بیانیه اساتید و نخبگان بسیجی خواهر حوزه علمیه قم به مناسبت روز عفاف و حجاب
اساتید و نخبگان بسیجی خواهر حوزه علمیه قم به مناسبت روز ملی عفاف و حجاب بیانیه ای صادر کردند.
به گزارش سرویس حوزه و روحانیت خبرگزاری رسا، اساتید و نخبگان بسیجی خواهر حوزه علمیه قم به مناسبت روز ملی عفاف و حجاب بیانیه ای صادر کرد که به شرح ذیل است:
بسم الله الرحمن الرحیم
یا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لِأَزْواجِکَ وَ بَناتِکَ وَ نِساءِ الْمُؤْمِنینَ یُدْنینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلاَبِیبِهِنَّ ذلِکَ أَدْنی أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَ کانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحیما : ای پیامبر! به همسرانت و دخترانت و همسران کسانی که مؤمن هستند بگو: چادرهایشان را بر خود فرو افکنند [تا بدن و آرایش و زیورهایشان در برابر دید نامحرمان قرار نگیرد.] این [پوشش] به اینکه [به عفت و پاکدامنی] شناخته شوند نزدیک تر است، و در نتیجه [از سوی اهل فسق و فجور] مورد آزار قرار نخواهند گرفت؛ و خدا همواره بسیار آمرزنده و مهربان است.(احزاب/۵۹)
نیم نگاهی به تاریخ زندگی بشر، گویای آن است که در هر دوره و در هر قوم و فرهنگی، حجاب وجود داشته‌است، هر چند در فرهنگ‌های گوناگون، تحولاتی در شکل آن پدید آمده است. حجاب پس از ظهور اسلام و نزول آیات حجاب از ضروریات دین بوده و فقهای عزیز و طلایه‌داران دوران غیبت و پاسداران احکام دین، همگان به احکام حجاب پرداخته اند.
امامین انقلاب از همان دوران شکل‌گیری نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران تا امروز، فرهنگ حجاب و عفاف را یکی از اصول اولیه و ریشه‌دار حاکمیت اسلامی دانسته و بر گسترش و تعمیق آن اصرار داشته‌اند و به همین دلیل است که امروز عروسک‌های خیمه‌شب‌بازی و ملیجک‌های بوق‌های تبلیغاتی به عیان و با صراحتی تمام، مبارزه با حجاب و عفاف را مقابله با نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و راهی برای براندازی بیان می‌کنند.
بیست و یکم تیرماه یادآور حادثه‌ای است که در آن زن و مرد و کوچک و بزرگ در مقابل ره‌آورد تفکر شوم لیبرالیسم غرب با خمیر مایه دیکتاتوری قد بر افراشتند و در پاسخ به ندای دین، به میدان آمدند و با حمله خونبار مزدوران رضا خان میرپنج در مسجد گوهرشاد مواجه شدند. آنان به جماعت عظیمی که در جوار امام رئوف علیه‌السلام در اعتراض به کشف حجاب متحصن بودند یورش برده و عده ای را به خاک و خون کشاندند.
اساتید و نخبگان بسیجی حوزه علمیه خواهران قم با گرامیداشت یاد و خاطره شهدای این واقعه و همه شهدایی که در وصیت‌نامه خود به عفت ورزی و حجاب، دعوت نمودند، نکاتی چند را یادآور می‌گردد:
۱- عفاف و حجاب تمام جامعه را در برمی‌گیرد نه فقط زنان را! زیرا مردان نیز با پاسداری از حریم خانواده خود و رعایت عفاف در تمامی ابعاد اعم از رفتارهای فردی، اجتماعی، خانوادگی و شغلی، نقش مهم و تأثیرگذاری در این عرصه دارند.
۲- آنچه امروز به عنوان ره‌آورد غرب و الگوی زندگی هالیوودی معرفی می‌گردد، حاصل تفکر شکست خورده لیبرالیسم است که صدای خرد شدن استخوانهایش در این ایام بیش از پیش به گوش می‌رسد و غرب سرشکسته از این مکتب و تفکر خویش، سراسیمه در جستجوی راهی نجات بخش می‌گردد ، آثار این تفکر را در آمارهای مختلفی پیرامون تجاوز به عنف و قتل و بحران خانواده و ... نمایان است، این رویه به حدی ویرانگر بوده که دانشمندان و متفکران لیبرال هم در بازتاب‌های این مکتب مستأصلند، حال جای بسی شگفتی است که عده‌ای در عرصه‌های مدیریتی زنان کشور اسلامی ایران همچنان چشم به قبله خود دوخته اند!
۳- جهان غرب و دشمنان اسلام با برنامه‌ریزی، سعی در محو و بی‌ارزش جلوه دادن مبانی اسلام ناب دارند و با ارائه مباحثی همچون حجاب‌هراسی، منع حجاب اجباری و ترویج مظاهر بی‌عفتی، بی‌بند و باری و بدحجابی و کمرنگ نمودن نمادهای فرهنگ اسلامی و سایر مظاهر دینی در جامعه ایرانی می‌کوشند تا به هنجارشکنی در جامعه اسلامی بپردازند. تبلیغ و ترویج همجنس‌گرایی، ازدواج سفید، چهارشنبه‌های سفید، کشف حجاب دسته‌جمعی و ... نمونه‌هایی مشهود از تلاش‌های مذبوحانه‌ای است که در راستای گسترش و افزایش فساد و فحشا، به‌خصوص در بین نسل جوان صورت می‌گیرد که اگر در این خصوص اقدامات مستمر، هماهنگ و برنامه‌ریزی‌شده صورت نپذیرد، آثاری مخربی به دنبال خواهد داشت.
۴- بایسته است همه نهادها و سازمان‌های دولتی و خصوصی (وزرات فرهنگ ارشاد، شورای عالی انقلاب فرهنگی، کمیسیون فرهنگی مجلس شورای اسلامی، صدا و سیما، سازمان تبلیغات اسلامی، شورای سیاست‌گذاری ائمه جمعه و ائمه جماعات، نیروی انتظامی و قوه قضائیه و ...) از طرح‌های فرهنگی مرتبط با حجاب و عفاف حمایت همه‌جانبه نمایند.
۵- از نمایندگان مجلس شورای اسلامی خصوصا کمیسیون فرهنگی آن انتظار می‌رود احیاء قوانین مرتبط با حجاب و عفاف و نیز پیگیری اجرای آن در ارگان‌ها و سازمان‌های مختلف دولتی و خصوصی را در دستور کار خود قرار دهند.
۶- برخورد جدی با بدپوش‌هایی که مروج بی‌حیایی و بی‌عفتی در سطح جامعه هستند، امری لازم و ضروری است.
اساتید و نخبگان بسیجی حوزه علمیه خواهران قم ضمن قدردانی از موضع‌گیری علما و مراجع انقلابی نسبت به نابه‌سامانی‌های اجتماعی از ایشان درخواست دارد به منظور کاهش مصادیق ترویج فساد و فحشا در جامعه، نقش راهبردی خود را در این زمینه ایفا نمایند و با حفظ وحدت در موضع‌گیری و حمایت همه‌جانبه از عملکرد گروه‌های فعال و نهادهای ذیربط با موضوع امر به معروف و نهی از منکر اعم از نیروی انتظامی، قوه قضاییه و ستادهای امربه معروف ونهی از منکر به اجرایی و عملی شدن قانون رسمی حیا و عفاف و اصلاح این امر در سطح جامعه سرعت بیشتری بخشند.
«بسیج اساتید و نخبگان حوزه علمیه خواهران استان قم»
ارسال نظرات
نظرات بینندگان
بر خلاف تصور غلطی که در بین عموم رواج پیدا کرده، چنین تلقی می‌شود که واقعه خونین گوهرشاد، اعتراضی بر حکم کشف حجاب رضاخانی بوده. این در حالی است که قانون کشف حجاب در ۱۷ دی ماه تصویب شد. بست‌نشینی مردم مشهد در مسجد گوهرشاد در اعتراض به قانون متحدالشکل شدن لباس بود.
مرحوم محمد تقی بهلول در بخشی از خاطراتش در برخورد با یکی از خدام حرم رضوی نقل می‌کند:« به من گفت: اسم من نواب احتشام رضوی است، سر کشیک پنجم آستانه هستم و تا دو ماه قبل عمامه داشتم، گفتند که شاه دستور داده خدّام باید کلاهی شوند لذا من هم کلاهی شدم، ولی فکر می کردم فقط سخن از یک کلاه است، نمی دانستم زیر این کلاه، چه کلاه ها بر سر ما خواهند گذاشت. حالا دیگر امروز می خواهم توبه کنم».
آیت الله سید احمد زنجانی نیز در کتاب الکلام یجر الکلام می‌نویسد:« امّا ستم‌هاى جانى رضاشاه پهلوی؛ آن هم داستان دراز دارد. از آن جمله نيز اندكى از بسيار به ما رسيده؛ از جمله، قصّه كشتار و خونريزى مسجد گوهرشاد بود كه در بدو اجراء كلاه شابکه اتّفاق افتاد. خلاصهٔ آن، آن كه او براى چه منظورى فاسد يا صحيح، قانونى به اسم اتّحاد شكل از مجلس در سنه ۱۳۴۷ (ق) بين جمادي و رجب گذرانيد؛
ولى اين قانون با اينكه نفعى بر مملكت نداشت، امّا خيلى بر دولت گران تمام شد؛ چون مأمورين اجراء آن بر مردم، بسيار آزار و اذيت كردند. اوّل، كلاه لبه دار كه در يك طرف آن، لبه‌ای مانند آفتاب گردون داشت كه به آن، كلاه پهلوى نام نهاده بودند بر سر مردم گذاشتند. همين كه اين كلاه به زور و جبر بر سر مردم رفت، اين دفعه نقشه عوض شد [و] كلاه پهلوى تبديل به كلاه شابکه گرديد.
روز چهارم ربيع الأوّل سنه ۱۳۵۴، عمّال دولت از وزرا و وكلاء مجلس و غيره، آن را عملى كردند كه تا جاده براى ديگران صاف گردد؛ ولى صاف نگشت. مردم در زير كاسه، نيم كاسهاى می‌ديدند و می‌فهميدند كه اين كلاه، بر سر ايشان گشاد است. حضرت آقاى حاج آقا حسین قمّى كه شخصى پارسا و از مراجع تقليد و مورد وثوق اهالى مملكت است، در اواخر ماه، نامبرده از مشهد، به قصد ملاقات شاه حركت كرد که شاه را از عواقب بد و توالى فاسده اين كار بياگاه‌اند. شاه او را نپذيرفت و بلكه دور منزل او در زاويهٔ حضرت شاهزاده عبدالعظيم مأمور گذاشت كه ملاقات با او محدود بشود.»