برخورد قاطع قوه قضاییه با برهم‌زنندگان امنیت اجتماعی مطالبه ملت ایران است

اشاره: مغالطه‌گران منطق‌خوان حوزوی که از روز اول آشوب با اسم رمزی خاص و با بهانه‌های واهی عقده‌های خود را به روی صفحه سفید رسانه‌ها رساندند، عاقبت و آخرتی که سال‌ها درباره آن در کلاس‌های اخلاق می‌شنیدند و می‌گفتند را سیاه کردند. یکی به مغالطه پرداخت و تحریف کرد حتی ابن ملجم را بخشیده شده نشان داد و دیگری حکم اعدام را مجازاتی برای محاربه ندانست و آن یکی شأنیت قوه قضاییه برای تعیین مصداق محارب را نادیده انگاشت و دیگری در اصل محاربه شک وارد ساخت. گویی اگر می‌گفتند آقایان بیایید کرسی‌های نظریه پردازی برای حکم محارب راه بیندازید، کسی نمی‌آمد؛ اما با فراخوان رسانه‌های ضد انقلاب، به نظریه پردازی‌‎های نو و جدید پرداختند!

از این رو خبرنگار سرویس سیاسی خبرگزاری رسا به سراغ حجت‌الاسلام محمد ملک زاده، عضو هیئت علمی پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی رفت تا به وی درباره ابعاد مطالبه عمومی برای پیگیری و اجرای قاطع احکام اغتشاشگران و آشوبگرانی که با اخلال در نظم عمومی، رعب و وحشت در دل مردم انداختند، گفت‌وگو کند.

رسا ـ اهداف اغتشاشگران و فعالیت‌های آن‌ها در اتفاقات اخیر را چطور ارزیابی می‌کنید؟

با وجود گذشت بیش از دو ماه از اغتشاشات اخیر، همچنان برخی از افراد که گویا اساساً اطلاع صحیحی از وقایع اطراف خود ندارند تلاش می‌کنند دلیل بروز این اغتشاشات را مشکلات اقتصادی، فقر و گرانی معرفی کنند. البته تردیدی نیست که مشکلات اقتصادی وجود دارد. مردم از این مشکلات رنج می‌برند و مسئولان نظام هم به رغم تمام کارشکنی‌ها و دشمنی‌ها باید با همه توان در رفع این مشکلات بکوشند.

اما معرفی عامل اقتصادی به عنوان عامل اصلی در وقایع اخیر یک آدرس کاملاً غلط است؛ در طول مدت بیش از دو ماهی که از اغتشاشات می‌گذرد، جماعت اندک اغتشاشگر به ویژه هدایت کنندگان آنها تاکنون هیچ شعار اقتصادی نداده‌اند؛ خواسته‌های این جماعت که از همان ابتدا با برهنه شدن و آتش زدن قرآن و مساجد همراه بود به قدری سخیف و تنفرآمیز بود که ملت ایران فوراً صفوف خود را از این جماعت جدا کردند. جا دارد کسانی که گاه و بیگاه بیانیه‌هایی در دفاع از بازداشت شدگان اغتشاشات اخیر صادر می‌کنند قبل از آنکه قوه قضاییه را متهم کنند ابتدا خوب ماهیت اغتشاشگران و خواسته‌ها و عملکرد آنان را درک کنند بعد به دفاع از عملکرد آنان بپردازند.

مطمئناً درخواست بخشش عاملان اصلی اغتشاش و ناامنی و به شهادت رساندن نیروهای مدافع امنیت با حکم الهی سازگار نیست و ملت ایران نیز همچنانکه بارها اعلام کردند خواستار قاطعیت قوه قضاییه در برخورد با مخلان امنیت اجتماعی هستند.

رسا ـ چه کسانی و به چه علت علیه این خواست عمومی جهت برخورد قاطعانه قوه قضاییه با آشوبگران ایستاده‌اند؟

متأسفانه برخی از هجمه‌ها علیه قوه قضاییه از سوی افرادی در کسوت روحانیت و منتسبان به حوزه علمیه قم انجام می‌شود؛ واقعیت این است که ملت ایران از افرادی که در کسوت روحانیت هستند -یعنی کسانی که وظیفه دارند در برابر مهاجمان به دین خدا و ارزشهای اسلامی بایستند- انتظار ندارند از بازیگران یک گروهک تروریستی ضد خلق، اغتشاشگران و حمله کنندگان به جانها و اموال و نوامیس مردم و توهین کنندگان به مقدسات دینی دفاع کنند.

برخی از این افراد بعضاً در کسوت روحانیت ادعا می‌کنند که جمهوری اسلامی صدای اعتراض مردم را نمی‌شنود. این ادعا عیناً تکرار همان تهمت‌های ناروای معاندین نظام اسلامی و دشمنانی است که خود هیچگاه گوش شنوایی برای شنیدن صدای واقعی ملت ایران نداشته‌اند. صدای معدود اغتشاشگرانی که به دنبال آزادی بی بندوباری و برهنگی و توهین به مقدسات مذهبی هستند صدای ملت ایران نیست.

صدای ملت ایران صدای جمعیت دهها میلیونی است که در دفاع از نظام و ارزش‌های اسلامی همواره به مناسبتهای مختلف در صحنه‌ها حضور داشته‌اند؛ ملت ایران همان جمعیت انبوهی است که به دنبال شهادت قاسم سلیمانی در تشییع جنازه میلیونی او حماسه آفریدند و خشم و نفرت خودشان را از عاملان این جنایت نشان دادند؛ آیا واقعاً این افراد صدای ملت ایران را در 13 آبان امسال نشنیدند که یک‌صدا خواستار قاطعیت قوه قضاییه در برابر عاملان ناامنی و مجازات توهین کنندگان به مقدسات شدند؟!

واقعاً جای تأسف است که افرادی در کسوت روحانیت منبع اخبار و اطلاعات خود را همانند جماعت اغتشاشگر از اخبار جهت‌دار شبکه‌های مجازی معاند به دست می‌آورند؛ منبعی که بر پایه انبوهی از اخبار جعلی، دروغ و شایعات قرار گرفته و از این طریق توانسته‌اند برخی از جوانان و نوجوانان این سرزمین را فریب داده و با تحریک احساسات آنان، بستر اغتشاشات را فراهم آورند.

قرآن کریم در آیه 36 سوره اسراء خطاب به همه انسانها می‌فرماید: «وَ لَا تَقْفُ مَا لَيْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ إِنَّ السَّمْعَ وَ الْبَصَرَ وَ الْفُؤَادَ كُلُّ أُولَئِكَ كَانَ عَنْهُ مَسْئُولًا»؛ «ای انسان هرگز آنچه را که بدان علم و اطمینان نداری دنبال مکن که چشم و گوش و دل همگان در پیشگاه خداوند مسئولند».

دفاع از اغتشاشگرانی که مورد حمایت سردمداران سازمان منفور و مطرود منافقین هستند، در حقیقت اعلام نوعی همبستگی با تروریستهایی است که سابقه ترور، وحشی‌گری و به شهادت رساندن بیش از 17هزار شهید را در پرونده سیاه خود ثبت کرده‌اند. تروریست‌هایی که امروز به دامان غرب و دشمنان ملت ایران پناه برده‌اند و با حمایت آنان علیه ملت ایران به فعالیت‌های خرابکارانه مشغولند.

رسا ـ تناقض و دوگانه‌گویی این جریان در محکوم کردن حمله به مقدسات را چطور تفسیر می‌کنید؟

چرا این جریان زمانی که اغتشاشگران با سلاح سرد و گرم به مردم، پلیس و بسیجیان حمله می‌‌کردند؛ در ملاء عام گلوی حافظان امنیت را می‌بریدند؛ روی بدن بسیجیان بنزین می‌ریختند و جسم پاک و مطهر آنها را به آتش می‌کشیدند؛ آمبولانس‌ها‌ی حامل بیمار را واژگون می‌کردند و آتش می‌زدند؛ اموال عمومی را تخریب می‌کردند؛ به مساجد و حسینیه‌ها حمله می‌کردند؛ قرآن‌ها را می‌سوزاندند! با ضرب و شتم چادر و روسری از سر زن محجبه بر می‌داشتند و دهها جنایت فجیع دیگری که در خیابان‌ها مرتکب می‌شدند که برخی از آنها یادآور شکنجه‌های قرون وسطایی است، سکوت اختیار کردند؟

اما حالا که پای محاکمه اغتشاشگران و قاتلان مردم بی‌دفاع و رسیدگی به جنایات وحشیانه آنها در میان است با رسانه‌های دروغ پرداز BBC و VOA، سعودی اینترنشنال، دو‌یچه وله، رادیو فردا، رادیو زمانه و سایت‌ها و شبکه‌های ضد انقلاب همصدا شده‌اند و به فکر دفاع از این جنایتکاران افتاده‌اند؟! حتماً این عده اطلاع دارند که مجازات جنایتکاران در تمامی نظام‌های حقوقی دنیا به رسمیت شناخته شده است؛ پس چگونه حکم قصاص را در نظام اسلامی نفی می‌کنند؟! آیا اینها که به تعیین مجازات اعدام از سوی قوه قضاییه اعتراض دارند، از حکم خدا بی خبرند؟!

ای کاش صادر کنندگان بیانیه علیه قوه قضاییه و مخالفان با مجازات عاملان اتفاقات اخیر تنها به این سؤالات پاسخ می‌دادند. اینکه با فروکش کردن اغتشاشات و فرارسیدن زمان محاکمه اغتشاشگران و برهم زنندگان امنیت اجتماعی، معدود افرادی معلوم الحال با صدور بیانیه‌هایی در ارتباط با وقایع اخیر، در صدد اخلال در روند دادرسی و محاکمه آشوبگران مورد حمایت منافقین و معاندین جمهوری اسلامی ایران برآمده‌اند جای تأمل جدی دارد.