در رثای حاج‌حسین شیخ‌الاسلام

به گزارش خبرگزاري رسا، حمیدرضا مقدم‌فر، مشاور فرهنگی رئیس هیئت امنای دانشگاه آزاد اسلامی طی یادداشتی در روزنامه «فرهیختگان» نوشت: مرحوم شیخ‌الاسلام مجاهدی متقی و دیپلماتی انقلابی بود که در طول چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی در صحنه‌ها و عرصه‌های گوناگون با تلاش‌های مخلصانه کارنامه‌ای درخشان از خود به‌جا گذاشت.

او پس از پیروزی انقلاب اسلامی به‌همراه برادرش و سایر دانشجویان پیرو خط امام لانه جاسوسی آمریکا را فتح کرد. پس از آن نیز در تمام مأموریت‌های داخلی و خارجی با روحیه‌ای انقلابی، خوش درخشید و می‌توان او را یک مدیر و دیپلمات تراز انقلاب اسلامی معرفی کرد که به جنگ با سختی‌ها می‌رفت و موانع را حتی اگر چون کوه سخت و دشوار می‌نمود، می‌شکافت و از آنها عبور می‌کرد.

در دورانی که سفیر ایران در سوریه بود، دمشق را تبدیل به پلی مستحکم برای حمایت و پشتیبانی از حزب‌الله لبنان کرد و هنوز هم دست‌اندرکاران نیروی قدس از این دوران به‌عنوان دورانی طلایی‌ یاد می‌کنند که منجر به شکل‌گیری و تقویت سازمان‌یافته محور مقاومت شد.

ناگفته نماند این تلاش‌ها‌ در کسوت معاون عربی ــ آفریقایی وزارت امور خارجه هم جریان داشت و بی‌شک باید بخشی از استقرار و استحکام جبهه مقاومت را که امروز چون خاری در چشم دشمن است، مرهون تلاش‌های وی دانست.
حضور او در ادوار مختلف مجلس شورای اسلامی و مواضع مستحکم اصیل و ولایی او نیز بر این کارنامه درخشان می‌افزاید.

اخیراً ایشان با کوله‌باری از تجربیات گرانبها و انقلابی مسئولیت معاونت بین‌الملل دانشگاه آزاد اسلامی را به‌عهده گرفت و در مدت ‌کوتاهی که در این مسئولیت انجام وظیفه کرد همچون گذشته کارنامه درخشانی از خود به‌یادگار گذاشت.

بی‌تردید شرح خدمات وی که به‌عنوان جوانی ولایتمدار وارد فعالیت‌های انقلابی شد و با شایستگی‌ مسئولیت‌های مهمی را با اخلاص و روحیه جهادی و انقلابی عهده‌دار شد در این مختصر نمی‌گنجد و بر دست‌اندرکاران جبهه انقلاب است که آن را در کتابی گرد‌ آورند و ماندگار سازند.

غیر از این ویژگی‌ها که مرحوم شیخ‌الاسلام را به‌عنوان مدیری انقلابی در کانون توجه و مطالعه قرار می‌دهد، او در سلوک اجتماعی خود نیز از برجستگی‌هایی ارزشمند برخوردار بود که مهم‌ترین آن را باید در ایمان، تشرع، تمسک و توسل عاشقانه او به اهل‌بیت عصمت ‌و ‌طهارت دانست. یکی از افتخارات او سفره‌داری اهل‌بیت علیهم السلام بود.

او سفره‌دار سفره اطعام و افطار و اکرام میهمانان ماه خدا در شب بیست‌و‌یکم ماه مبارک رمضان در محله ما (محله قدیمی مرحوم پدر بزرگوارشان)، یعنی خیابان ایران بود و با اعتقاد و اخلاص راه پدر بزرگوارش را ادامه داد و بیت خود را وقف این سفره‌داری کرد.

اینجانب توفیق داشتم در زمانی که ایشان در سوریه سفیر بودند، چند باری خدمتشان برسم و از نزدیک با برخی ویژگی‌های ایشان آشنا شوم. ایشان بسیار مقید به اقامه صلاة اللیل بود و عادت داشت که نماز صبح را در حرم حضرت رقیه(س) اقامه کند.

او در آنجا نیز لباس خدمتگزاری اهل‌بیت(ع) را از تن در نیاورد و تا زمانی که در آن کشور مأموریتش ادامه داشت، سفره‌دار مراسم صبح جمعه حرم آن حضرت بود.

تواضع و مردم‌داری کنار سایر سجایای اخلاقی‌اش که از یادمان نمی‌رود فقدان او را برای ما گرانبار می‌سازد. او اهل بکا و توسل به اهل‌بیت علیهم السلام بود و خدا خواست در شب زیارتی امام حسین(ع) به ملکوت اعلا پر بکشد. خداوند کریم اراده کرد در شام ولادت حضرت جواد(ع) و در شب جمعه جود و کرمش را نصیبش سازد و نزد خود میهمانش کند و بدین‌سان حسن‌ختام زندگی دنیایی‌اش را رقم بزند، و فی ذلک فلیتنافس المتنافسون.

عاش سعیداً و مات سعیداً

/1360/