یک سرزمین در نظر مشورتی دیوان بین‌المللی دادگستری مورخ ۲۵ فوریه ۲۰۱۹ در پرونده «جداسازی مجمع الجزایر چاگوس از موریس توسط بریتانیا» نیز به خوبی متجلی شده است. بر اساس این نظر مشورتی، کشوری که قیمومیت یک منطقه غیرخودمختار را بر عهده دارد، نمی تواند به اختیار خود و بدون رعایت حق تعیین سرنوشت مردم، اقدام به جداسازی یک سرزمین نماید. همچنان که در این نظر بیان می شود، جداسازی که بدون نظر مردم بومی تحقق یافته باشد، باطل و بلااثر است و کشورهای دیگر نیز باید از چنین امری خودداری نمایند.

علاوه بر این، اصل تعیین سرنوشت از جمله اساسی ترین اصول شناخته شده در حقوق بین‌الملل است که در ماده (۲)» منشور ملل متحد و اعلامیه مجمع عمومی ملل متحد در خصوص اصول حقوق بین‌الملل در زمینه روابط دوستانه و همکاری میان کشورها مورد توجه قرار گرفته است. این در حالی است که در واقع حق فلسطینیان برای تعیین سرنوشت در زمان اعلام موجودیت رژیم صهیونیستی در سرزمین اشغالی فلسطین و هم پس از آن به طور مستمر در حال نقض شدن است.

به عبارت دیگر، حق تعیین سرنوشت به عنوان یک حق بنیادین و غیرقابل انکار در نظام بین‌المللی حقوق بشر و به عنوان قاعده عام الشمول در حقوق بین‌الملل عمومی، در بسیاری از اسناد بین‌المللی به رسمیت شناخته شده است. با عنایت به ماهیت این حق به عنوان قاعده عام الشمول، تمامی دولتها موظف به رعایت تعهدات ناشی از آن و فراهم آوردن زمینه های مساعد برای تحقق آن می باشند.

همچنین با توجه به قطعنامه ۱۹۴ (۱۹۴۸) مجمع عمومی سازمان ملل «(A / RES194 ( III» در رابطه با حق بازگشت آوارگان فلسطینی به وطن اصلی خود، این طرح شامل تمامی فلسطینیان اصیل می گردد. براین اساس، برگزاری همه پرسی عادلانه و فراگیر، اساسی ترین سازوکار برای دستیابی ملتها به حق تعیین سرنوشت است.

مرام اجرای طرح

اجرای این طرح شامل ۴ مرحله اصلی است:

۱. اعمال حق بازگشت آوارگان فلسطینی به سرزمین تاریخی خود

۲. برگزاری یک همه پرسی ملی در میان مردمان فلسطین که قبل از بیانیه بالفور در فلسطین ساکن بوده اند، شامل پیروان همه ادیان برای تعیین سرنوشت و تعیین نوع نظام سیاسی

٣. تشکیل نظام سیاسی مورد نظر اکثریت مردم فلسطین

۴. تصمیم گیری در خصوص وضعیت ساکنان غیربومی فلسطین توسط نظام سیاسی منتخب اکثریت

ساز و کارهای اجرایی

۱. تمامی مردم فلسطین از جمله مسلمانان، مسیحیان و یهودیان حق شرکت در همه پرسی را خواهند داشت.

٢. نمایندگان مردم فلسطین از بین مسلمانان، مسیحیان و یهودیان، نقش اساسی و مدیریتی در تمام مراحل برنامه ریزی و اجرای طرح را برعهده خواهند داشت.

٣. با هدف تسهیل مشارکت تمامی فلسطینیان، به ویژه آوارگان فلسطینی در این همه پرسی، پروژه ی جهانی شناسایی، سرشماری و ثبت هویت جامع کلیه شهروندان فلسطینی در فلسطین و سایر کشورها اجرا خواهد شد. یک نهاد بین‌المللی با حضور نمایندگان مردم فلسطین وظیفه اجرای این پروژه را برعهده خواهد گرفت.

۴. یک کمیته بین‌المللی تحت نظارت و با مشارکت سازمان ملل متحد با حضور نمایندگان مردم فلسطین برای اجرای طرح مذکور و تمرکز بر مباحث اساسی فلسطین از جمله مباحث تاریخی، حاکمیتی و سرزمینی فلسطین و قدس شریف تشکیل خواهد شد.

۵. یک صندوق بین‌المللی با کمک اعضای جامعه بین‌المللی تحت نظارت کمیته مذکور برای پیشبرد و حمایت از اجرای این طرح تشکیل خواهد شد./998/