مقایسه صلح امام حسن با برجام؛ درست یا غلط؟

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، در سالهای اخیر و با مشارکت ایران در مذاکرات هسته ای و با وجود مخالفان این جریان، بعضی برجام نافرجام را به صلح امام حسن(ع) تشبیه کردند، حال ما در این نوشتار قصد بیان درستی یا عدم درستی این مقایسه داریم.

درابتدا باید گفت که مذاکرات هسته ای در واقع در راستای احقاق حقوق و منافع کشور و قراردادی بین المللی محسوب می گردد و برجام نیز نتیجه و محصول این مذاکرات بود و از این رو می توان آن را نوعی رفع مناقشه یا صلح دانست.

اما مقایسه برجام با صلح امام حسن(ع)، مقایسه درستی به نظر نمی رسد زیرا خیانت و نامردی فرماندهان امام و خیانت اطرافیان و ضعف ایمان مردم بود که صلح را به امام تحمیل کرد در حالی که مردم ما در طول چهل سال پس از انقلاب با وجود همه سختیها و کمبودها و فشارها نشان داده اند که همواره در صحنه های دفاع از نظام حضور داشته و پشتیبان رهبری هستند و البته نمی توان منکر وجود بعضی از منافقان و سیاستمدارانی با تفکر لیبرال شد که مسبب برجام نا فرجام شدند اما به طور کلی اگر ملت بزرگ ایران در زمان امام حسن(ع) بودند، قطعا آن امام بزرگوار با پشتیبانی پیروان خود هیچ‌گاه تن به صلح نمی‌داد.

لازم به ذکر است که برخی تبلیغات خارجی و داخلی توسط برخی عناصر سست و غربگرا، فضایی را در کشور ایجاد نمودند که مردم فکر می کردند حل مشکلات کشور و رفع تحریم ها در مذاکره با طرف های مقابل و حل و فصل این مساله است که مقام معظم رهبری با وجود عدم اعتماد به طرف های مقابل و اعلام عدم خوش بینی به نتیجه مذاکرات، به منظور خنثی کردن توطئه ها و اعلام صداقت کشور ایران و دفاع از جمهوریت نظام و روشن شدن ناکارآمدی نگاه به بیرون، برای حل مشکلات کشور و همچنین نمایان شدن چهره و نیت شوم طرف های مذاکره، با ادامه مذاکرات موافقت نمودند.

نکته دیگر اینکه امام حسن(ع) با جبر و بی‌لیاقتی اصحاب و خدعه‌های فراوان دشمن از حق الهی و قطعی خود یعنی امامت و خلافت در مقابل معاویه ملعون گذشتند، اما در مقابل با متن قوی به‌عنوان صلح‌نامه موافقت کردند که برنده و پیروز میدان خودشان باشند؛ متنی که معاویه یا باید آن را قبول کند که بازنده است یا باید زیر آن بزند که باز هم در تاریخ بازنده خواهد بود.

اگر متن برجام به دقت و صلابت متن صلح با معاویه بود، آیا کسی باز هم با آن مخالفت می‌کرد؟ و می توانست به راحتی از آن خارج شود و طرف های دیگر هم بدون عمل به تعهداتشان، تنها از کشور ما بخواهند که به برجام متعهد باشد؟ متاسفانه ضعف در تدوین برجام (که حتی مسئول مربوطه به عدم قرائت متن آن اقرار کرد) با رویکرد منافع کشور موجب شد تا کشور ما از همان روز نخست به تمام تعهدات خود عمل نماید اما طرف های مقابل تعهداتی را که داده بودند نه تنها عمل نکردند، بلکه بارها برجام را نقض کردند؟ و از این رو صلحنامه امام حسن علیه السلام با برجام اصلا قابل مقایسه نیست.

اصل مذاکره در مواردی که احقاق حق و منافع جامعه اسلامی بر آن متوقف باشد با رعایت مصالح و منافع و احترام متقابل، اشکالی ندارد. اما مهمتر از اصل مذاکره، نحوه مذاکره و احقاق حقوق کشور اسلامی است و مذاکره باید به گونه ای باشد که حقوق نظام اسلامی حفظ شود و عزت جامعه اسلامی خدشه دار نشود.

اما در مذاکره ای که دستور صادره به مسئول ایرانی به این بیان است که هرچه می گویند را امضا کن، این به معنای نشان دادن ضعف خود در مذاکره است که نتیجه نامطلوب هم از اینگونه مذاکرات اصلا دور از انتظار نیست.

در ماجرای صلح امام حسن مردم از صلح عبرت نگرفتند که سیدالشهدا را در کربلا تنها گذاشتند اما مردم ایران از فریب برجام درس گرفتند و با وجود مشکلات شدید اقتصادی در رای گیری ریاست جمهوری شرکت کردند و از کاندیدی که تفکری مخالف با برجام داشت حمایت کردند و این خود درس عبرت است و به راستی تاریخ رو به خوبی پیش می رود تا زمینه ظهور حضرت حجت عج فراهم شود./ی704/