بازخوانی مواضع امام خمینی در مواجهه با پاپ

به گزارش سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، چند روزی است که دیدار پاپ با آیت‌الله سیستانی در برخی محافل رسانه‌ای مورد توجه قرار گرفته است. شکی نیست که این دیدار و دیدار‌های مشابه در حدّ خود اهمیت دارد، اما تلاش و ذوق‌زدگی برخی محافل زاویه‌دار تعجب‌برانگیز بود.

در هر صورت این ملاقات زمینه بازخوانی دیدگاه و مواضع امام خمینی قدس سره الشریف نسبت به جایگاه اول دینی مسیحیت را فراهم نموده است که در این یادداشت به آن خواهیم پرداخت و توضیح خواهیم داد که بنیانگذار انقلاب اسلامی چه دیدگاه و مواضعی در مواجهه با پاپ داشته است.

امام خمینی قدس سره الشریف در زمانی که خطری جدی جهان اسلام را تهدید می‌کرد و این احتمال وجود داشت که حوزه علمیه تشیع هم‌چون کلیسای مسیحیت از سیاست و اجتماع دور شود مرزبندی آشکاری میان جایگاه خود به عنوان مرجع تشیع و پاپ ابراز نمود:

«... والله اسلام تمامش سیاست است. اسلام را بد معرّفی کرده اند. ‏‎ ‎‏سیاست مُدُن از اسلام سرچشمه می‌گیرد. من از آن آخوند‌ها نیستم که در اینجا بنشینم و‏‎ ‎‏تسبیح دست بگیرم؛ من پاپ نیستم که فقط روز‌های یکشنبه مراسمی انجام دهم و بقیۀ‏‎ ‎‏اوقات برای خودم سلطانی باشم و به امور دیگر کاری نداشته باشم. پایگاه استقلال ‎‏اسلامی اینجاست. باید این مملکت را از این گرفتاری‌ها نجات داد...»

(۲۱ فروردین ۱۳۴۲، صحیفه امام ج ۱ ص ۲۷۰)

به طور کلی می‌توان گفت دست‌های مرموزی در کار است که از پاپ برای جهان تشیع الگویی دینی بسازد. الگویی که در آن سیاست به طور کامل از دیانت جداست. امام خمینی قدس سره الشریف می‌فرمایند:

مع الأسف‏‎ ‎‏با اینکه اسلام این اجتماعات را به رایگان تحت اختیار قرار داده ـ شما ملاحظه کنید اگر‏ امیر حجاز بخواهد پانصد نفر آدم را در حجاز در غیر مورد حج دعوت کند، چقدر خرج‏‎ ‎‏دارد؛ چقدر تشریفات دارد؛ چقدر زحمت دارد تا پانصد نفر جمع بشوند آنجا، خدای‏‎ ‎‏تبارک و تعالی بدون اینکه برای اشخاص، مثل دولت‌ها زحمت زیادی داشته باشد، مردم‏‎ ‎‏را خودشان را وادار کرده که مجتمع بشوند. آن هم چندین میلیون جمعیت، میلیونها‏‎ ‎‏جمعیت مجتمع بشوند ـ به رایگان این را تحت اختیار ما قرار داده و ما هم بدون استفاده‏‎ ‎‏از دست می‌دهیم.

 

این برای این است که از آن طرف تبلیغات بسیار دامنه دار خارجی‌ها و‏‎ ‎‏داخلیهایِ وابسته به خارجی‌ها دامن زده به اینکه دیانت کاری به سیاست ندارد. آن‌ها برای‏‎ ‎‏خودشان! سیاست را واگذارید به امپراتور؛ و دیانت هم مال پاپ و افراد پاپ. در اینجا هم‏‎ ‎‏سیاست را واگذارید برای محمدرضا پهلوی؛ شما هم بروید مسئله را بگویید و هر کاری‏‎ ‎‏هم این‌ها می‌کنند کاری نداشته باشید، قداست خودتان را حفظ کنید! این یک مسئله ای‎‏است که با کمال توطئه و شیطنت در همین چند روز در یک محلی طرح شد، که من‏‎ ‎‏نمی خواهم اسمش را ببرم. این‌ها گرفتاری است که ما داشتیم.

(۲۶ شهریور ۱۳۵۸، صحیفه امام ج ۱۰ ص ۱۸-۱۷)