نهضت ملی شدن نفت ادامه دارد

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، با ملی شدن صنعت نفت امیدها به این سو رفت که سرمایه ملی برای ایرانیان خواهد بود و دست بیگانگان از این سرمایه خدادادی کوتاه خواهد شد.

سرمایه ای که به مفت از ایران می بردند و در حقیقت این نعمت را چپاول و سرقت می کردند؛ در هر حال با هزینه ملت این صنعت ملی و دست اجنبی از نفت ایران کوتاه شد.

اما این تصوری بود که در آن زمان در اذهان ملت می چرخید، گویا اجنبی را کرمی می دیدند که همین مقدار او را از زمین ایران دور انداختند دیگر این اطراف پیدایش نخواهد شد و می توانند با آرامش تمام سرمایه ملی را بر سر سفره ملت بیاورند.

پس از مدت کوتاهی از شادی پیروزی صنعت نفت نگذشته بود که خباثت های بیگانگان یک به یک آغاز و مشخص شد دشمنی که سالیان سال به مفتی سرمایه ای را غارت می کرده است کسی نیست که به این راحتی تسلیم شود و انواع حربه ها را برای ضربه زدن به مردم به کار می گیرد تا مردم ایران را از این اقدام خود پشیمان کند.

نخریدن نفت ایران نخستین گام بیگانگان در ضربه زدن به صنعت ملی نفت بود؛ آنان تا مدتی تلاش کردند تا با نخریدن نفت ایران، مردم را دل سرد کنند و نشان دهند که اقدام مردم بی فایده بوده است و نتوانسته اند ثروتی را برای مردم به دست آورند.

این شگرد بعدها نیز توسط آمریکا بر علیه انقلاب اسلامی به کار گرفته شد و با تحریم صنعت نفت ایران تلاش شد تا ضربه سخت تجاری به ایران اسلامی زده شود.

همچنین در گام بعدی بیگانگان که نتوانستند به اهداف خود در از پای درآوردن ملت موفق شوند، اقدام به حذف فیزیکی و سیاسی انقلابیون صنعت نفت کردند؛ در این راستا کودتاهایی را تنظیم کردند.

کودتایی که سبب جدایی رهبران نهضت ملی صنعت نفت از یک دیگر شد و مصدق را از آیت الله کاشانی دور کرد؛ در نهایت نیز با شکست مصدق وی به تبعید رفت.

مرور ملی شدن صنعت نفت که یک دستاورد بزرگ ملی است بسیار مفید و آموزنده است، بارها این گذاره گفته شده است؛ ملتی که تاریخ را فراموش کند محکوم به تکرار تاریخ است.

از این رو با واکاوی تاریخ ملی شدن صنعت نفت آموزه های فرواوانی را به تاریخ پژوهان ارائه می دهد.

نکاتی چون اختلاف سیاسی رهبران یک نهضت، اعتماد به غرب، غبارآلود شدن فضا برای مردم و... از خطوط اصلی این رویداد تاریخی است.

رویدادی که نشان داد، اتکا و اعتماد به غرب جز خسارت دستاورد دیگری ندارد، دشمنی که جز استعمار ملت ها به چیز دیگری فکر نمی کند هرگز دلسوز ملت نخواهد بود؛ استکبار همواره تلاش می کند تا ملت ها را به بردگی خود در آورد و سرمایه آنان را به رایگان ببرد، چگونه ممکن است به ملتی کمک دلسوزانه بکند؟!

این تاریخ همواره تکرار می شود و ملت ها یک به یک چوب اعتماد به غرب و غارت سرمایه ملی خود را می خورند؛ در دوران کنونی نیز آمریکا با اشغال کشورها نفت آنان را سرقت و تاراج می کند و این بهای اعتمادی است که به غرب جنایتکار داشته اند.

غرب همواره خود را چون مادری فداکار و دلسوز ملت ها نشان می دهد و آغوش باز خود را به نمایش می گذارد اما نخستین خطا، باور کردن این نمایش هالیوودی است؛ باید پرسید چگونه است که غرب این چنین خود را فداکار ملت ها نشان می دهد؛ اساسا این کار چه سودی برای وی دارد؛ آیا گربه ای محض رضای خدا موش می گیرد؟

به هر حال آمریکای مستکبر به خوبی می داند که چطور از ابزار رسانه دل های ملت ها را به سوی خود جذب کند و چگونه رهبران آنان را در تله های خود گرفتار کند و در آخر ضربه کاری را بر پیکر یک کشور وارد سازد.

برای نمونه ماجرای صنعت نفت ایران که قرار بود ثروت آنان بر سر سفره مردم آورده شود؛ اما خبری از آن نیست؛ صنعتی که با ملی شدن آن امید می رفت بر سر سفره مردم آورده شود ولی آنچه بر سر سفره مردم آمده اثرات تحریم نفت است.

در حقیقت بیگانگان با بستن قراردادهایی فاسد و دادن رشوه هایی کلان به برخی افراد فاسد، سبب شده اند این سرمایه ملی به مردم نرسد و در این میان برخی افراد از راه رشوه فربه شوند.

ماجراهایی همچون دکل نفتی گمشده و کرسنت نمونه هایی از فساد در این صنعت است که همچنان مردم را از رسیدن به آروزی خود منع کرده است.

البته که در این دست مسائل مفسدان داخلی نیز مقصر اند کسانی که با وجود دیدن کودکان محروم و فقر در کشور، اما پول ملت را چپاول می کنند و آن را به سرقت می برند؛ یا با اهمال کاری خود خسارت سنگین و زیان بار به کشور می زنند اما هرگز حاضر به قبول اشتباه خود نمی شوند و بر راه غلط خود اصرار می ورزند.

به عبارتی دیگر ملی شدن صنعت نفت در نیم قرن پیش آغاز یک مسیر برای خوشبختی ملت ایران بود و این نهضت هنوز ادامه دارد و با اخراج چند کارگر انگلیسی از آبادان تمام نشده است؛ بنابراین ملت ایران برای دست یابی به اهداف خود که آوردن ثروت ملی در میان مردم و استفاده عادلانه در میان ملت است هنوز راه درازی در پیش دارد.

روزی ملت کارگران و مهندسان انگلیسی را از این صنعت بیرون راندند به این امید که بتوانند از این ثروت ملی بهره ببرند امروز باید جیره خوران اجنبی را از این صنعت بیرون کنند، کسانی که همواره با عقد قراردادهایی غیر شفاف پول هایی به جیب می زنند و همچنین مانع بومی سازی برخی از تجهیرات و تکنولوژی های لازم در این صنعت می شوند.

آنانی که اصرار دارند تا با واردات تجهیزات خارجی صنعت نفت، تجارتی برای خود رقم بزنند و پول کلانی را به دست آورند.

در هر رو امید است ملت ایران بتواند با اتکا به جوانان مومن انقلابی صنعت نفت را از لوث وجود افرادی که جز خسارت برای ملت ثمره ای ندارند پاک سازد و این ثروت ملی که می تواند موجب آبادانی کشور شود را بر سر سفره مردم بیاورد.