الگو گرفتن کشیش از کار فرهنگی یک طلبه

به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، با دوستان در خیابان‌های شهر گوارانتای برزیل (Guarantã do norte)، به دنبال خرید لوازم مورد نیاز برای جشن میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام بودم.

خیلی دوست داشتم مثل داخل ایران، همه‌ی وسایل مورد نیاز جشن را به راحتی بتوانم تهیه کنم؛ ولی آنجا برزیل بود و شرایط خاص خودش را داشت.

مثلا برای تزئینات جشن، نیاز به یک یا چند ریسه‌ی لامپ رنگی بود که چنین چیزی اصلا آنجا استفاده نمی‌شد؛ نهایتا برای جشن کریسمس، ریسه لامپ‌های کوچکی داشتند که از همان هم نگذشتیم و خریدیم.

تعداد زیادی بادکنک‌های رنگی، پارچه‌های رنگی، شکلات‌های متنوع و نهایتاََ پاکت‌های پلاستیکی کوچک خریداری شد تا در جشن مولا امیرالمومنین علیه‌السلام استفاده شود.

اما یک چیز کم بود و آن هم، احادیثی که باید زینت بخش بسته‌های شکلات می‌بود.

برای این کار، با مرکز اسلامی سائوپائولوی برزیل، دوست خوبم جناب آقای ناصر خزرجی تماس گرفتم تا از محصولات آماده‌ی مرکز استفاده کنم. اتفاقاََ با روی باز، از این پیشنهاد استقبال کرد و طرح‌ها را که شامل عکس نوشته‌های زیبا از جملات امام علی علیه‌السلام بود را برای بنده ارسال کرد.

فایل عکس نوشته‌ها را به لوازم التحریر بردم و در ابعاد کوچکی که داخل بسته‌های شکلات جا شود، پرینت رنگی گرفتم.

در شب میلاد امیرالمومنین علی علیه السلام که در آن سال، همزمان شده بود با تحویل سال ۱۳۹۸، شور و اشتیاق خاصّی داشتم.

ابتدا بنا داشتم که برای پهن کردن سفره‌ی هفت‌سین هم اقدام کنم؛ اما وقتی دیدم دسترسی به لوازم و امکاناتی مثل سنجد و سمنو و ...، ممکن نیست، صرف نظر کردم.

در سالن غذاخوری هتل  flor da mata، با یکی دو نفر از دوستان مشغول بسته بندی شکلات‌ها شدم. صدای ماندگار آخرین اجرای مرحوم محمد‌رضا آغاسی را که نوای زیبای "یا علی مدد حق‌حق، یا علی مدد هو‌هو" در بین دانشجویان دانشگاه کاشان سر میداد و از موبایلم پخش می‌شد، حال و هوای خاصی به ما داده بود.

آن شب تا نیمه شب، مشغول آماده کردن  بیش از ۴۰۰ بسته‌ی شکلات بودم و مشتاقانه به رختخواب رفتم تا فردا به یاد مولا، برنامه‌ای در دیار غربت بگیرم.

فردا بلافاصله بعد از نماز صبح، به کمک یکی دو نفر دیگر، مشغول تزئینات شدیم.

چون پرچم ایران نداشتیم، از پارچه‌ی سبز و سفید و قرمز استفاده کردم تا نمادی از ایران اسلامی در تزئینات‌مان وجود داشته باشد.

بادکنک‌های رنگی را در همان به اصطلاح "ایستگاه صلواتی"، که محل رفت و آمد برزیلی‌ها بود، نصب کردم و از تعدادی گلدان هم استفاده کردم.

همان قاب عکس امام و رهبری که در "یادداشت شماره‌ی ۲" ماجرای آن را نوشتم، دُرست وسط دکور گذاشتم که زیبایی خاصی به فضا داده بود.

بعد با حروف لاتین در سمت راست نوشتیم:

FELIZ ANIVERSARIO IMAMALI

یعنی: "جشن تولد امام علی مبارک باد" و در سمت چپ نوشتیم:

ANO NOVO IRANIANoS

یعنی "سال نو ایرانی‌ها"

سینی‌های پُر از بسته‌های شکلات که مزیّن به کلام امیرِ کلام، علی علیه‌السلام به زبان عربی و پرتغالی بود را روی میز قرار دادم و هر کدام از برزیلی‌ها که می‌آمدند، با شکلات‌هایی که واقعا دوست داشتند، پذیرایی می‌شدند.

حال و هوای دکور، پارچه‌های سبز و سفید و قرمز، عکس امام خمینی ره و مقام معظم رهبری و جملاتِ نوشته شده با حروف لاتین، توجه برزیلی‌ها را جلب می‌کرد و سوالاتی می‌پرسیدند که به آنها، پاسخ می‌دادم.

برزیلی‌ها می‌آمدند و ضمن برداشتن شکلات، عکس یادگاری می‌گرفتند و می‌رفتند.

این اقدام ما یعنی ایجاد غرفه‌ شکلات (یا همان ایستگاه صلواتی خودمان) و توزیع بسته‌های شکلات که درون آن جملات حکیمانه‌ امیرالمومنین علیه‌السلام بود، به گوش کشیش شهر رسید.

البته این مسئله برای ما ایرانی‌ها، از کودکی امری عادی بود؛ اما آن کشیش‌ِ کلیسا، مرا دید و تشویق کرد و گفت: چه کار جالبی برای تبلیغ دین‌تان کردید و چه کلمات با ارزشی داخل آن قرار دادید! ما هم از کار شما الگو می‌گیریم و در کلیسا همین کار را خواهیم کرد.

احمد قادری