داستان سریالی ندادن مجوز به نخبگان کشور

به گزارش خبرگزاری رسا به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان - ۱۸ اسفند آخرین مهلت دستگاه‌ها برای اتصال به درگاه ملی مجوز‌ها و صدور الکترونیکی مجوز لازم برای کسب و کارهاست. قانون رفع موانع و تسهیل فضای کسب و کار ۱۳ سال پیش تصویب شده، اما تولیدکنندگان و کارآفرینان زیادی در این سال‌ها از سختی فرآیند دریافت مجوز خود گلایه‌مند بوده و بعضا سال‌ها در انتظار صدور مجوز خود بوده اند. در این گزارش، گفت و گویی با یکی از کارآفرینانی را می خوانید که سنگ اندازی های دستگاه ها به نوعی مانع کارش شده اند.

سیدمحمد مرتضوی متولد ۱۳۶۲ کارآفرین در حوزه نهاده‌های کشاورزی گفت: از سال ۸۸ وارد بازار نهاده‌های کشاورزی شدیم و ۱۲ سال است که به صورت تخصصی در حوزه‌های تولید، تامین و توزیع نهاده‌های کشاورزی یعنی کود، سم و بذر فعالیت می‌کنیم. تا سال ۹۵ صرفا کار توزیع انجام می‌دادیم، از آن سال به بعد براساس اصول اقتصاد مقاومتی به سمت برندسازی و تولید نهاده‌ها پیش رفتیم و موفق به ثبت سه برند در این حوزه شدیم. از سه سال پیش گروه‌های تحقیقاتی برای تولید کودها، آفتکش و بذر‌هایی (هیبرید) با تکنولوژی بالاتر تشکیل دادیم.

به عنوان مثال، سال‌های گذشته کودی به نام دکوشیلد از کشور ایتالیا وارد می‌شد که ما آن را توزیع کرده و می‌فروختیم. این کود یک پوشش گیاهی است که به عنوان ضد آفتاب سوختگی کاربرد دارد. این پوشش باعث می‌شود برگ‌های درخت بین ۵ تا ۷ درجه کاهش دما پیدا کنند و از آستانه سوختگی برگ‌ها و اخلال در سیستم درخت جلوگیری می‌کند. باغات انار و پسته بیشترین بهره را از این کالا می برند، زیرا ۳۰ درصد از محصول آن‌ها به دلیل آفتاب سوختگی قابلیت صادرات ندارد. حدود سه سال روی این کود مهندسی معکوس انجام دادیم و موفق به تولید آن شدیم و تقریبا یک سال است که به دنبال مجوز آن هستیم.

جهاد کشاورزی به ما مجوز نمی‌دهند، زیرا معتقدند که این ماده، ماده آلی نیست و وزارت صمت نیز تنها در شهرک‌های صنعتی مجوز تولید می دهد و به این دلیل که نمی‌توانیم این ماده را بفروشیم، تعدادی از نیروهایمان را تعدیل کرده ایم.

تعدیل ۵۰ درصدی نیروی کار به علت عدم اجازه عرضه و فروش محصول!

مشکل ما این است که بعد از سه سال تحقیقات به کالایی ارزشمند رسیده ایم که حتی قابلیت صادرات دارد، اما به خاطر قوانین دست و پا گیر و بعضا غیر منطقی نمی‌توانیم از آن بهره برداری کنیم. زیرا تولید آن حتما باید در یک شهرک صنعتی باشد که ۸۰ کیلومتر از شهر فاصله دارد. کار در شهرک صنعتی نیازمند اجاره یا خرید سوله‌ای است که هزینه‌های بالایی دارد و از توان ما خارج است.

این کود، ارزش افزوده بالایی دارد، می‌تواند عملکرد بسیاری از باغات را افزایش دهد، صدا و آلایندگی خاصی هم ندارد، اما اکنون متوقف شده است. یک سالی است که روی کود دیگری کار می‌کنیم؛ برای آب و خاکی که شور است، ماده ضد شوری استفاده می‌شود تا شوری خاک را بزداید.

حتی در حال تحقیق روی طرح دیگری هستیم که جهان ادعا می‌کند این کالا مختص فلان کشور است و منبع آن در هیچ کشور دیگری وجود ندارد. در صورتی که منبع آن در کشور ما نیز موجود است و ما به فناوری آن رسیده ایم، اما امان از مجوز!

ابتدای سال ۹۰ نفر پرسنل داشتم، اما به دلایل مختلف مثل خشکسالی و فروش پایین و از طرفی هزینه‌های بسیار زیاد تحقیقات و از طرف دیگر مشکلات و موانع همین مجوز، حدود ۵۰ نفر را تعدیل کردم. متاسفانه موضوع مجوز در کشور ما مثل یک جرم است و قانونگذار به سازنده یک کالای بدون مجوز به دید یک مجرم نگاه می کند. از طرفی مجوز نمی دهند و از طرفی شمایی که مجوز ندارید را مجرم می شناسند.