شهید محلاتی؛ از شوق شهادت با لباس روحانیت تا سفارش نسبت به ولایت

به گزارش خبرنگار سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، فضل الله مهدی زاده محلاتی فرزند حاج غلامحسین در ۱۸ تیرماه سال ۱۳۰۹ هجری شمسی در خانواده‌ای کشاورز و مذهبی در محلات به دنیا آمد.

پدر و مادر با ایمان و پرهیزگارش در حالی که از نعمت سواد بی بهره بودند هرگز چنین حدس نمی زدند که روزی فرزند آنها در سرنوشت ایران اسلامی و امت مسلمان نقش بزرگی ایفا کند و در ساختن جامعه بزرگ اسلامی سهیم باشد و تا آنجا پیش رود که نخستین حج ابراهیمی و محمدی ایران اسلامی در سال ۱۳۵۸ با مسئولیت وی و همرزم بزرگوارش حجت الاسلام و المسلمین انواری برگزار شود.

پدر و مادرش فضل الله را در شش سالگی به مدرسه به نام «مدرسه میرزا» که از نوع مکتب خانه های قدیم بود سپردند مدیر مدرسه مردی با سواد و متدین بود که در تربیت صحیح بچه ها می کشید و آنها را به شیوه ای اسلامی پرورش می داد.

با اصرار عمویش پدر فضل الله راضی می شود و با دلی پر شور و علاقه ای سرشار در سال ۱۳۲۴ هجری شمسی در سن ۱۵ سالگی در حالی به شهر مقدس قم رهسپار می گردد که هنوز چند ماهی از ورود آیت الله بروجردی به قم نگذشته است.

او در یکی از وجه های مدرسه فیضیه سکونت می گزیند و با جدیت کامل به تحصیل علوم دینی مشغول می‌شود و از محضر استادان و علمای بزرگوار کسب فیض می‌نماید شهید محلاتی در ایام تحصیل دانش و تهذیب نفس به مسائل اجتماعی و سیاسی اسلام نیز سخت علاقه داشت و خود را نسبت به آن مسئول می دانست مبارزه با مفاسد اجتماعی و طاغوت زمان را از وظایف خود شمرده بود و در راه احیای این فکر در میان علمای اسلام و همگام سازی آنها تلاشی طاقت‌فرسا و قابل تحسین داشت.

مبارزات:

بزرگترین ویژگی این شهید بزرگوار روحیه مبارزات ای وی می باشد سراسر زندگی پر از جوش و خروش بود و این درسی بود که از عالمان بزرگ شیعه آموخته که اینکه حوزه های علمیه شیعی با سابقه درخشان تاریخ از پایگاه پیوند علم و تقوا جهاد و مبارزه است.

مجاهد نستوه شهید محلاتی از ابتدای نهضت اسلامی ایران همگام با امام خمینی رحمة الله علیه در مبارزات علیه رژیم ستم شاهی شرکت داشت و در گسترش اهداف رهبر انقلاب و پخش سخنان و اعلامیه های آن مرجع عالیقدر سر از پا نمی شناخت.

بعد از حادثه دلخراش حمله مزدوران رژیم به مدرسه فیضیه در سالگرد شهادت امام صادق و ضرب و شتم طلاب و روحانیان و مجروح و شهید کردن عده‌ای از آنها امام اعلامیه معروف و پرحرارت شان را در ۱۳ فروردین ماه سال ۱۳۴۲ در جواب به تلگراف تسلیت علمای تهران خطاب به آقای سید علی اصغر خویی صادر نمود و شخص شاه را با جمله هایی از قبیل «شاه دوستی یعنی غارتگری، شاه دوستی یعنی تجاوز به احکام اسلام و...» مورد حمله قرار داد.

شهید محلاتی از آن روز تا پیروزی انقلاب اسلامی لحظه ای از پا ننشست و در این را بارها به زندان افتاد و شکنجه ها دید و تبعید ها کشید بارها به خانه‌شان ریختند و تفتیش کردند و اذیت نمودند همسر گرامی ایشان در این باره می‌گوید:
از اول زندگی مان که من یاد دارم حدود پانزده و شانزده بار ایشان زندان رفتند از پنج روز شروع شده تا پانزده روز، بیست روز، دو ماه، چهار ماه؛ در خاطرم هست که ساواکی ها معمولاً شب ها می ریختند.

صدای انقلاب:

در آبان ماه ۱۳۵۶ آیت الله سید مصطفی خمینی فرزند برومند امام به نحو مشکوکی در گذشت، مردم مسلمان ایران از آنجا که دست ناپاک رژیم پهلوی را در پس این حادثه دلخراش می‌دیدند با برگزاری مجالس متوالی در تهران، قم و شهرستان‌های دیگر انزجار خود را از رژیم پهلوی و حمایت شان را از مرجع عالیقدر شیعه که در تبعید به سر می برد ابراز داشتند.

روز ۱۷ دی ماه ۱۳۵۶ در سالروز کشف حجاب اجباری مقاله‌ای با عنوان« ایران و استعمار سرخ و سیاه» به نام مستعار احمد رشیدی مطلق در روزنامه اطلاعات منتشر گردید که در آن به مرجع بزرگوار امت و روحانیت اسلام به طور وقیحانه توهین شده بود این ماجرا کاسه صبر و بردباری مردم ستمدیده ایران را لبریز از خشم کرد و به این ماجرا حوادث مهمی چون اربعین شهدای قم، شهدای تبریز و جهرم ، ۱۷شهریور، ۱۳آبان را به دنبال داشت.

جریان‌های سرنوشت‌ساز یکی پس از دیگری با هدایت های پیامبرگونه رهبر عظیم الشأن انقلاب امام خمینی به وقوع می پیوست و انقلاب اسلامی به پیروزی نزدیک تر می شد.

دوازدهم بهمن ۱۳۵۷ امام وارد ایران شد و تا ۲۲ بهمن ماه انقلاب اسلامی به پیروزی رسید باز هم شهید محلاتی در مشکلات و سختی ها چون بازوی توانا برای امام در خدمت اسلام انقلاب و مردم بود لحظه که شاید برای بیشتر مردم ایران فراموش ناشدنی است و شیرینی آن همه تلخی ها و مصیبت ها را به فراموشی سپرد زمانی است که ایستگاه رادیو به دست مردم به تصرف درآمد و صدای انقلاب از این رسانه جمعی به گوش ملت رسید.

روزنامه اطلاعات در روز دوشنبه ۲۳ بهمن اینگونه نوشت:
با آغاز پخش صدای واقعی ملت ایران از رادیو و در پی پخش سرود «ای ایران، ای مرز پر گهر» صدای گوینده رادیو در فضای انقلابی ایران چنین طنین انداز شد:
«اینجا تهران است، صدای راستین ملت ایران، صدای انقلاب»
آری، گوینده این جملات غرورآفرین کسی نیست جز شهید فضل الله محلاتی.

پس از پیروزی انقلاب:

شهید محلاتی پس از پیروزی انقلاب نیز با وجود سن بالا همچون سربازی پرتلاش در خدمت امام و امت بود و مسئولیت های خطیری راعهده دار شد.

ویژگی های اخلاقی:

عشق به امام خمینی، خوش رفتاری،ساده زیستی و شیدای شهادت از مهمترین ویژگی های شهید محلاتی است چنانکه مقام معظم رهبری آیت الله العظمی خامنه ای در این رابطه می فرماید: به قدری ایشان به امام علاقه داشت و اعتقاد به نظرات امام داشت که هر موقع امام یک چیزی را بیان می‌کرد مثل یک امر تعبدی برایش لازم الاجرا بود، اعتقاد و ارادت ایشان به امام به نظر من یکی از عوامل تحرک مستمر و خستگی ناپذیر ایشان بود، متقابلاً امام هم به ایشان علاقه داشتند.

آخرین پرواز:

شهید فضل الله محلاتی روز پنجشنبه نخستین روز اسفند ماه سال هزار و ۶۴ قبل از حرکت به وسیله آقای کرمی به فرودگاه پیام رساند که هواپیما را نگه دارید من حتما می آیم، به ایشان می گویند ظاهراً یک هواپیمای دیگر یک ساعت بعد پرواز می کند شما با آن بروید که شهید محلاتی می گوید من با همین هواپیما می آیم، آری شهید محلاتی با این هواپیما به سوی کوی دوست و ملکوت اعلا پرواز گرد و روانه آسمان قدس شد.

درحالی که با هواپیمای مسافربری متعلق به شرکت هوایی آسمان عازم اهواز بودند در نزدیکی شهر اهواز از سوی دو فروند از جنگنده های متجاوز عراقی هدف حمله قرار گرفتند و در منطقه ویسی در ۲۵ کیلومتری شمال اهواز با سقوط هواپیمای شان به شهادت رسیدند از آنجا که این گروه عازم جبهه های نبرد حق علیه باطل بودند و در جمع آنان تعداد زیادی از علما و روحانیان مبارز به درجه رفیع شهادت نایل آمدند این روز به روز «روحانیت و دفاع مقدس» نامگذاری گردید تا بدین وسیله همه ساله از مجاهدات خستگی ناپذیر این پاسداران راستین اسلام و انقلاب قدردانی گردد.

وصیت نامه:

شهید محلاتی مرگ و جهان دیگر را همیشه در نظر داشت در آخرین وصیت نامه اش در مرداد ماه ۱۳۶۴ خدا به فرزندانش نوشته است: سه چیز را اگر نداشته باشید من از شما نمیگذرم از شما راضی نخواهد بود الله، قرآن و امام.

آری، شهید محلاتی همچون پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بارها مردم را به امر مهم ولایت سفارش نمود.

او آرزو داشت با لباس روحانی شهید و با همان لباس هم به خاک سپرده شود و بدین جهت در لحظات بحرانی و شرایط سخت هم لباس روحانی اش را به تن داشت و در آخر با همان لباس و قبای نویی که پوشیده بود شهید شد اما پیکرش طوری بود که نمی شد غسلش داد و با همان لباس دفن شد و به آرزویش رسید.