فیلم «آه سر» فقط تصاویر زیبا همین!

به گزارش خبرنگار سرویس فرهنگی و اجتماعی خبرگزاری رسا، فیلم سینمایی «آه سرد» به کارگردانی ناهید عزیزی صدیق، از فیلم ها متوسط جشنواره امسال محسوب می‌شود.

داستان این فیلم، به شدت ریتم کندی دارد و تصاویر زیبایی در شرایط سخت سرما، برف و کولاک به نمایش درآورده است.

به دلیل ریتم کندی که فیلم دارد مخاطب را دچار خستگی می کند و کارشناسان عرصه سینما می گویند، در جای که ریتم فیلم کند است، می توان با تکنیک بالا بردن تمپو، جلوی خستگی تماشاگر را گرفت، ولی ما شاهد هستیم که کارگردان فیلم از این تکنیک استفاده صحیحی نکرده است.

از اتفاقاتی که در این فیلم خیلی مشهود است، حضور آدم های بی جهانی است که موقعیت مکانی و زمانی آنها برای ما مشخص نیست و موقعیت روستایی که فیلم در آن نمایش داده می‌شود، مشخص نیست.

البته که باید بگوییم نمادهایی وجود دارد که متوجه شویم این افراد، از کدامیک از اقوام ایرانی هستند، با توجه به روستای محل زندگی آنها که در منطقه‌ای کوهستانی قرار دارد و  غیرتمندی این افراد می توان پی برد که از قوم کرد هستند، ولی گفت‌وگوی آنها به زبان فارسی است که این احتمال را بعید می کند و در انتها مخاطب متوجه نمی شود که تمام صحنه های فیلم در کجا اتفاق افتاده است.

داستان فیلم، قتل ناموسی است که پدر به خاطر مسائل ناموسی، مادر پسرش را کشته و اهالی روستا برای آزادی پدر جشن گرفته اند. 

در صحنه ای از فیلم پسر در خیال خودش به پدرش می گوید: مردم تو را قهرمان خواندند ولی من و پدربزرگ و مادربزرگ را زجر دادی.

این سؤال پیش می آید که مطرح کردن این موضوع در زمان ما چقدر اهمیت داشته که کارگردان به آن پرداخته است و چرا جامعه ای را باید نشان بدهیم که قاتل را برای قتل ناموسی قهرمان نشان می دهند؟

در بحث کارگردانی، نمایش نماهای تکراری از طبیعت بکر با وجود زیبایی که دارد، نشان دهنده عدم خلاقیت است.

شعار زدگی از دیگر اشکالات فیلم است، دیالوگ های ته این جاده به هیچ کجا می رسد، فقط راه گم کرده ها به اینجا می آیند، سربازها را وقتی به جنگ می فرستند ابتدا ذهنشان را عوض می کنند متعلق به مردم درون فیلم و بیرون از فیلم نیست، بلکه شعارهایی است که فقط از دهان نویسنده و کارگردان بیرون آمده است.

قصه این فیلم را می توان در یک فیلم کوتاه بیست دقیقه ای روایت کرد و نیازی به ساخت فیلم سینمایی درباره آن نبود.

نقطه تحول پسر در این فیلم هنگامی است که پسر با دیدن عکس پدر از به خطر انداختن پدر پشیمان می شود ولی همین هم خوب نمایش داده نشده و برای تماشاگر جالب نیست.

محمد حسین بنی احمدی