لزوم تبیین جنایت وهابیت در بقیع و خطر آن بر جهان و بشریت

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، فرقه وهابیت، بر فتوا و دستوراتی استوار است که عالمان وهابی، تحت عنوان حکم اسلامی صادر می‌کنند و لیدر اصلی این ستون «محمد بن عبدالوهاب» جد اعلای «آل شیخ» مفتی اعظم عربستان سعودی است که با نظرات غیر شرعی خود، اکثر مسلمانان را کافر و مال و ناموس آنها را بر پیروان خود مباح ساخت.

وهابیت تکفیری که کینه، دشمنی و حقد آنان با دین مبین اسلام و ائمه اطهار(ع) بر کسی پوشیده نیست، برای از بین بردن معارف ناب و حقّه اهل بیت(ع) و کوتاه کردن دست مردم از دامان آنان، از هیچ اقدامی فروگذار نکردند، در سال ۱۳۴۴ هجری قمری که مصادف با ۱۳۰۶ هجری شمسی است، اتفاقی جانکاه و جنایتی عظیم را رغم زدند که قلوب مسلمانان و عاشقان اهل بیت عصمت و طهارت(ع) را به آتش کشیدند.

در آن روز وهابیت تکفیری در حرکتی جنون آمیز و برآمده از جهل و گمراهی، همانند لشکر ابره به قبرستان بقیع هجوم برده و قبرستان بقیع و حرم امامان شیعیان در بقیع را تخریب کرد.[1] البته این گونه اقدامات وحشیانه وهابیت مسبوق به سابقه بوده و در حمله نخست آنان که در سال‌های ۱۲۱۸ تا ۱۲۲۱ هجری قمری اتفاق افتاد، پس از مدت یک سال و نیم محاصره و ایجاد قحطی در مدینه، وارد شهر شده و به جز حرم پیامبرگرامی اسلام (صلّی الله علیه و آله و سلم) دیگر بارگاه‌ها را از بین بردند.[2]

بدون شک پشت پرده این گونه فتنه‌ها به استعمارگرانی ختم می‌شود که منافع خود را در تفرقه و از بین بردن امت اسلامی می‌بینند و برخورد دوگانه و مزورانه وهابیت با حرم‌های علمای بزرگ خود و دیگر اماکن موجود در نقاط مختلف جهان که با وجود اینکه از نظر آنان، وجود چنین اماکنی نماد شرک تلقی می‌شود و باید منهدم گردند؛ اما کاری با این امان نداشته و ایرادی به آنها وارد نمی دانند؛ چراکه اماکنی مثل: قلعه «کعب الاشرف یهودی» و یا قلعه «مرحب» در منطقه خیبر، وجود دارند که نه تنها تا هنوز آنها‍‌ را تخریب نکرده‌اند؛ بلکه به عنوان آثار باستانی از آنان محافظت می‌کنند.

وهابیتی که در سال ۱۳۴۴قمری با اتکاء به فتوای ۱۵ تن از مفتیان مدینه، بر ممنوعیت اجماعیِ ساختن بنا بر روی قبور و لزوم تخریب و ویران کردن اماکن و بقعه‌های بقیع حکم داد، چگونه است که حکم به حرمت تخریب قبور افرادی مثل خالدبن ولید می دهد و تخریب کنندگان این گونه قبور را مشرک می داند؟

دوگانگی جواز تخریب بقعه های بقیع و هر آنچه متعلق به اسلام و شیعیان است و حرمت تخریب قبور افرادی مثل خالدبن ولید، معاویه، بخاری، ابوحنیفه، شافعی و دیگر قبورِ از این قبیل افراد، چگونه قابل جمع و قابل توجیه و تبیین است؟

متأسفانه تفکر و اندیشه ضاله وهابیت امروزه نیز در برخی از مناطق جهان همچنان وجود دارد و با وجود رفتارها و جنایت‌های آنان در قبرستان بقیع و تخریب قبور، آن هم با سخنان نادرست و استدلال‌های غلط و غیرشرعی، در حال تلاش برای جمع آوری پیروان و پویایی و عرض اندام است و لازم است تا حوزه‌های علمیه، علما و مراکزی که به صورت تخصصی در این زمینه ها فعالیت دارند، نقش موثر و بیشتری ایفا کنند تا ضمن بیان مسائل تاریخی، به استدلال های سست و بی منطق آنان پاسخ داده و از حیث فقهی و کلامی نیز به روشنگری و تبیین بیشتر بپردازند.

باید به‌طور خاص، در رسانه‌ها و فضاهای مجازی، ضمن پاسخ منطقی و مستدل به شبهات وهابیت، به تشریح و تبیین جنایات آن‌ها در صدسال اخیر پرداخته شود تا گوشه هایی از جنایات، پلیدی، تحجر و عقب ماندگی های آنان از عقل و منطق را بر همگان نمایان شود.

بدون شک ریشه کنی چنین افکار و عقایدی، نه تنها به نفع اسلام و مسلمین؛ بلکه به منفعت کل جهان و بشریت است و اگر در مقابل این فرقه ایستادگی و مقاومت نشود، یقیناً در آینده‌ای نه چندان دور، تمام جامعه بشری را گرفتار مصیبت خواهد کرد؛ چراکه این فرقه، ابزاری در دست سیاست‌های استعماری کشورهای جهان خوار و استعمارگری همچون انگلیس، آمریکا و صهیونیسم غاصب است که حیات آنان در استعمارگری و غارت است و به منزله ساربانی می مانند که هرجا بخواهند شتر خود را می خوابانند و از اطاعت و همراهی آن بهره برداری و منفعت کسب می کنند.

سعید چراغی

[1] . تاریخ مکه، ص۵۸۷.

[2] . عجائب الآثار، ج۳، ص۹۱.