دریافت برخی از مبانی دینی از قرآن بعضاً سخت اما امری ممکن است
به گزارش خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا، حجت الاسلام والمسلمین سید سجاد ایزدهی عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در نشست نقد کتاب «سیاست و حکمرانی قرآنی» نوشته حجت الاسلام منصور میراحمدی که قبل از ظهر امروز در سالن جلسات پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی و به صورت مجازی برگزار شد اظهار داشت: دریافت برخی از مبانی دینی از قرآن کریم در عین حال که بعضاً سخت است؛ اما امری ممکن است؛ لذا توقع و انتظار این که بشود از سوره های قرآن، سیاست و بحث حکمرانی قرآنی را از قرآن استخراج کرد مقداری سخت باشد؛ اما باید این مسیر را طی کنیم تا نتیجه حاصل شود.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی ابراز کرد: مدعای کتاب سیاست و حکومت قرآنی امری معلوم است و من در ادامه چند نکته را خاطرنشان می کنم.
وی در ادامه افزود: عنوان کتاب «سیاست و حکمرانی قرآنی» علی رغم اینکه گویا است؛ اما به نظر می رسد که مقداری رهزن است؛ چرا که حکمرانی طبیعتاً اختصاص به سیاست ندارد و حکمرانی می تواند در حوزه های مختلفی نیز جلوه کند.
حجت الاسلام والمسلمین ایزدهی خاطر نشان کرد: وقتی حکمرانی قرآنی گفته میشود، طبعاً مراد ما در اینجا حکمرانی سیاسی است و حکمرانی به معنای سیاست نیست و شاید بهتر بود به جای این عنوان کتاب، می گفتیم «حکمرانی سیاسی در قرآن» تا مقداری عنوان گویاتر باشد.
وی در ادامه افزود: نکته ای که در بحث هدایتگری وجود دارد این است که هدایتگری، هدیً للمتقین است و به نظر میرسد که حکمرانی، اختصاص به افراد خاصی نداشته باشد؛ لذا نسبت هدیً للمتقین با حکمرانی که لازمه آن شمول و عموم است اگر مقداری روی آن تأمل می شد بهتر بود.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در ادامه نقد خود به این کتاب اظهار داشت: سه فصلی که در کتاب آورده شده است عمدتاً به گزاره ها پرداخت کرده و شاید بهتر بود تا بیشتر از هر چیزی نسبت، تناسب و ارتباط بین گزاره ها مد نظر قرار می گرفت تا آن فرآیندها شکل بگیرد.
حجت الاسلام و المسلمین ایزدهی ابراز داشت: اگر مراد از ارزش ها در آموزه های دینی که در کتاب آورده شده است اخلاق باشد، طبیعتاً معنای آن غیر از آن چیزی است که در این کتاب ذکر شده است؛ چرا که معنای ارزشی که در اینجا آورده شده است، ارزش های آن پیشینه ای است که عمدتاً احکام بر آن مبتنی است؛ درحالی که عمدتاً اینگونه نیست که فقه ما مبتنی بر اخلاق باشد؛ لذا تلازمی بین این دو برقرار نیست.
عضو هیأت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در پایان گفت: شاید می شد به برخی از مسائلی که در این کتاب و در حوزه های مختلف به آنها پرداخته شده است موارد دیگری در آن گنجانید تا سبب تکمیل شدن مباحث شود.
وی در ادامه افزود: در قسمت دوم کتاب که با عنوان ساخت فرهنگی آمده است و به ضوابط حاکم بر حکمرانی پرداخته شده است نیز به نظر می رسید که اگر این قسمت نیز مقداری دقیق تر و شفاف تر بیان می شد بهتر بود.