تحلیل هفته

به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، اگر انسانی که هیچ اطلاعی از دین و معنویت ندارد پای سخنرانی رهبر معظم انقلاب به عنوان یک مقام سیاسی بنشیند و سخنان ایشان با کارکنان نظام را ببیند، بدیع بودن این سیستم سیاسی را کاملا حس می‌کند و به کارآمد بودن آن اذعان می‌کند. تقویت اخلاق و معنویت و تأکید بر تزکیه مبنایی است که انقلاب اسلامی را پدید آورده و با همین امر نیز پیش خواهد رفت؛ از همین رو است که حضرت آیت الله خامنه‌ای در ابتدای سخنان خود با کارگزاران نظام بر مؤلفه‌هایی از جمله «نیت صادقه» تأکید می‌کند و از این مسأله اخلاقی، اینگونه در سیاست استفاده می‌کند که نیت صادقانه یعنی «صادقانه قرار بگذاریم با خودمان، با خدای خودمان که در راه درست، راهی که اعتقاد داریم راه صحیح است، قاطعانه، بدون احساس خستگی حرکت کنیم».

و یا در ادامه مسأله مهم ترک فعل را با اشاره به داستان حضرت یونس محکوم می‌کند و مسئولان را از آن برحذر می‌دارد؛ وقتی یونس از عدم همراهی قومش ناراحت شد و آنها را ترک کرد، خداوند به خاطر این ترک فعلش او را گرفتار کرد و یا ایشان به عنوان یک عارف، با استناد به آیه 52 سوره هود از توبه برداشتی سیاسی داشتند که در بین علمای اخلاق و عرفان، این نوع استفاده از مسأله‌ای مانند استغفار و توبه نادر است. ایشان سپس به مبنای مسئولیت در جمهوری اسلامی اشاره و تصریح کردند که «سؤال خدا در جمهوری اسلامی مهم‌تر است ... آنجایی که مسئولی از دسترسیِ سؤالِ مردم و نظارتِ مردم دور است، آنجا خدا هست».

پس از ساختن مبانی، سپس به بیان رذائلی که گریبان گیر کارگزاران می‌شود می‌پردازد و از این دریچه وارد مسائل سیاسی و روز کشور می‌شود. این نوع چیدمان بحث، اهمیت خودسازی را در عرصه سیاسی به ما می‌رساند. در ادامه ایشان به مسائل اقتصادی و دانش بنیان کردن تولید اشاره و آن را تبیین کردند، سپس مسأله فعالیت های دولت را بررسی و نکاتی را تذکر دادند و به سیاست خارجی دولت و مسأله مذاکرات نیز اشاراتی داشتند. همچنین ایشان به مسأله فرهنگ و لزوم کار جهادی و هوشمندانه در عرصه فرهنگ اشاره کردند و در انتهای سخنانشان نیز به مظلومیت کشورهای منطقه از جمله فلسطین و یمن اشاره کردند.

مذاکرات

رهبر معظم انقلاب در همین دیدار در رابطه با مسائل دیپلماسی چند نکته را متذکر شدند. یکی اینکه نباید معطل مذاکرات بمانید و مسائل کشور را به مذاکرات گره بزنید که تا کنون اینگونه نیست ولی نکته دیگری را متذکر شدند که برخی از حساسیت ها در همین نقطه است. ایشان اینگونه بیان فرمودند که «هیئت مذاکره‌[کننده‌]ی ما بحمدالله در مقابل زورگویی‌های طرف مقابل و زیاده‌خواهی‌ها مقاومت کرده و به توفیق الهی، بدون تردید مقاومت هم خواهد کرد» و برخی از منتقدان روی همین مسأله که مبادا تیم مذاکره کننده امتیازی بدهدحساس شدند زیرا اخباری شنیده شده که برای توافق مثلا نیاز است که برخی نهادها مانند سپاه محدود شوند و نه گفتن محکم تیم مذاکره کننده در مقابل این نوع خواسته ها منتقدان را به سخن وا داشته است.

درباره اصل سیاست احیای برجام منتقدین حرف هایی دارند که قابل توجه است و ادامه دادن این سیاست کار را به جایی رسانده که بانیان وضع موجود جری شدند و در روزنامه جمهوری نوشته اند: «اگر می‌خواهید صادق باشید، وقتی می‌بینید نمی‌توانید مذاکرات را به نتیجه برسانید، از کسانی که در این زمینه تجربه‌ای موفق دارند کمک بگیرید. آنها هم فرزندان همین آب و خاکند»! همچنین جدای از اصل این سیاست، برخی از افراد در روند مذاکرات نیز انتقاداتی به متن جدید مذاکرات وین دارند؛ برای مثال می‌گویند «آمریکا تعهد و تضمین نداده است که تحریم‌های رفع‌شده را دوباره وضع نکند، بلکه آمریکا در این توافق مجاز است ملت ایران را تحریم مجدد کند و صرفا به‌شرط پایبندی کامل ایران به برجام، به سرمایه‌گذاران، ۳۶۵روز فرصت داده است که از ایران خارج شوند» که در این فرض، مذاکرات چیزی نیست جز کوبیدن آب در هاون!

منتقدان اینگونه ابراز نگرانی می‌کنند که «این اقدامات تاسف‌بار ناشی از آن است که مسئولین اصلی مشغول در مذاکرات فعلی وین-یعنی مسئولین کمیته‌های هسته‌ای، تحریم، تصمیم کمیسیون مشترک و ضمیمه بازاجرا- عینا همان مسئولین اصلی تیم مذاکراتی آقای ظریف هستند. به‌طوری که کمیته هسته‌ای به آقای بقایی و کمیته تحریم به آقای سادات‌میدانی و دو کمیته تصمیم کمیسیون مشترک و نیز ضمیمه بازاجرا به آقای صابری انصاری سپرده شده است» و این نکته قابل پذیرش است؛ زیرا نه فقط در این بخش بلکه در سایر مسئولیت ها نیز بسیاری از مسئولان دولت قبل ابقاء و یا هنوز تغییر نکرده اند که علت بسیاری از ناکامی ها نیز می‌تواند همین باشد.

تفرقه

دشمن برای اینکه کشور ما پیشرفت نکند سعی دارد دائما ما را با مسائل فرعی سرگرم کند. یکی از شکاف هایی که دشمن از ابتدای انقلاب روی آن حساب باز کرده بود و از آن استفاده می‌کرد، مسأله قومیت ها و اصطلاحا پان ایرانیسم بود. امروز نیز پس از حمله یک شخص وهابی که افغانستانی ازبک تبار هم بود به سه طلبه در حرم امام رضا علیه اسلام، دشمن از همین بعد استفاده کرد و سعی داشت بین ایرانیان و افغانستانی ها اختلاف بیندازد و کشور را درگیر این مسأله کند ولی فعالیت های نمادین خوبی صورت گرفت و آخرین آن را در همین قم شاید بتوان افطاری وحدت بر سر مزار شهدای مدافع حرم در بهشت معصومه دانست.

برای رفع این مشکلات، شیعیان و سنی‌ها گروه‌های افراطی را از خود جدا کردند و کارهای آنان را گردن نمی‌گیرند. شیعیان جریان شیرازی و سنی‌ها وهابیت را از خود نمی‌دانند و رفتار آنان را محکوم می‌کنند و قاتل افغانستانی نیز وهابی بوده که سنی‌ها نیز با آنان مشکل دارند؛ همچنین اعلام برائت بزرگان اهل سنت و حتی عبدالحمید هرچند دیر، مؤید این ادعا است. از طرفی دشمنان سعی داشتند چهره شهدای طلبه را تخریب کنند و این عمل زشت آن وهابی را یک تسویه حساب شخصی بیان کنند تا از اجر شهدا کم شود اما کسانی که آن بزرگواران را می‌شناختند، این سخنان را باور نمی‌کنند و وظیفه دارند روشن گری کنند تا اگر ذهنیت بدی برای کسی درست شده، برطرف گردد.