یادداشت؛
اقتدار از دست رفته
اولین مقصر توهین مجله مضحک فرانسوی به پیام آور رحمت و محبت، حضرت محمد مصطفی(ص)، امتی هستند که در مقابل جریان نفوذ کفر منفعلانه عمل کرده‌اند.
به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، قدیمی‌ها می‌گفتند: حرمت امام‌زاده را متولی آن نگه می‌دارد. راست می‌گفتند؛ وقتی امام‌زاده برای متولی آن‌قدر ارج و قرب نداشته باشد که رفتارش را با این تولیت تطابق دهد و اقتضائات این مسؤولیت را در همه شؤون زندگی خود رعایت کند، از سایرین چه انتظاری می‌توان داشت؟
فرزندی که با دشمن پدر دوستی می‌کند، در واقع پدر را بی ارزش کرده است و به همین ترتیب، فرزندی که پدرش را دشمن شاد می‌کند، اعتبار خود را از بین برده است. اصلاً شاید به همین دلیل بوده که خداوند متعال، در خصوص تسلط کفار بر اهل ایمان غیرتمندانه فرموده است: لَنْ يَجْعَلَ اللَّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلًا[1]. انگار قصد داشته به مسلمانان بفهماند که مقام و جایگاه شما بسیار بالاتر از اهل کفر است. مبادا راه تسلط آنان را برخود باز کنید؛ این اصلا برای من خوشایند نیست که شما را زیر یوغ دستگاه کفر ببینم.
اما انگار اهل ایمان، گوش‌شان بدهکار این حرف‌ها نیست. حداقل در دوران ما چنین به نظر می‌رسد؛ که مسلمانان ارزش و اعتبار خود را در شبیه شدن به دنیای کفر می‌بینند. و برای همین است که، هیمنه پوشالی دنیای کفر در دل و جان‌شان لانه کرده است و مانند باکتری‌ای که فرصت رشد پیدا می‌کند، تمام این دل را مشغول خود کرده است. لذا باید تاسف خورد که واقعیت کنونی جهان اسلام با آنچه خداوند برای مسلمانان می‌پسندد فرسنگ‌ها فاصله دارد.
باید متاسف بود از اینکه گروهی از برادران مسلمان‌مان، به گاوهای شیردهی تبدیل شده‌اند که از دین خدا، دستمایه ساخته‌اند برای بزک کردن چهره سیاه و ظلمت‌زده تمدن غرب؛ به امید لبخند رضایت سردمداران همین تمدن پوک. بدون کوچکترین توجه به این آیه که فرمود: وَلَن تَرضى عَنكَ اليَهودُ وَلَا النَّصارى حَتّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُم[2]. همچنین باید متاسف باشیم که گروه دیگر از اهل ایمان در جدال با کفر، یا مجبور به سازش و سکوت شده‌اند و یا با هارت و پورتی غیر واقعی، لبخند به لب، توهم دیپلماسی دارند و خیال می‌کنند که دارند از اقتدار اسلام دفاع می‌کنند.
حرف از اقتداری است که این روزها چیزی از آن باقی نمانده است! اقتداری که اگر بود، دنیا، دین رحمت و مهربانی اسلام را به سبوعیت و وحشی‌گری داعش تفسیر نمی‌کرد. اقتداری که خیلی وقت است وداع حیات گفته و بوی حلوایش، از آتش جنگ‌ها و نزاع‌های داخلی جهان اسلام، به مشام می‌رسد. لیلة الدفن این اقتدار، زمانی بود که فرزند نامشروع تکفیر را، جهالتی به ظاهر مسلمان (به نام وهابیت) به فرزندخواندگی پذیرفت و به آن لحن عربی آموخت!
حال دیگر چه فرقی می‌کند ما برای تسلط کفار بر جهان اسلام گریبان چاک بدهیم. زیرا اسلامی که متولیانش برای خود ارزش قائل نباشند، در دیدگاه رسانه‌ها و افکار عمومی دنیا، جایگاهی جز تمسخر و طعنه تحقیر نخواهد داشت.
بنابراین اگر منصف باشیم، اولین مقصر توهین مجله مضحک فرانسوی به پیام آور رحمت و محبت، حضرت محمد مصطفی(ص)، امتی هستند که در مقابل جریان نفوذ کفر منفعلانه عمل کرده‌اند. که اگر غیر از این بود پدر همین کودک بی‌ادب یاوه‌گوی هتاک (رییس جمهور فرانسه) جرأت چرخیدن در کشورهای اسلامی را نداشت. نه به خاطر اینکه از تقابل نظامی مسلمانان هراس داشته باشد، نه! او باید از پاسخگویی به افکار عمومی دنیا هراس می‌داشت که توهینی به این آشکاری را آزادی بیان تفسیر نکند./1370/ی702/ف
[1] نساء، 141
[2] بقره، 120
حسین رحیمی
ارسال نظرات