مناجات شعبانیه تجلی گاه اشتیاق امیرمومنان برای سخن گفتن با خداوند است

به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین علیرضا پناهیان تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه، امروز به صورت پیام صوتی به تشریح مضامین دلنشین مناجات شعبانیه پرداخت و گفت: از آغاز دعای شعبانیه دلایل بسیاری برای مناجات نکردن ذکر می شود.

وی افزود: دلایلی که نشان می دهد انسان در مقابل خداوند می خواهد حرف بزند در حالی که جایی برای حرف زدن وجود ندارد زمانی که خداوند سخن انسان را از قبل می داند، می شنود و به نیاز او آگاه است؛ شاید برخی افراد که با خداوند مناجات نمی کنند دلیلشان این باشد.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان با اشاره به اینکه امام علی(ع) در مناجات شعبانیه به دلایل دعا نکردن اشاره می کنند، ابراز کرد: بعد از آن اصرار شدیدی که در آغاز مناجات شعبانیه دیده می شود حضرت در نهایت التهاب و تضرع با فرار از دیگران و زندگی دنیوی به سوی پروردگار می روند و بعد از آن اشتیاقی که به سخن گفتن با خداوند نشان می دهند بلافاصله سخنانی می فرمایند که گویا آن بیانات دلایل دعا نکردن هستند.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه با اشاره به فرازی از مناجات شعبانیه، ابراز کرد: حضرت در فرازی از مناجات شعبانیه که می فرمایند وَ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي...، تو می دانی در نفس من چه می گذرد از حاجت و ضمیر من آگاه هستی و هیچ چیزی از گذشته و آینده من و اینکه می خواهم چه بگویم از آن بی خبر نیستی؛ همه این بیانات می تواند دلیل بر دعا نکردن باشد.

وی افزود: اما اگر این امور می تواند دلیل بر دعا نکردن باشد پس چرا امام علی(ع) اصرار بر سخن گفتن با خداوند دارند؟! اتفاقا حضرت در این فراز می خواهند شدت اصرار خودشان را اعلام کنند برای همین متضرعانه به در خانه خدا می روند، این اصرار زمانی پررنگ‌تر می شود که حضرت آن کلمات را بر زبان جاری می کنند.

حجت الاسلام والمسلمین پناهیان ادامه داد: ما انسان‌های معمولی ممکن است به اندازه امام علی(ع) درک عمیقی از این مطلب که خداوند در همه احوال از حال انسان باخبر است نداشته باشیم اما حضرت که درک و باور عمیقی نسبت به این مساله دارد پس چرا حضرت مجدد اصرار می کنند که بارالها، بشنو؛ این نشان از یک سطحی از تمنا و تقاضا است که این نوع حرفهای عقلانی را در می نوردد و کنار می زند.

تولیت مدرسه علمیه دارالحکمه اضافه کرد: زمانی که این التهاب روحی و اشتیاق به حد اعلا رسید انسان دیگر نمی تواند صبر و سکوت کند. درک احوال اولیای الهی هنگام مناجات با خداوند بسیار لذت بخش است. اگر ما نتوانسته ایم این گونه مناجات را تجربه کنیم می توانیم در مناجات شعبانیه با مشاهده چهره بی مثال امیرمومنان علی(ع) شاهد باشیم.

وی با بیان اینکه امام علی(ع) در فرازهای نخست اعتقاد خودشان را بیان می فرمایند، ابراز کرد: امام علی(ع) در مناجات شعبانیه نهایت توحید خودشان را نشان می دهند؛ حضرت در این مناجات می فرمایند: بارالها، تو سخن ظالمان را هم می شنوی. اینکه هر شب حضرت با خداوند متعال مناجات داشتند نشان می دهد که امام علی(ع) اشتیاق ایشان برای مناجات با خداوند هر شب بیشتر بوده است./813/پ202/ب1