نگاهی به تازه های شبکه های اجتماعی امروز

مهدی چمران در توییتر نوشت: زندگی مردم سی سخت سخت بود با بارش برف و سرما سخت تر هم شد. به یاری مردم سی سخت بشتابیم و از آلام و سختی های آنان بکاهیم .

توانائی های خود را با هم وطنانمان در طلیعه سال نو تقسیم کنیم تا شاید شادی ها را هم تقسیم کرده باشیم.

چرا بایدن به دنبال یک رابطه بلندمدت با بن سلمان است؟

جواد نیکی ملکی، فعال رسانه‌ای در توییتر نوشت: ریچارد هاس رئیس شورای روابط خارجی آمریکا ( CFR) گفته رویکرد بایدن در قبال بن‌سلمان واقع‌گرایانه است.

آمریکا نمی‌تواند از رسیدن محمدبن‌سلمان به مقام پادشاهی جلوگیری کند. پس دنبال یک رابطه بلندمدت با پادشاه آتیِ عربستان است.

کشوری که نقشش در مهار ایران، تضعیف تروریسم، تعیین قیمت انرژی و صلح خاورمیانه حیاتی است.

چرا صدای بعضی‌ها فقط برای موشک یمن در میاد؟

یک کاربر فضای مجازی در توییتر نوشت:

۵ساله که یمن زیر بمباران آل‌سعوده

به گزارش سازمان ملل تقریبا ۸۰٪ مردم یمن نیازمند کمک گسترده اقتصادی و بهداشتی‌ان

هزاران کودک یمنی کشته شدن و میلیون‌ها نفرشون در معرض سوءتغذیه‌ان؛

اما صدای بعضیا فقط برای اون موشکی که یمن در جواب این همه جنایت زده، درمیاد.

لوایحی که تکمیل‌کننده پازل برجام نافرجام است

مهدی عسگری، نماینده مجلس در توییتر نوشت: آنها که به دنبال تصویب مشروط FATF در مجمع تشخیص هستند یکبار دیگر تاریخ برجام را با دقت بخوانند؛ برجام هم مشروط تصویب شد ولی به کدام شرط توجه شد؟

این لوایح ابزار دستیابی به اطلاعات اقتصادی کشور و به عبارت دیگر بستن راههای دور زدن تحریم‌ها و تکمیل پازل برجام نافرجام است.

استعفایی که باید قابل توجه آقای روحانی باشد!

یک کاربر فضای مجازی در واکنش به اظهارات عضو شورای شهر کرج مبنی بر خرج خمیردندان روحانی طی توییتی نوشت: در حالی که سخنگوی نخست وزیر ژاپن بدلیل «شام گرانقیمت» پسرش استعفا داده ما رئیس جمهور داریم که سال ۹۵ برای خرید خمیر دندان و مسواک [جهت سفر یک‌روزه] ۴۵۰ هزار تومان هزینه کرده!

چرا هر کاری حاکمیت می‌کند برخی‌ها بازهم ناراضی هستند؟

محمد رستم پور فعال رسانه‌ای در کانال تلگرامی خود نوشت:

پدیده فومو یا «ترس از دست دادن تجربه زیسته دیگران» (fear of missing out) پدیده نوینی است که از سال ۲۰۱۳ و همزمان با کلماتی همچون «سلفی» و «ایموجی» وارد ادبیات مربوط به مسائل حوزه اینترنت شده است. این مفهوم تاکنون موضوع حوزه‌های روان‌شناسی، ارتباطات، تبلیغات و علوم تربیتی مقالات و پژوهش‌های پرشماری بوده اما به صورت مشخص در حوزه علوم سیاسی یا جامعه‌شناسی سیاسی، کمتر سهمی داشته است.

 فومو در اصطلاح به پدیده‌ای گفته می‌شود که فرد به خاطر ترس یا هراس از از دست دادن تجربه، واقعه یا خبری که در شبکه‌های اجتماعی یا در همه محیط‌های مرتبط با جهان کوچک شده‌اش رخ می‌دهد، مرتباً گوشی خود را چک می‌کند و لحظه‌ای آن را از خود جدا نمی‌کند. در نتیجه، باید گفت اعتیاد اینترنتی، با فومو تفاوت دارد و تنها پیش‌درآمد یا لازمه آن است.

فومو به صورت ویژه در حوزه ارتباطات سیاسی که متشکل از موضوعاتی همچون رأی‌دهی، تعامل و مشارکت سیاسی است، تعریف می‌شود. میل به در جریان گرفتن از همه اتفاقات و رخدادها، میل به تجسس را افزایش می‌دهد و به دلیل تشدید مقایسه میان وضع خود و نمای ارائه شده یک نوع انزوای اجتماعی را به دنبال دارد. در نتیجه این میل و انزوا، میل به افشاگری نیز تشدید می‌یابد و شکلی از نارضایتی مطلق در وجود فرد متولد می‌شود.

در چنین وضعی، فرد به هیچ چیز و هیچ کس راضی نمی‌شود. فومو را حسرت از پیش برنامه‌ریزی شده و سرخوردگی پیش‌بینی‌شده تعریف می‌کنند. در نتیجه این محرومیت و فشار روانی، با بی‌عملی همراه است و ممکن است فرد را به کارهای محیرالعقول وادار کند تا او از «مصرف‌کننده خبر» به «تولیدکننده خبر» تبدیل شود. با این نگاه، سومین نتیجه اجتماعی فومو پس از «میل به تجسس» و «گرایش به افشاگری»، «رادیکالیسم» است. مثل حمله تروریستی به دو مسجد در نیوزیلند در مارس ۲۰۱۹.

مبتلا به فومو سه شکل رویکرد با سیستم سیاسی دارد: در حالت ثبات سیاسی، به سیستم اعتماد ندارد. در حالت پیشابحران جامعه از نظر سیاسی، وفاداری سیاسی او شکننده می‌شود و در حالت بحران سیاسی، او به هیچ روی آشتی نمی‌پذیرد. در نتیجه باید گفت فومو امکان جلب اعتماد سیاسی را کم می‌کند و آشتی سیاسی را محال می‌سازد. اعتیاد اینترنتی، جامعه توده‌ای می‌سازد و فومو یک جامعه آنارشیستی که هیچ چیزی رضایت او را جلب نمی‌کند.

فومو چه زمانی از بین می‌برد؟ زمانی که منافع سیاسی و تجاری‌اش از بین برد. براساس یک پیمایش، ۶۰ درصد کسانی که به یک خرید برآمده از یک موج اینترنتی دست زده‌اند، هیچ نیازی به آن جنس یا کالا نداشته‌اند. تا زمانی که «خبرسازی» و «مشغول‌سازی» در وجه سیاسی و «مصرف‌گرایی» و «اشتهای خرید» در وجه تجاری پایدار باشد، سکه فومو رونق خواهد داشت.

سیستم سیاسی باید به جای «ترس از دست دادن» اطمینان اینکه خبری نیست، بنشاند. این اطمینان به صورت اساسی با اقناع گره خورده. نباید پرونده‌های نیمه بسته را رها کرد و ابهامات ذهنی را بی‌پاسخ گذاشت. علاوه بر این، باید به تدریج در درمان توجه داشت و تفریحات کوتاه‌مدت مشابه با پاداش‌های ذهنی‌ای که کاربر از حضور مستمر در سیستم می‌گیرد، تعریف کرد.

ترسی که شیرمردان ایرانی به جان سربازان آمریکایی‌ انداختند

یک کاربر فضای مجازی بخشی از مستند شبکه CBS درباره حمله موشکی ایران به عین‌الاسد را طی توییتی منتشر کرد.

کاری از دست کسی برنمی‌آمد فقط فرار می‌کردیم، این حمله شبیه آنچه دیده بودیم نبود...!

همین یک ترس کافیه برای نسلهای آینده ی آمریکایی ها که بدونن با شیرمردان ایران نمیشه درافتاد.

باز هم می‌گویید موشک‌های ایرانی در بیابان سقوط کرد؟

کانال تلگرامی هاون مدیا نوشت: اینکه ایران از کشوری که نمیتوانست لولهنگ بسازد و حتی برای سیم خاردار محتاج دیگران بود تبدیل شده به ابرقدرت موشکی و پهپادی باعث افتخار هر ایرانی وطن دوستیه.

اگر مدیریت اقتصادی کشور هم مدیرانی انقلابی داشت نه غربگدا، الان ابرقدرت اقتصادی دنیا هم بودیم.

اینا رو برسونین دست کسانی که ادعا میکردند موشکهای ایران حتی از مرز رد نشدن بعدشم گفتن به بیابانهای عراق خوردن و ....