یادداشت؛
عادی سازی روابط با اسرائیل از نگاه اسلام
عادی سازی روابط حاکمان برخی کشورهای اسلامی با اسرائیل می تواند منطقه را ناامن و آن را به مکانی برای جولان این غده سرطانی در جهت پیاده کردن نقشه های شوم خود قرار دهد.
به گزارش سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، آیا رابطه با اسرائیل و عادی‌سازی آن برای جوامع اسلامی جایز است؟ آیا شریعت چنین اجازه‌ای را می‌دهد که با صهیونیسم که دشمن درجه اول مسلمانان بوده چنین روابطی برقرار شود؟ عادی سازی روابط با اسرائیل چه آثار منفی می تواند در پی داشته باشد؟ مسلمانان چه وظایفی در قبال دولت های عربی مرتجع دارند؟
پاسخ به این سؤالات را تحت دوعنوان مطرح و مورد بحث و بررسی قرار می‌دهیم.
نگاه شرع مقدس به برقراری روابط با دشمن
از نگاه اسلام برقراری روابط با دشمنان مورد مذمت و نهی واقع شده است. قرآن کریم در این باره می‌فرماید:«یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ ۙ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ ...؛[1] ای کسانی که ایمان آورده‌اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبّت می‌کنید، در حالی که آن ها به آن چه از حقّ برای شما آمده کافر شده‌اند و رسول اللّه و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون می‌رانند.»
این آیه و ده‌ها آیه دیگر، جامعه اسلامی را از برنامه‌ها و توطئه‌هاى دشمن خبر مى‌دهد و وظيفه‌ى مسلمانان را به آنان گوشزد مى‌نمايد تا ابزار و افکار دشمن را شناخته و به مقابله برخیزد. از نگاه قرآن، یهود از بدترین دشمنان اسلام و مسلمانان شمرده شده اند چنان‌که می‌فرماید:«لتَجِدَنَّ أَشَدَّ النَّاسِ عَداوَةً لِلَّذِينَ آمَنُوا الْيَهُودَ وَ الَّذِينَ أَشْرَكُوا؛[2] بی‌گمان سخت‌ترين دشمنان اهل ايمان را يهوديان و مشركان خواهى يافت.»
آیات فراوانی در قرآن وجود دارد که نشان می‌دهد کفار و یهود به دنبال ذلیل کردن جامعه اسلامی هستند و برای نهایی شدن آن تلاش می کنند تا با ایجاد اختلاف و تفرقه، مسلمانان را از سرمایه های داخلی خود غافل کنند و از این طریق منافع خود را تأمین و مسلمانان را نابود کنند:«وَدُّوا ما عَنِتُّمْ؛[3] آرزو دارند كه شما در رنج قرار گيريد.» و در آیه دیگری می‌فرماید: «وَدَّ الَّذِينَ كَفَرُوا لَوْ تَغْفُلُونَ عَنْ أَسْلِحَتِكُمْ وَ أَمْتِعَتِكُمْ ...؛[4] آرزو دارند كه شما از اسلحه و سرمايه خود غافل شويد...»
امروزه اسرائیل به عنوان دشمن درجه یک جهان اسلام تلاش می‌کند تا به وسیله برخی دولت‌های عربی، پای خود را در مناطق اسلامی باز کرده و از این طریق علاوه بر مشروعیت دادن به حکومت خود، اهداف صهیونیستی خود را علیه اسلام در منطقه پیاده کند. این اهداف شوم از نگاه عالمان و تشکل های دینی و سیاسی مخفی نماند و موجب موضع گیری قاطعانه و هشدارهای جدی شد؛ چنان که اتحادیه جهانی علمای اسلام بر پایه استناد به همین آیات، عادی‌سازی روابط با اسرائیل را شرعاً حرام و آن را خیانت به حقوق (همه مسلمانان به ویژه) ملت فلسطین شمردند.
این اتحادیه که متشکل از علمای بزرگی است، به صورت رسمی از فلسطین و آرمان های آن دفاع نموده و نسبت به محکومیت عادی‌سازی روابط برخی کشورهای محافظه کار با اشغالگران، بیانیه‌های متعددی صادر نموده و چندین کنفرانس و سمینار با تأکید بر اهمیت این موضوع و ممنوعیت عادی‌سازی و اینکه یک خیانت بزرگ به هدف اول مسلمانان جهان است، برگزار کرده‌اند.
مقام معظم رهبری به عنوان دیده‌بان جهان اسلام مسأله فلسطین را در رأس همه امور جهان اسلام شمرده و عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی را جرم و حرام شرعی اعلام نموده و تأکید کردند این عادی سازی روابط، خیانت به امت مسلمان است.[5]
بزرگان زیادی از فقهاء شیعه از جمله آیت الله سیستانی عادی سازی روابط با اسرائیل را حرام اعلام کردند.[6]
عواقب عادی سازی روابط با اسرائیل
کشورهای امارات، مغرب، بحرین و سودان از جمله کشورهایی هستند که توافق سازش با رژیم صهیونیستی را امضا کردند. این عادی سازی روابط سبب شد تا رژیم صهیونیستی برای یک هدف بلند مدت در این مناطق برنامه ریزی کند چنان که در اولین اقدام طی روزهای گذشته «بنی گانتز» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی به مغرب رفت و چندین توافقنامه نظامی و غیرنظامی امضا کرد.
در تمام دوران تاریخ، تفرقه و اختلاف بین مسلمانان غالبا از سوی یهود انجام می گرفت. امروزه نیز ماندگاری رژیم یهودی صهیونیستی در تفرقه افکنی میان کشورهای مسلمان تعریف شده است؛ از این رو اولین آسیب عادی سازی روابط با اسرئیل متوجه همین کشورها خواهد بود و البته این روابط دیپلماتیک سیاسی می تواند به تشدید ناامنی و تنش در منطقه منجر شود.
بی شک عادی سازی روابط با اسرائیل مسئله فلسطین را که در اولویت اول جهان اسلام است به فراموشی می سپارد و این می‌تواند بزرگترین خیانت به محوری ترین مسئله امت اسلام یعنی فلسطین باشد.
مقام معظم رهبری عاقبت و نتیجه عادی سازی روابط با اسرائیل را لکه ننگی بر پیشانی حاکمان برخی کشورهای اسلامی شمردند و در بخشی از سخنان ایشان که خطاب به حاکمان اماراتی بوده چنین آمده است: «... البته این وضعیت دیری نخواهد پایید، اما لکه ننگ آن بر پیشانی کسانی که غصب کشور و آواره کردن ملت فلسطین را به بوته فراموشی سپردند و پای صهیونیست‌ها را در منطقه باز کردند، باقی خواهد ماند، ... امیدواریم اماراتی‌ها زودتر بیدار شوند و این کارشان را جبران کنند.»[7]
وظیفه جهان اسلام در مقابل سیاست عادی سازی روابط با اسرائیل
جهان اسلام برای جلوگیری از عادی سازی روابط با اسرائیل از سوی برخی کشورها باید اقدامات اساسی انجام دهد. قطع روابط سیاسی و اقتصادی با کشورهای سازشگر، صدور بیانیه‌های مستمر از سوی تشکل های سیاسی و دینی کشورهای اسلامی علیه صهیونیست و کشورهای سازشکار، قدرتمند کردن جبهه مقاومت، پرده برداری از جنایات اسرائیل و آگاهی دادن مسلمانان به عواقب شوم این روابط و ... از جمله کارهایی است که باید جهان اسلام در مقابل سیاست خفت بار این دول اسلامی انجام دهد؛ چنان که اتحادیه علمای اسلامی خواستار بسیج تمامی تلاش‌های مادی و معنوی برای آزادسازی همه اراضی و در رأس آن قدس شریف و مسجدالاقصی شدند.[8]
از جمع بندی سخنان نتیجه می‌شود عادی سازی روابط با دشمنان اسلام به ویژه صهیونیزم از نگاه اسلام حرام است. عادی سازی روابط حاکمان برخی کشورهای اسلامی با اسرائیل می تواند منطقه را ناامن و آن را به مکانی برای جولان این غده سرطانی در جهت پیاده نمودن نقشه های شوم خود قرار دهد. هر چند این سیاست با شکست روبه رو خواهد شد اما مسلمان و کشورهای اسلامی باید با تقویت جبهه مقاومت و قطع روابط سیاسی و اقتصادی با چنین کشورهای مرتجعی این فتنه را خنثی کنند.
پی نوشت:
1.ممتحنه، 1.
2.مائده، 82.
3.آل عمران، 118.
4.نساء، 102.
5.سخنرانی تلویزیونی به مناسبت روز جهانی قدس، 1400/2/17.
6.رژیم صهیونیستی؛ تعامل یا تقابل؟، فصلنامه علمی مطالعات بیداری اسلامی، تابستان 93، دوره 3، ش 5.
7.سخنرانی رهبر انقلاب در اجلاس سالیانه رؤسا و مدیران آموزش و پرورش، 99/6/11.
7.روزنامه اطلاعات، اتحادیه جهانی علمای مسلمان: عادی‌سازی روابط با اسرائیل شرعا حرام است، 1400/9/8.
نویسنده: محمد زاهدی مقدم
ارسال نظرات