پویش مردمی «یاساقی‌العطاشی۲»
نوبت سقایی ما است!
پویش مردمی «یاساقی‌العطاشی۲»، به همت محبّان سیدالشهدا قصد دارد با شعار نوبت سقایی ماست؛ گامی کوچک در جهت کاهش آلام هم وطنان در استان سیتان و بلوچستان بردارد.
به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، خانه‌ای که نبود، اسباب و اثاثیه‌ای که وجود نداشت و عطر خوش زندگی که به مشام ساکنان آن سرزمین نرسیده بود و مهم‌تر از همه، آب گوارایی که گلوهای زیادی در حسرتش پیر شده بود.
نیازها و کمبودها یکی دو تا نبودند، میانشان اما نبود آب شرب و سالم در 1300روستای استان، بیش از همه جان هیاتی‌های اهل روضه سیدالشهدا را به‌درد آورده بود، همین هم شد که در منطقه ماندگار شدند و پویش بزرگ یا ساقی العطاشای2 را راه‌اندازی کردند به این امید که با اجرای شبکه‌های لوله‌کشی و انتقال آب از طریق این شبکه، گلوی تشنه روستاها را با آب گوارا تازه کنند.
فاز اول پویش ساقی العطاشای2 با هدف آبرسانی به 72روستا تا پایان محرم و صفر طراحی و اجرایی شد؛ 72روستا از 1300روستایی که از آب لوله‌کشی محرومند و آب مورد نیازشان از طریق سقایی تامین می‌شود؛ روشی که نتوانسته رضایت مردم را تامین کند، چرا که به‌دلایلی همچون نبود جاده دسترسی، این آب یا به‌موقع نمی‌رسد، یا به بعضی روستاها اصلا نمی‌رسد و درنهایت مردم مجبور می‌شوند از آب هوتک (آبگیرهای محلی) استفاده کنند که آبی گل‌آلوده و ناسالم و مملو از میکروب و باکتری است و روستاییان زیادی با مصرف آن به بیماری‌های پوستی دچار شده‌اند.
مشکل را ریشه‌ای حل می‌کنیم
پویش یا ساقی العطاشای2 آن‌طور که شعبانی می‌گوید به‌دنبال آن است که مشکل بی‌آبی روستاهای بلوچستان را ریشه‌ای و ترجیحا با کمک بخش دولتی و مسؤولان محلی برطرف کند؛ مشکلی که حل آن فقط کمی همت و اراده می‌خواهد چرا که بلوچستان به گواه همین سیل‌های گاه و بیگاه و هوتک‌های بی‌شمارش، سرزمین بی‌آبی نیست و با احداث شبکه لوله‌کشی و انتقال آب‌های انباشت‌شده در پشت سد یا سفره‌های زیرزمینی، یا حتی جانمایی دستگاه‌های تصفیه و فیلترهای خانگی می‌توان به‌راحتی آب شرب سالم و بهداشتی را در اختیار مردمانش قرار داد تا مجبور نشوند برای برداشت آب‌های غیربهداشتی از هوتک، گاها فرزندانشان را به قربانگاه گاندوها ( تمساح‌های محلی) بفرستند و پیکر بی‌جان، یا بی‌دست و بی‌پای آنها را از لای آرواره‌های تیز گاندوها بیرون بکشند.
مسؤول خیمه میاندار خدمت تاکید می‌کند که هرجا نتوانیم مشکل بی‌آبی مردم را ریشه‌ای حل کنیم، از روش دوم یعنی روش موقتی که خرید و هدیه دستگاه فیلتر به روستاییان است، استفاده می‌کنیم. منظور شعبانی از دستگاه فیلتر و تصفیه آب، یک ظرف کلمن‌مانند سرامیکی است که چندی پیش توسط بچه‌های پارک علم و فناوری خراسان‌شمالی اختراع شده و به ثبت رسیده؛ یک فیلتر آنتی‌باکتریال نانویی که با یک‌سوم هزینه یک دستگاه آب تصفیه‌کن معمولی و قابلیت دوبرابری تصفیه آب و بهره‌وری دو ساله، قابل خریداری و رساندن به دست اهالی روستاهای محروم از آب است.
خرید همین وسیله ساده تصفیه آب هم البته هزینه می‌خواهد و باید حمایت جدی مسؤولان و نیکوکاران پشت آن باشد که به‌گفته شعبانی هنوز از حضور مسؤولان در این عرصه خبری نیست، هرچند او تاکید می‌کند اگر مشکل آب مردم منطقه به‌هر دلیل ریشه‌ای حل نشود، چاره‌ای جز توسل به روش موقت یعنی خرید فیلترهای تصفیه آب نیست و اینجاست که او از مردم خیر تقاضا می‌کند برای رفع بحران بی‌آبی مردم نجیب بلوچ نیکوکارانه پای کار بیایند و با کمک‌های مالی خود گروه‌های جهادی حاضر در منطقه را یاری کنند، چرا که هم مشکل آب به روش ریشه‌ای و هم خرید دستگاه فیلتر که از قرار هر دستگاه 120هزار تومان هزینه دارد و برای تولید انبوه آن نیاز به ایجاد کارگاهی بزرگ با بودجه‌ای کلان است در کنار کار جهادی، پشتوانه مالی نیاز است.
10روستای خوش‌شانس تا امروز
با ساقی‌العطاشا اربعینی شویم
هیاتی هستند؛ اهل روضه، اهل دل، اهل درد؛ بیشتر از هر دردی هم آشنا به درد عطش و بی‌آبی‌اند؛ همان دردی که در هر روضه و سوگواری، نوحه العطش‌العطش می‌شود؛ جاری روی زبان‌شان یا دریای اشکی توی چشمان‌شان....اصلا انگار سوز عطش کربلای 61 هجری که جاری شده در روح زمان، به سینه آنها هم نقبی زده و گدازه‌هایش در گوشه‌ای از قلب‌شان آتشی به‌پاکرده؛ همین است که هرجا قصه تشنگی و بی‌آبی می‌شنوند سراسیمه و بی‌تاب می‌شوند و در تکاپوی آبرسانی به جان‌های تشنه.
حکایت، حکایت بچه‌هیاتی‌هاست؛ بچه‌های روضه؛ بچه‌هایی که عهد کرده‌اند سوگواری‌شان برای سیدالشهدا و مصیبت عظمای کربلا در حصار شعر و شور نماند و پا به دنیای شعور بگذارد؛ به عالم واقع؛ به عرصه جهاد و دستگیری از محرومان امروز، تا فریاد دادخواهی‌شان همچون دادخواهی هل‌من‌ناصرینصرنی اباعبدا... روی زمین نماند. همین است که وقتی فریاد العطش مردم صبور آبادان در خرداد97 به گوش‌شان رسید، با راه‌اندازی پویش یا ساقی العطاشا به کمک آنها شتافتند و از زمستان سال گذشته هم پویش یا ساقی العطاشای2 را کلید زدند؛ پویشی که قرار است به روستاهای بی‌آب و محروم ایران در دورترین و جنوبی‌ترین نقاط سیستان‌وبلوچستان آب شرب برساند؛ آبی که همیشه از مردمان آن خطه ساحلی دریغ شده است.
سیل دی‌ماه گذشته یک تجربه مشترک به همه جهادی‌هایی داد که خود را به سیستان‌وبلوچستان رساندند تا گل‌ولای از خانه و زندگی هموطنان بلوچ بروبند؛ تجربه مشترک اما تلخ بود؛ تلخ‌تر از حد تصور؛ خانه و زندگی‌ای در کار نبود که گل‌ولای از روی آن پاک و شسته شود.
این تجربه، حاصل پا گذاشتن به مناطقی در دشتیاری، کنارک، پلان، زرآباد و بخش مرکزی چابهار در شهرستان چابهار؛ جنوبی‌ترین شهرستان استان سیستان‌وبلوچستان بود؛ شهرستانی که از شمال به شهرستان‌های محروم سرباز و نیک‌شهر و از جنوب به آب‌های آزاد تکیه داده است؛ شهرستانی که عمده جمعیت آن در مناطق روستایی متمرکزند؛ روستاهایی پرت و دورافتاده و گاه محروم از امکانات و نیازهای اولیه زندگی؛ روستاهایی با خانه‌هایی کپری، یا تک‌اتاق‌های کوچک سیمانی خالی و عریان از اسباب و اثاثیه.... درواقع زندگی بیشتر مردمان بلوچ خطه جنوبی سیستان‌وبلوچستان هیچ شباهتی به آنچه ما از زندگی می‌دانیم و می‌شناسیم ندارد؛ سرپناه‌هایی بی‌حفاظ و ناایمن، بدون اسباب و اثاثیه، بدون سرویس‌های بهداشتی و حمام و آب شرب؛ یک نوع زندگی متفاوت که گویا سیل دی‌ماه گذشته سراغش را گرفته بود تا به دنبال خود پای رسانه‌ها، جهادی‌ها و نوعدوستانی را به آنجا باز کند که باوجود همه فعالیت‌های خیرخواهانه و جهادی سخت و سنگینی که در نقاط دور و نزدیک کشور داشتند، نظیر این زندگی را هنوز نه دیده و نه شنیده بودند.
سیل اما پرده‌های حجاب و مستوری را کناری زد و هویت این خطه محروم را تمام‌وکمال به تماشا گذاشت و نیروهای جهادی را بر آن داشت به‌جای تلاش برای سیلاب‌زدایی از خانه‌ها و اثاثیه‌ای که نبود، هم‌وغم‌شان را ببرند سمت ساماندهی زندگی‌های بی‌سروسامان روستاییان و رفع نیاز و محرومیت آنها و در راس آن تهیه آب شرب سالم و بهداشتی که جای خالی‌اش باعث رونق‌گرفتن هوتک‌ها شده است؛ آبگیرهای اطراف روستا با آبی راکد، تیره، بدبو و بدطعم.
سیل زمستان گذشته پای گروه‌های جهادی متعددی را به مناطق جنوبی سیستان‌وبلوچستان باز کرده بود و یکی از آن گروه‌ها، بازوی اجرایی و جهادی جامه ایمانی مشعر (حلقه مرکزی هیات‌های مذهبی سراسر کشور) موسوم به خیمه میاندار خدمت بود که طرح آبرسانی خود به منطقه را از همان زمان با نام ساقی‌العطاشای2 کلید زد.
این سرزمین عجیب
هادی شعبانی، مسؤول خیمه میاندار خدمت (هیات حسینی خدمت‌رسان کشور) است که ورودشان به بحث آبرسانی به روستاهای محروم و بی‌آب بلوچستان را این‌گونه برایمان شرح می‌دهد: بچه‌های هیاتی پیش از ورود به بلوچستان تجربه امدادرسانی در سیل گلستان، لرستان و خوزستان را داشتند اما بلوچستان همه را شگفت‌زده کرد؛ رفته بودند خانه و زندگی و وسایل مردم را از گل و لای تمیز کنند، اما با خانه‌هایی تهی از هرگونه اسباب و وسایل زندگی مواجه شدند؛ حتی می‌شود گفت اصلا خانه‌ای وجود نداشت و هرچه بود یا کپر بود یا اتاقک‌هایی به اسم خانه. غصه بزرگی بود؛ غصه‌ای که سیل در دل هیاتی‌ها کاشت؛ سیلی که انگار آمده بود تا چهره واقعی استضعاف منطقه را به همه مردم ایران نشان دهد. سیل کار خودش را کرد و بچه هیاتی‌ها پای خدمت‌رسانی به مردم منطقه ایستادند و ثمره‌اش در وهله اول شد انبوه کمک‌های مردمی که در چند ماه اول بعد از سیل به‌دست هموطنان بلوچ رسید و در وهله بعدی یک حرکت ریشه‌ای و ماندگار.
آب سالم؛ مهم‌ترین نیاز وقتی صحبت از حل ریشه‌ای مشکل بی‌آبی روستاییان شهرستان چابهار به میان می‌آید، چند گزینه مطرح می‌شود. اول جانمایی خطوط شبکه آبرسانی از پشت سد و منابع آبی به روستاهایی که اصلا شبکه آبرسانی ندارند. دوم، مرمت شبکه آبرسانی روستاییانی که فرسوده و غیرقابل استفاده شده و درنهایت تقویت دستگاه پمپاژ مناطقی که قابلیت پمپاژ آب به روستاها را از دست داده‌اند و آن‌طور که شعبانی، مسؤول خیمه میاندار خدمت به ما می‌گوید بچه هیاتی‌های سراسر کشور تاکنون مشکل 10روستا با جمعیتی بیش از 5000نفر را به صورت ریشه‌ای حل کرده‌اند، به این ترتیب که با اجرای پنج کیلومتر خط لوله، آب شرب به روستای گتی رسانده‌اند.
با تقویت پمپاژ شبکه آبرسانی به سه‌روستای شمسه‌سر، گوریات و گودن جدید جریان آب را در شبکه آبرسانی این روستاها با بیش از 1500نفر جمعیت دوباره برقرار کرده‌اند. همچنین لوله‌گذاری برای انتقال آب به شش روستای جد، شاهی‌جات، مرادی‌کشک، جوزدر، باوریدن و بقانلو با جمعیت حدود 2000نفر را هم آغاز کرده‌اند که تا این لحظه پیشرفت ۸۰درصدی داشته است. خلاصه این‌که می‌خواهند تا پایان ماه صفر آب سالم و بهداشتی و گوارا، گلوی اهالی 20روستا را تر و جانشان را تازه کند. در کنار همه اینها قرار است کار آبرسانی به روستاهای نوازن‌خرم، جان‌محمد‌درکاله و باقر‌آباد هم در ایام اربعین آغاز شود. شعبانی یادآور می‌شود تمام هیئات میاندار‌خدمت درگیر این پویش هستند، اما هیئاتی چون شهدای‌گمنام ملارد، سجادیه بابل، شیفتگان اهل‌بیت (ع) زاهدان، بیت‌الاحزان همدان، رهپویان وصال شیراز و یامهدی واوان تاکنون در حضور در منطقه و اجرای طرح پیشتاز بوده و مابقی هیئات نیز در حال آماده‌سازی شرایط و امکانات برای آبرسانی به سایر روستاها هستند.
مسؤولان، جهادی پای کار بیایند
این روزها پویش‌های زیادی راه افتاده که از هموطنان می‌خواهد هزینه سفر لغو شده اربعین خود را صرف کمک به محرومان نقاط مختلف کشور کنند، اما تا مسؤولان استانی و محلی پای کار نیایند، ظاهرا کمک مردم به‌تنهایی کارساز نخواهد بود. شعبانی می‌گوید این استان هم مسؤول دغدغه‌مند و حامی و پای کار دارد و هم مسؤول بی‌دغدغه، اما از آنجا که سیستان و بلوچستان به لحاظ ظاهری از توسعه لازم برخوردار نیست، می‌طلبد مسؤولانش نسبت به سایر استان‌ها بیش از حد معمول پای کار باشند و جهادی کار کنند.
به یاد ساقی دشت کربلا
از‌هادی شعبانی درباره عنوانی که برای پویش آبرسانی‌شان انتخاب کرده‌اند، یعنی ساقی العطاشا می‌پرسیم و او می‌گوید: عنوان عطش به نوعی گره خورده با نام مبارک ابوالفضل العباس و از آنجا که اعضای این گروه جهادی، بچه‌های هیاتی هستند و یک عمر پای روضه‌های عطش اباعبدا... و ابوالفضل العباس اشک ریخته و مفهوم عطش و تشنگی برایشان نزدیک به ذهن و ملموس‌تر است، نام فعالیت‌های جهادی‌مان که با آب ارتباط دارد را ساقی العطاشا گذاشتیم به این امید که حضرت عباس خودش کمک حالمان باشد. مدیر خیمه میاندار
درخصوص طرح لوگوی پویش
یا ساقی العطاشا هم می‌گوید در این حرکت هرکسی به نوعی خودش را درگیر کرده و طراحی تمام پوسترها و موشن گرافیک‌های گروه، زحمت هنرمندان خانه طراحان است./1370/د102/ف
ارسال نظرات