کمتر کسی می‌توانست به سادگی مرحوم محمدی اشتهاردی از دین بنویسد

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، یادبود پانزدهمین سالگرد رحلت نویسنده آثار و سیره اهل بیت(ع) و یکی از مولفان تفسیر نمونه، مرحوم آیت الله محمد محمدی اشتهاردی(ره)، شامگاه یکشنبه ۲۸ آذرماه، در فضای مجازی گرامی داشته شد.

هر ساله بزرگداشت او در زادگاهش اشتهارد، با حضور جمع زیادی از مردم به خصوص جوانان و نوجوانان برگزار می‌شد؛ اما در دو سال گذشته به خاطر رعایت پروتکل‌های بهداشتی و مقابله با کرونا، این برنامه در فضای مجازی انجام شد. سخنران امسال این بزرگداشت، مصطفی رحماندوست، شاعر پیشکسوت ادبیات کودک و نوجوان بود.

وی ضمن احترام و پاسداشت زحماتی که آن مرحوم در حوزه تاریخ اسلام و دین انجام داده‌ است، در بخشی از سخنان خود گفت: «اولین باری که من با کتاب‌های آن‌مرحوم آشنا شدم، به این فکر می‌کردم که اشتهارد کجاست و در کدام منطقه ایران قرار دارد؟ بعد که کتاب‌های او را خواندم، اشتهارد برایم جای مقدسی شد که از آن کسی بلند شده که این‌گونه با مخاطبان خود ارتباط برقرار می‌کند.

رحماندوست ادامه داد: در آن زمان‌هایی که من در تهران دانشجو بودم و می‌خواستم برای برادرها و خواهرهای کوچک‌ترم در شهرمان کتاب ببرم، کتاب‌های او خیلی کارآمد بود. واقعیت این است که در آن روزگار خیلی کم کسانی بودند که به زبانی ساده، حرف دین را بزنند. تعداد کسانی که با این شیوه می‌نوشتند، بسیار بسیار محدود بود. آقای محمدی اشتهاردی یکی از آنها بود. خدا رحمتشان کند.

این شاعر سرشناس افزود: ما در آن ایام در به در دنبال داستان بودیم. داستانی که نثرش ساده و روان باشد و خیلی کم بود. آقای محمدی اشتهاردی انگار داشت به زبان ساده حرف می‌زد؛ بدون این‌که سروصدایی داشته باشد. ما کلی مدیون او و نوشته‌هایشان بودیم. نثر خوب نوشتن او به خاطر ارتباط راحت و ساده‌ای بود که با آدم‌ها داشت بود و هم‌صحبت مردم بود. بعدها فهمیدم که ساده‌زیست بودن او هم در آن تاثیر داشت.

رحماندوست اظهار داشت: ما چهار یا پنج تا اسم بیشتر نداشتیم؛ آن هم در روزگاری که واقعا نوشته‌هایی که توی بازار منتشر می‌شد، شاید پرکشش و ساده و جاذب بود؛ اما ضدمذهب هم بود. آقای محمدی اشتهاردی از اولین کسانی بود که آداب و ترتیب نَجُست؛ همه چیز را کنار گذاشت و برای نسل جوان نوشت. این معدود افراد که بلد بودند ساده حرف بزنند و به مطنطن صحبت‌کردن افتخار نمی‌کردند، بنیانگذاران یک حرکت ادبی مذهبی بودند که تا به امروز ادامه دارد.

وی در پایان گفت: این سبک نوشتاری سعی می‌کرد که یک مقدار بارِ خاطره و داستان به کار بدهد و آن را قابل خواندن کند. شما آثار آقای محمدی اشتهاردی را هنوز هم که می‌خوانید، احساس می‌کنید برای این نسل ارزش دارد. ما همه به آقای محمدی اشتهاردی بدهکاریم. همه ما کسانی که امروز داریم می‌نویسیم، زمانی خواننده آثار او بودیم.